وزه‌ی‌ عشق‌

شعر روزه عشق (درباره ماه مبارک رمضان)

‌نسخه‌ی‌ پُر ز سعادت‌ که‌ معمّاست‌ مرا

وه‌ صفایی‌ است‌ به‌ دل‌ خواندن‌ قرآن‌ کریم‌

در بهاری‌ که‌ فریبا و چه‌ رعناست‌ مرا

روزه‌ دارم‌ که‌ کنم‌ جان‌ و ضمیرم‌ همه‌ پاک

شعر روزه عشق (درباره ماه مبارک رمضان)

روزه‌ دارم‌ چه‌ هوایی‌ است‌ چه‌ زیباست‌ مرا

ماه‌ عشق‌ است‌ و صفایست‌ و فریباست‌ مرا

در سحر لذّت‌ عشقی‌ است‌ به‌ جان‌ سوی‌ خدا

دست‌ حاجات‌ و دعا باد و چه‌ رؤیاست‌ مرا

 هم‌ به‌ هر روز صفایی‌ دگرم‌ باد به‌ عشق

همچنان‌ در دل‌ شب‌ها که‌ نواهاست‌ مرا

ماه‌ تهذیب‌ درون‌ هست‌ و چه‌ خوش‌ قامت‌ِ جان

در رهش‌ پاک‌ و زلال‌ است‌ و تمنّاست‌ مرا

ماه‌ عشق‌ است‌ ومرا باده‌ِ رنگین‌ چه‌ خوش‌ است

هر زمانی‌ هوس‌ از کوثر اعلاست‌ مرا

باغ‌ و بُستان‌ همه‌ جا خُرّم‌ و خندان‌ ز بهار

  این‌ بهاری‌ که‌ مرا باد چه‌ غوغاست‌ مرا

مشعل‌افروز جهان‌ گشته‌ مرا نسخه‌ی‌ عشق

  ‌نسخه‌ی‌ پُر ز سعادت‌ که‌ معمّاست‌ مرا

وه‌ صفایی‌ است‌ به‌ دل‌ خواندن‌ قرآن‌ کریم‌

 در بهاری‌ که‌ فریبا و چه‌ رعناست‌ مرا

روزه‌ دارم‌ که‌ کنم‌ جان‌ و ضمیرم‌ همه‌ پاک

این‌ چنین‌ روزه‌ مرا پاک‌ و چه‌ زیباست‌ مرا

خنده‌ برهر لب‌ شاداست‌ ز این‌ روزه‌ی‌ عشق‌

  «فاتح‌» این‌ راز تو را باد و چه‌ گویاست‌ مرا

ولی الله فتحی (فاتح)

پايگاه اطلاع رساني هيأت رزمندگان اسلام

بازدیدها: 0

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *