شعر | ویژه ولادت امام صادق علیه السلام از عبدالحسین فرزین

باز طرح دیگرى گردونه گردان نهاد

از بدایع جلوه‏ هاى تازه ‏اى کیهان نهاد

ریخت طرحى نو جهان با مقدم باد صبا

دشت و بستان هر طرف بینى گلى الوان نهاد

ابر رحمت باز گوهرریز و گوهرپاش شد

بر گل سورى ز شبنم لؤلؤ و مرجان نهاد

باد عنبرساى گردید و نسیم عنبرفروش

طبله را عطّار بست و قفل بر دکان نهاد

بلبل هجران کشیده در فضاى گلستان

سرخوش از دیدار گل شد، پرده الحان نهاد

بوستان و کوه و صحرا رونقى دیگر گرفت

تاجى از بیجاده بر سر، لاله نعمان نهاد

این همه آثار هست از یمن شاه دین، امام

جعفر صادق که ز احسان، قادر منّان نهاد

هفده ماه ربیع ‏الاول، اندر جمعه، بود

کاو قدوم اقدسش در عالم امکان نهاد

با طلوع آفتاب آسمان معرفت

حق‏تعالى بر خلایق منّت و احسان نهاد

کرد بر کون و مکان خورشید حق تابندگى

زین تلألؤ بر جهان انوارى از یزدان نهاد

بهره‏ ور از مکتب علم و صفاى جدّ و باب

گشت و تاج فخر را بر تارک ادیان نهاد

از مقام شامخ علمى او شد مستفیض

آن که اندر محضرش سر بر خط فرمان نهاد

اعلم و اتقى‏ و افضل عاملى صدّیق بود

افقه و اعرف که رکن و پایه ایمان نهاد

مستجاب‏الدعوه و برهان حق و مقتدا

بود و آیین را بنا بر حجّت و برهان نهاد

یافته دین محمّد صلى الله علیه و آله از وجودش اعتبار

شیعه را مذهب به رسم جعفرى بنیان نهاد

مفتخر دانشوران بودند از شاگردى‏ اش

بهر ترویج شریعت پاى در میدان نهاد

تربیت فرمود شاگردان عالم بى‏شمار

پایه‏ هاى علم شیمى جابر حیّان نهاد

مام گیتى مثل او هرگز نزاید در قرون

برترى او را خدا بر همسر و اقران نهاد

گر زبان خامه عاجز آمد از توصیف او

قدر والایش عنان فکر، سرگردان نهاد

ناامید از آستان خویش «فرزین» رامساز

لطف تو شاها به دل مرهم پى درمان نهاد