شعر فضیلت ماه صیام و ولادت امام مجتبى علیه السلام

شعر فضیلت ماه صیام و ولادت امام مجتبى علیه السلام 

ماه صیام ماه خداوند ذو العطاست

ماه وفور فیض و کرامات کبریاست‏

ماه صعود روح به اوج فضیلت است

  ماه نزول مائده رحمت خداست‏

ماه قعود و ماه قیام و مه نماز

ماه سجود و ماه سلام و مه دعاست‏

ماه پناه خواستن از هول رستخیز

بر درگه کریم خطاپوش ذو العطاست

ماه نجات و مغفرت و بخشش است و جود

ماه شکستن صنم سرکش هواست‏

ماه گذشتن از هوس و رستن از خودى

ماه انابه از گنه و ماه التجاست‏

  آید به گوش دمبدم این مژده از سروش

آن را که دل به حضرت معبود آشناست‏

شهر اللّه است این مه و اعمال را جزا

در پیشگاه حق ز شهور دگر جداست

ماه صیام، ماه بزرگ ضیافت است

گسترده خوان بخشش رحمان به هر کجاست‏

این ماه، ماه جوشش فیض است و این سخن

نصّ کلام خالق غفّار ذو العلاست‏

هست از هزار ماه فزون قدر او و قدر

قدرش ز قدر اوست که پر قدر و پر بهاست‏

ماه نزول مصحف و روح و فرشتگان

ماه خدا و ماه على ماه مجتبى‏ ست‏

  در نیمه مبارک این ماه پر شکوه

در جلوه روى ماه حسن سبط مصطفى ‏ست‏

ماه حسن ولىّ خداوند ذو المنن

ماه تجلّى گهر بحر «انّما» ست‏

ماه شکفتن گل گلزار احمدى است

ماه رسیدن ثمر نخل «هل اتى» ست‏

میلاد سبط اکبر و نوباوه بتول

زینت‏فزاى این مه پررونق و صفاست‏

در بیت وحى عصمت کبراى سرمدى

خندان چو گل به چهره خندان مرتضى ‏ست‏

چون طلعت حسن گل رخسار بو الحسن

گلنار و لاله گون و دل افروز و جانفزاست‏

در آستان مهدى زهرا به تهنیت

شور و نشاط و غلغله از هر طرف بپاست‏

عید تولّد حسن و ماه مغفرت

بخشد اگر خدا گنه عاصیان رواست‏

روز ولادت حسن و عید مسلمین

گر سر به پاى پیر جماران نهى سزاست‏

یا رب به جان یوسف زهرا که لطف او

همواره یار و یاور رزمندگان ماست‏

بر ما ببخش جرم و خطاى گذشته را

توفیق ده بدانچه تو را موجب رضاست‏

«مردانى» از تو مى ‏طلبد حسن عاقبت

  چون خوشه ‏چین خرمن اولاد مصطفى ‏ست