طنابی بلند از مجموعه جنایاتی که فتنه را به حصر وصل کرد

بیداری اسلامی که مردم کشورهای عربی رقم زدند، یکی از مهمترین اتفاقات سال 1389 بود. مردم خسته عرب که از وابستگی سران مستبد خود به کشورهای غربی به ستوه آمدند، در بسیاری از کشورها خطاب به حاکمان خود شعار “ارحل” سر دادند. تعدادی موفق به سرنگونی حاکمان مرتجع خود شدند و چند کشور نیز مبارزه را ادامه دادند اما در حوالی همان روزها در ایران اتفاق عجیبی افتاد.

گروه قلیل حامی تقلب که بعد از وقایع روز عاشورا و حضور بی‌نظیر مردم در 9دی، فرصت عرض اندام پیدا نکردند، با حضور در چند خیابان و آتش زدن چند پلاکارد و ایجاد درگیری با نیروهای نظامی به ظن خود تلاش کردند از قیام‌های عربی برای خود صیدی دست و پا کنند. این رفتار ناشایست باعث شد که بسیاری از تحلیل‌گران و شخصیت‌های سیاسی با محکومیت اغتشاشات، خواستار برخورد صریح سیستم قضایی شوند.

«حرکت 25 بهمن گروهی فریب خورده کاملاً محکوم است و قوه ‌قضاییه باید براساس وظایف ذاتی خود نسبت به این حرکت ضدانقلابی اقدام کند.» این گفته حسن روحانی، نماینده وقت مقام معظم رهبری در شورای امنیت ملی است که  با ضد اسلامی و ضدملی خواندن حرکت 25 بهمن ادامه می‌دهد: «این حرکت از یک سو می‌خواست فریاد قاطعانه ملت ایران در روز 22 بهمن را تحت‌الشعاع قرار دهد و از سوی دیگر وسیله‌ای برای انحراف افکار مردم منطقه از دشمنان اصلی یعنی آمریکا و رژیم صهیونیستی و شکست اخیر آنان شود».

از همان روز با حکم شورای امنیت ملی، سران فتنه برای تامین قرار، بازداشت خانگی شدند که تا به امروز نیز این بازداشت ادامه دارد. شاید بازخوانی فتنه سال 88 و تقابل‎هایی که فتنه‌گران در موضوعات مختلف علیه مردم و نظام در جهات گوناگون بوجود آوردند، خالی از لطف نباشد.

هنوز رای‌گیری پایان نیافته بود و مردم در تهران و برخی شهرهای بزرگ در پای صندوق‌های رای بودند که آقای موسوی طی مصاحبه‌ای با خبرنگاران داخلی و خارجی، خود را پیروز انتخابات معرفی کرد. با اعلام نتایج انتخابات، “دروغ تقلب” به گفته محمدعلی ابطحی، اسم رمز آشوب شد و کشور، هشت ماه دچار تلاطم اردوکشی‌های خیابانی گشت.

یکی از وجوه بارز پیامد فتنه 88، تشکیک در جمهوریت نظام و زیر سوال بردن ساختار انتخاباتی کشور بود. در حالی که انقلاب اسلامی و ملت ایران همه افتخارش این است که نظام و ساختارهای آن را بر پایه مشارکت سیاسی شهروندان بنا نهاده است و تنها در اولین سال پس از پیروزی، 5 بار ملت ایران پای صندوق‌های رای حاضر شدند و به نظام، قانون اساسی، برخی ساختارهای نظام رای دادند.

مقابله با رأی اکثریت مردم و نپذیرفتن نظر عموم جامعه با تمامی سازوکارهای مردم‌سالارانه در دنیا مغایرت داشت. تلاش برای اعتبارافزایی به رأی یک قشر خاص و تقسیم رأی مردم به درجه یک-دو یکی دیگر از اقدامات فتنه برای مقابله با اکثریت مردم در سال88 بود.

از اولین سال‌های انقلاب با تدابیر امام (ره) و بصیرت ملت انقلابی، جمهوریت نظام در عالی‌ترین شکل آن ترسیم شد و در طول سه دهه و حتی در شرایط جنگ و موشک باران شهرها، انتخابات به عنوان بستر مردم‌سالاری دینی و حفظ جمهوریت نظام، همواره به موقع و با اتفاق بالا برگزار گردید.

یکی از جنبه‌های مهم فتنه 88 مسئله تاثیر آن بر اقتصاد کشور و همچنین افزایش تحریم‌ها در کشور است. ملموس‌ترین خسارات وارده از فتنه 88 به خسارات مالی بازمی‌گردد که در جریان فتنه به اموال عمومی و خصوصی واردشده است و حجم آن نیز آمار قابل‌توجهی را به خود اختصاص می‌دهد.

طبق گزارش شهرداری خسارات وارده در سطح شهر تهران، 63 میلیارد تومان بود که به اموال عمومی شهر تهران وارد شد. از نظر مادی در حدود 324 میلیارد تومان به کشور خسارت وارد شد که با این رقم این امکان وجود داشت که برای حدود 2 میلیون و 160 شغل ایجاد شود.

*** فتنه سال 88 باعث افزایش تحریم‌ها علیه ایران شد

مرتضی طلایی عضو شورای شهر تهران در این رابطه به خبرگزاری تسنیم گفته بود: « 11 بانک به‌صورت کامل در آتش سوخته بودند که هم بانک خصوصی بودند هم دولتی. برآورد حاصله خسارت وارده به هر بانک چیزی به‌طور میانگین حدود 500 میلیون تومان بود. اطلاعات دیگری که از خسارات اقتصادی آن موقع داشتیم، 8 میلیارد تومان دیه‌ای بود که باید برای 22 شهید که توسط عوامل فتنه در سال 88 به شهادت رسیدند، پرداخت می‌کردیم.»

البته زیان آشوب و شورش‌های خیابانی چندماهه، تنها آتش زدن اموال عمومی و دولتی، تخریب بانک‌ها و سازمان‌های دولتی و… نبود. در بعد سیاست خارجی و افزایش تحریم‌ها فتنه اثر مهمی از خود بر جای گذاشت. یحیی آل اسحاق رئیس اتاق بازرگانی در این رابطه می‌گوید: «فتنه88 امیدی به آنها داد که فشارها مؤثر است، لذا سعی کردند فشار را بیشتر کنند و در همه حوزه‌ها تحریم‌ها انجام شد. وقتی تحریم روابط بانکی می‌کنند، یعنی اجازه نقل و انتقال پول نمی‌دهند، بنابراین نه صادرات و نه واردات می‌توان انجام داد و این یک نخ تسبیح است. نشستن روی شبکه ارتباطات پولی و مالی باعث می‌شود تمام شبکه را تحت کنترل خود درآورند.»

دلایل فتنه‌گران برای تایید تقلب در انتخابات همواره یکی از مسائلی بوده است که بعد از گذشت 5 سال از انتخابات سال88، نشانی واضح بر غیرعقلانی بودن ادعای تقلب در آن برهه است. دلایلی که نشان از لج‌بازی، تن‌ندادن به قانون و بهانه‌تراشی سران فتنه برای اثبات ادعای‌شان است.

شنیدن بسیاری از این دلایل به دلیل مضحک بودن تنها باعث نشستن تبسم بر چهره خوانندگان می‌شود. به طور مثال زهرا رهنورد همسر موسوی در گفت‌وگو با بخش فارسی تلویزیون رژیم سلطنتی انگلیس (بی سی فارسی) در بیان دلایل خود برای وقوع تقلب در انتخابات گفته بود: «نتیجه آرا دقیقا عکس آن چیزی است که واقعیت دارد، یعنی دقیقا نسبت آرای موسوی به احمدی نژاد 4 به 1 بوده است. یک نقاطی هستند که خودشان نشان دهنده نادرست بودن میزان آراست. مثلا ترک زبان‌ها و مردم آذرباییجان فرزند خودشان را رها نمی‌کنند تا به فرد دیگری رای بدهند یا خود بنده که بارها گفتم من لر هستم و آقای موسوی هم گفته داماد لرستان است، لرها داماد خودشان را رها نمی‌کنند و به احمدی‌نژاد رای بدهند. این دو مورد برای ما ملاک است که باقی موارد هم همینطور است.»

مرتضی تمدن استاندار وقت تهران نیز از دلیل جالب دیگر سران فتنه مبنی بر تقلب در انتخابات پرده بر می‌دارد و به خبرنگار تسنیم می‌گوید:«مورد دیگر که آقای کروبی به شکل سئوال مطرح کرد و گفت که این صندوق‌های دو طبقه که از روسیه آوردند، چیست؟ من گفتم جناب کروبی به نظرم، شما مزاح می‌کنید؛ من حرف شما را به عنوان شوخی تلقی می‌کنم. صندوق اخذ رأی در کل کشور یکسان بوده و صندوق اخذ رأی قبل از پلمپ، با حضور نمایندگان خود شما بازرسی و کنترل شده و بعد هم، نماینده شما در هیئت نظارت و هیئت اجرایی، بازرسی را تأیید می‌کنند که این صندوق هیچ نقصی ندارد و پاک و تخلیه است و بالاخره در حضور همه افراد، صندوق پلمپ می‌شود. اگر صندوق دو طبقه بود، ابعاد و مشخصات خاصی داشت، ناظرین شما گزارش می‌دادند. صندوق‌های دو طبقه واقعا شوخی است.»

بزه‌های اجتماعی در سال 88 افزایش قابل توجهی پیدا کردند. چرا که بخش زیادی از انرژی و توان نیروی انتظامی صرف مقابله با فتنه شد و از طرف دیگر به‌هم‌ریختگی و آشوب‌طلبی‌ها و شورش‌هایی که صورت گرفت، منجر به گستاخی و بی‌پرواتر شدن بزهکاران و مجرمین در بخش‌های مختلف شد تا جایی که نتانیاهو فتنه‌گران را”بزرگ‌ترین سرمایه اسرائیل در ایران” اعلام کرد.

از طرفی با ناامن شدن شهر و جامعه به واسطه فتنه، بستر مناسبی برای سرویس‌های ترور و جاسوسی غربی-صهیونیستی ایجاد شد تا با ضریب اطمینان بیشتری حذف فیزیکی نخبگان و شخصیت‌ها را دنبال کنند.

فریدون عباسی، رئیس سابق سازمان انرژی اتمی در این باره می‌گوید: «در سال 88 متأسفانه فتنه بزرگی رخ داد و در آن، غبار به‌ اندازه‌ای بود که حقیقت پنهان بود و برخی نمی‌توانستند تشخیص درستی درباره مسائل داشته باشند. به همین دلیل جامعه‌مان آسیب دید و دستگاه‌های امنیتی کشور به‌ دلیل ناامنی در شهرهای بزرگ و پایتخت، درگیر خاموش کردن آتش فتنه‌گران شدند و در نتیجه دشمن توانست بر این بستر سوار شود و نخبگان و نابغه‌های ما را ترور کند و این یکی از آثار فتنه 88 بود که بستر ترورها در جامعه در سال 88 ایجاد شد.»

فعال‌شدن گروه‌های تروریستی به خصوص منافقین یکی از مواردی بود که با فتنه سال88 شیب تندتری به خود گرفت. بارزترین مورد از حضور اعضای گروهک تروریستی منافقین در جریان آشوب ها، نقش آفرینی در آشوب عاشورای سال 88 است.

***مریم رجوی چند روز بعد از آشوب عاشورا در سخنانی از نقش آفرینی نیروهایش در خیابان های تهران تقدیر کرد

گروهک منافقین که از ابتدای انقلاب اسلامی هزاران نفر از شخصیت های مطرح انقلاب اسلامی و مردم عادی را به شهادت رسانده است در آشوب عاشورای88 آنچنان به ایفای نقش پرداخت که تحسین سرکرده خود را هم برانگیخت.

گروهک منافقین یک روز پیش از عاشورای 88 هم با انتشار مطلبی با عنوان “در روز عاشورا همه با هم بر می‌خیزیم”، به حمایت از فراخوان میرحسین موسوی درباره این روز پرداخته بود. شاید بر همین اساس بود که حجت‌الاسلام حیدر مصلحی، وزیر وقت اطلاعات در روز 9 دی سال 88، دست داشتن منافقین در ترور خواهرزاده میرحسین موسوی را قطعی دانست و آن را تلاش برای فراهم کردن زمینه ادامه اغتشاشات ارزیابی کرد.

فتنه سال 88 و استقلال کشور

حضور حداکثری مردم پای صندوق‌های رأی باعث تحکیم جایگاه ایران در منطقه و جهان به عنوان یک کشور متحد و قدرتمند شد. رسانه‌های خارجی در برابر صفوف طولانی مردم در شب انتخابات چاره‌ای جز تحسین نداشتند اما خیلی زود تلاش سران فتنه برای ایجاد هرج و مرج، شکاف بین دو گروه از مردم و تلاش برای دوقطبی‌سازی، بارقه‌هایی از امید را در دل دشمنان انقلاب اسلامی کاشت. حمایت‌های سران بعضی از کشورهای خارجی از فتنه نشان واضحی بود از هدف اصلی بیگانگان. آنها تمامیت ارضی و استقلال کشور را هدف قرار داده بودند.

رئیس جمهور آمریکا که تا پیش از آن برای حل معضلات و مشکلات منطقه از ایران درخواست کمک کرده بود، با شروع فتنه به طور مشخص، میرحسین موسوی را “نماد غرب‌گرایی” می‌خواند و از ایرانی‌ها می‌خواهد تا به اعتراضات ادامه دهند.

در آن سال، مبلغی بالغ بر 400 میلیون دلار از سوی کنگره آمریکا برای کمک به مخالفان ایران تصویب می‌شود و رئیس جمهور آمریکا اعلام می‌کند که مبلغ مذکور در سه ماه ابتدایی هزینه شده است. (چند ماه بعد از پایان گرفتن فتنه، کنگره آمریکا اوباما را فرامی‌خواند تا در مورد دلارهایی که برای آشوب در ایران اختصاص داده بود پاسخ دهد)

بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی نیز از قافله ماجراجویی جدید غرب در مورد ایران، عقب نماند و در مصاحبه با شبکه CNN در پاسخ به یکی از سوال‌ها در مورد حرکت‌های اخیر در کشورهای خاورمیانه گفته بود: «انقلاب از تونس آغاز نشد، در آنجا شروع مجدد صورت گرفت. در حقیقت شروع واقعی در ایران و با انقلاب سبز بود.»

***لیونی وزیر خارجه وقت رژیم صهیونیستی، امیر عباس فخرآور

اما دخالت غرب و آمریکا بر اوضاع داخلی ایران محدود به اظهارنظرها نبود. سفارتخانه بعضی از کشورهای اروپایی در روزهای فتنه حضور میدانی داشتند و بخشی از جریان اغتشاش‌گر را رهبری می‌کردند.

حضور آشکار دیپلمات‌های خارجی با نمادهای سبز در میان آشوبگران سبزپوش، نفوذ برخی از رابطین امنیتی سفارتخانه‌های اروپایی در ستاد کاندیداهای خاص و یا دیدارهای خصوصی و دوستانه سفرا با برخی از سران فتنه اخیر تنها نمونه ای کوچک از تلاش‌های سرویس‌های امنیتی بیگانه در جهت پیگیری اهداف امنیتی خود بود.

بسیاری از اسناد گواه بر حق بودن این نظریه دارد. حسین رسام تحلیلگر ارشد سفارت انگلیس در دومین جلسه دادگاه متهمان فتنه 88، در مورد کیفیت اقدام‌های سفارت انگلیس در تهران می‌گوید: «سفارت انگلیس به دلیل سیاست‌های خصمانه‌اش در ایران و ترس از افشای ارتباط‌گیری‌هایش با منابع داخلی، اقدام به ارتباط‌گیری از طریق کارکنان محلی می‌کرد و به دستور مقام‌های سفارت من نیز اقدام به ارتباط‌گیری می کردم.»

***نازک افشار، کارمند سفارت فرانسه می‌گوید: این سفارت به اغتشاش‌گران پناه می‌داد

سفارت فرانسه نیز یکی دیگر از سفارتخانه‌های فعال در فتنه بود که نقش پررنگی درحمایت از آشوب‌های پس ازانتخابات و جاسوسی علیه کشور ایفا کرد. نازک افشار، کارمند مرکز فرهنگی سفارت فرانسه می‌گوید: «مسئولان بخش فرهنگی این سفارتخانه از شرکت من در برخی تجمع‌های پس از انتخابات خبر داشتند. براساس تصمیم های اتخاذ شده که به ما هم ابلاغ می شد اگر در جریان درگیری که جلوی در بخش فرهنگی ایجاد می شد، فردی به سفارت پناه می آورد ما باید او را به داخل بخش فرهنگی پناه می دادیم.»

همچنین سعید حجاریان از محکومین فتنه و فعال سیاسی اصلاح‌طلب در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها، وجود بعضی عناصر سفارتخانه‌ها در میان تظاهرکنندگان و همچنین عناصری که از قبل آموزش‌های لازم را برای براندازی دیده بودند را از عومل مهم در ایجاد آشوب دانست.

** اسامی برخی از دیپلمات‌های خارجی مقیم تهران که در آشوب‌های سال 88 حضور میدانی داشتند:

– الکس پین‏فیلد دبیر اوّل‏ سیاسی سفارت انگلیس در مورخه 24/3/88 در خیابان سنایی حین درگیری و آشوب

– توماس برن ( دبیر دوم سیاسی سفارت انگلیس که پس از حوادث اخیر از کشور اخراج شد) در مورخه 24/3/88 در خیابان سنایی حین درگیری و آشوب

– ساموئل مورگان دیپلمات بخش روابط عمومی سفارت انگلیس در مورخه 25/3/88 در حوالی خیابان مطهری و شریعتی حین آشوب بازداشت شده بود. ساموئل مورگان در مورخه 27/3/88 در خیابان کریم‏خان در راه‏پیمایی غیرقانونی اعتراف کرده است.

– توماس برن در مورخه 28/3/88 در خیابان انقلاب در راه‏پیمایی غیرقانونی حضور یافته بود.

– پاول بلامی معاون بخش ویزا (اخراجی از کشور) در تاریخ 28/3/88 در میدان فردوسی و عکس‏برداری از تجمع آن روز

این در حالی است که برای حسن انجام مأموریت دیپلمات‌ها و سفارتخانه‌ها، موافقت‌نامه‌های متعددی بین کشورها منعقد شده است. اما برخی از کشورهای غربی با نادیده گرفتن اینگونه امتیازها و حسن نیت‌ها با ادعای دنبال کردن منافع ملی و تلاش برای کسب اطلاعات تجاری، سیاسی و اقتصادی در چارچوب معاهده‌های بین المللی، بسیاری از کنوانسیون ها در مورد روابط دیپلماتیک را زیر پا می گذاشتند و رسما تلاش میدانی و عملیاتی برای ساقط کردن نظام ایران داشتند.

فتنه سال88، دین و انقلاب اسلامی

مقابله با انقلاب اسلامی و ارزش‌های دینی یکی از اصلی‌ترین کار ویژه‌های فتنه را تشکیل می‌داد. بستر مناسبت‌های محترم برای انقلاب اسلامی، تنها بهانه‌ای برای حضور فتنه‌گران در خیابان‌ها نبود، آن‌ها با حضور در روزهای تاریخی، شعارهایی دقیقا عکس و علیه ارزش‌های آن روز، سر می‌دادند.

به‌عنوان مثال در یوم‌الله 13 آبان که به روز استکبارستیزی ملت ایران مشهور است، عده‌ای با دعوت سران فتنه به خیابان‌ آمدند و شعار «مرگ بر آمریکا» را به شعار «سفارت روسیه لانه جاسوسیه» تبدیل کردند تا شاید بتوانند ماهیت اصلی این روز را به ظن خود تغییر دهند، اتفاقی که در روز قدس سال88 نیز تکرار شد و شعار همیشگی حمایت از فلسطین مظلوم جای خود را به شعار «نه غزه نه لبنان» داد. هر چند این شعار توسط عده قلیل سر داده شد و جمعیت گسترده به حمایت خود از قدس پرداختند اما تصاویر پلاکاردهای حاوی شعارهای غیرمتعارف فتنه‌گران تا ماه‌ها، به طور غیرطبیعی صفحه یک سایت‌ها و خبرگزاری‌های خارجی را اشغال کرده‌ بود، تا نشان دهند که آنها از این شعارها کاملا ذوق زده شده‌اند.

استفاده از شعار جمهوری ایرانی به جای جمهوری اسلامی و “حذف اسلام از جمهوریت نظام”، توسط اغتشا‌ش‌گران نیز واکنش بسیاری از شخصیت‌ها و علما را در پی داشت به شکلی که آیت‌الله جوادی آملی همان زمان در واکنش به این شعار گفتند: «اگر قرار بود جمهوری ایرانی این مملکت را به استقلال برساند، زمان مصدق رسانده بود، تنها چیزی که ایران را سربلند و پیروز کرد اسلام و حسین بن علی(ع) است، قباله این مملکت حسین بن علی است.»

اما مطمئنا بی‌شرمانه‌ترین رفتار فتنه‌گران مقابله با عزاداران عاشورا و آتش‌زدن خیمه‌ها و هیئات عزاداری بود، همان روزی که روز مصیبت اعظم اهل بیت(ع) بود اما عده‌ای با کف‌ و سوت و هورا و سر دادن شعار علیه اصل ولایت فقیه، به خیابان‌ها آمدند تا هدف اصلی خود از پی‌ریزی موضوع تقلب در انتخابات را ظاهر کنند، هرچند از رسیدن به هدف‌شان ناکام ماندند.

فتنه‌ با تمام ناملایمتی‌ها و تلخ‌کامی‌ها به پایان رسید اما مرور دوباره میزان خسارت‌های فراوان مادی و معنوی که در ابعاد مختلف این فتنه به مردم و نظام وارد شد، نشان می‌دهد که “گناه نابخشودنی” مسببان این واقعه از حافظه تاریخ پاک نخواهد شد.