فلسطین امروز در اشغال صهیونیت ها می باشد که جنبش های متعددی سعی در مبارزه با آن دارند.

جنبش‌ها

 

در فاصله بین سال‌های ۱۹۶۷ (شکست حمله اعراب) تا ۱۹۸۲ (حمله اسرائیل به لبنان) چندین سازمان و گروه مبارز فلسطینی، تاسیس، متلاشی، ادغام یا گرفتار اختلافات داخلی و انشعاب شد. این سازمان‌ها عمدتاً تحت تاثیر ناسیونالیسم عربی، سوسیالیسم و مارکسیسم قرار داشتند. و هر کدام از جانب یکی از دول عربی پشتیبانی می‌شدند. و به سیاست‌های منطقه‌ای آن دولت وابسته بودند. مهم‌ترین این سازمان‌ها و گروه‌ها عبارتند از:

سازمان الفتح، الصاعقه، جبهه دمکراتیک آزادی بخش فلسطین، جبهه خلق آزادی بخش فلسطین.

 

دلایل ناکامی

با نگاهی به تاریخ مبارزات مردم و گروه‌های فلسطینی، از زمان تاسیس رژیم صهیونیستی تا قبل از انتفاضه، به خوبی مشخص می‌شود. که این گروه‌ها نتوانسته‌اند به نتایج امیدوار کننده‌ای دست یابند.

در این قسمت به برخی از دلایل عمده این ناکامی مروری گذرا داریم:

۱. اختلافات ایدئولوژیکی.

۲. اختلافات در خطّ مشی مبارزه.

۳. نداشتن رهبری واحد.

۴. وابستگی گروه‌های مبارزه به کشورهای عربی.

۵. مبارزات مقطعی.

 

گروه‌های فعال

انتفاضه، محصول شرایط جدید روانی ـ فکری و سیاسی ـ اجتماعی فلسطینی‌ها در عرصه داخلی و روابط بین الملل، به ویژه جهان اسلام است.

هسته‌های اصلی مبارزه از درون مساجد با فکر و‌ اندیشه اسلامی شروع شد. و گسترش یافت و مبارزات به شکل مردمی و همه جانبه در آمد.

در سال‌های اخیر شاهد شکل‌گیری و پیدایش سازمان‌ها و گروه‌های متعدّدی هستیم. که همگی تحت نام «اسلام» و شعارهای اسلامی به فعالیت می‌پردازند. حماس و جهاد اسلامی در این گروه قرار می‌گیرند. از میان گروه‌های مختلف فلسطینی، چهار گروه ذیل حضور فعّال دارند. و سایر گروه‌ها از نفوذ بسیار کمی برخوردارند:

فتح

حرکه التحریر الوطنی الفلسطینیه (جنبش فتح): نفوذ مردمی این گروه بین ۴۰ تا ۴۶ درصد در نوسان است. و جریان‌های ملی و چپ را پوشش می‌دهد. از رهبران آن می‌توان به «یاسر عرفات»، «صلاح خلف» و «خلیل ابراهیم الوزیر» اشاره کرد. این سازمان از سوی کشورهایی چون عربستان حمایت می‌شود.

حماس

حرکه المقاومـه الاسلامیه فی فلسطین (حماس): حماس یک جنبش اسلام‌گرای گسترده است. که حدود دو ماه بعد از وقوع انتفاضه در نوار غزّه (انتفاضه اوّل) توسط «شیخ احمد یاسین» شکل گرفت.

این جنبش، از میان نیروهای اخوان المسلمین فلسطین برخاست. منشور حماس که در ۲۶ ماده در اوت ۱۹۸۸ منتشر شد. فلسطین را یک سرزمین موقوفه اسلامی می‌داند. که آزادی آن از طریق جهاد برای هر مسلمانی یک واجب عینی به شمار می‌رود. این سازمان که از گستردگی وسیعی برخوردار است. یک رقیب اساسی برای سازمان آزادی بخش فلسطین محسوب می‌شود. و در همه عرصه‌های سیاسی ـ اجتماعی فلسطین، اعم از دانشگاه‌ها، کارخانه‌ها، اردوگاه‌ها و سایر مراکز و اصناف فعالیت دارد. حماس، صلح با اسرائیل را نمی‌پذیرد.

از دیدگاه حماس باید کلّ فلسطین را از چنگال صهیونیسم آزاد کرد. هیچ کس یا کشوری حق ندارد. جزء یا کلّ این سرزمین را به دیگران اعطا کند. از دیدگاه حماس تنها راه حلّ مسئله  این است که یهودیان و مسیحیان «تحت سایه امن اسلام» در صلح زندگی کنند.

در طول انتفاضه اول و دوم، حماس به عنوان مهم‌ترین گروه مبارز شناخته شد. رهبران فعلی جنبش، خالد مشعل، اسماعیل هنیه، محمود الزهار و موسی ابومرزوق می‌باشند.

 

جهاد اسلامی

سازمان جهاد اسلامی. در اواخر دهه هفتاد میلادی و تحت تاثیر‌ اندیشه امام خمینی (رحمه‌الله‌علیه) و پیروزی انقلاب اسلامی ایران. توسط گروهی از انقلابیان فلسطینی بنیان نهاده شد.

از جمله رهبران آن می‌توان به «شیخ عبدالعزیز عوده» و شهید «فتحی شقاقی». «احمد مهنا»، «فرید ابومخ» و «خالد دیاب» اشاره کرد.

جهاد اسلامی ابتدا به آموزش نظامی پرداخت. و در اوایل کار، با سازمان الفتح در سرزمین‌های اشغالی و خارج از آن مرتبط بود. و اعضای الفتح آنان را آموزش نظامی می‌دادند. این سازمان، خواهان آزادی کلّ فلسطین است. و تنها راه آزادی را بسیج همه نیروهای اسلامی و انجام عملیات نظامی می‌داند. همچنین خواهان نابودی صهیونیسم و تشکیل حکومت اسلامی در فلسطین می‌باشد.

دکتر رمضان عبدالله، دبیر کل جهاد اسلامی است. جهاد اسلامی بر خلاف حماس در انتخابات پارلمانی و شوراهای محلی شرکت نکرد.

 

جبهه خلق

جبهه خلق برای آزادی فلسطین: این گروه که از سوی لیبی حمایت می‌شود. طرفدار عقاید مارکسیستی است. از رهبران اصلی آن می‌توان به «جرج حبش» و «محمد تیسر قبا» اشاره کرد.

 

گروه‌های دیگر

جبهه آزادی بخش فلسطین.

جبهه دموکراتیک برای آزادی فلسطین.

جبهه مقاومت مردمی فلسطین.

 

 اختلافات داخلی

 

متاسفانه طی چند دهه اخیر بین نیروها و جریانات فلسطینی اختلافات و تفاوت نظرهایی مشاهده گردیده است. که به آرمان آزادی فلسطین لطمه زده است. جدال‌های فرسایشی جنبش فتح، به عنوان قدیمی‌ترین نیروی سیاسی و اجتماعی فلسطینی. با جنبش مقاومت اسلامی حماس در مورد نوع نگاه به اسرائیل و تسلط بر حکومت خودگردان همچنان ادامه دارد.

فتح و حماس هر دو ادعای حمایت از آرمان فلسطین را دارند. و طرف دیگر را به عدول از این آرمان متهم می‌نمایند.

آنچه پس از دهه‌ها اشغالگری و تجاوز و ترور مشخص گردیده است. آن است که اسرائیل محکوم و مجبور به پایان اشغال و تجاوز است. رژیم اسرائیل که از بدو تشکیل خود تاکنون همواره دغدغه بقا و نابودی داشته است. برای حفظ یک کشور یهودی بر آن است. تا با واگذاری بخش‌هایی از اراضی اشغالی ۱۹۶۷، و تحمیل خواست‌های خود به فلسطینی‌ها. از تشکیل یک کشور مستقل فلسطینی ممانعت کند.

مسائل کلیدی و لاینحل همچنان باقی مانده است: مسئله آواراگان، تعیین مرزها و سرنوشت بیت المقدس مسائلی می‌باشند. که باعث استمرار مناقشه فلسطینی اسرائیلی شده‌اند.

 

حکومت

تا قبل از برگزاری انتخابات پارلمانی در اراضی اشغالی که به پیروزی حماس انجامید. جنبش فتح یکّه‌تاز عرصه سیاست در فلسطین بود. پس از تشکیل دولت خودگردان جنبش فتح، که ستون فقرات این تشکیلات به شمار می‌آمد. و اعضا و هوادران این جنبش، در غیاب سایر گروه‌های فلسطینی که منتقد سیاست‌های رهبران فتح بودند. در سازمان‌ها و نهادهای وابسته به تشکیلات خودگردان حضور داشتند.

جنبش‌های حماس و جهاد اسلامی، فتح را به دلیل سازش با رژیم صهیونیستی و خیانت به آرمان‌های فلسطین مورد سرزنش قرار می‌دادند. و از پیوستن به فرآیندهای سیاسی درون تشکیلات خودگردان خودداری می‌کردند. با مرگ یاسر عرفات در نوامبر ۲۰۰۴ محمود عبّاس بر سر کار آمد. با برگزاری انتخابات پارلمانی ژانویه، حماس که برای اوّلین‌بار در انتخابات شرکت کرده بود. به پیروزی چشم‌گیری دست یافت. و نزدیک به دو سوم کرسی‌های پارلمان را از آن خود کرد.

رفراندوم

از آنجایی که حماس حاضر به پذیرش توافقات گذشته دولت خودگردان. از جمله نقشه راه و دوری جستن از دفاع مسلّحانه نبود. اروپا و آمریکا، کمک‌های مالی خود را به دولت خودگردان قطع کردند. تا اینکه مبارزان فلسطینی به منظور برهم زدن طرح رفراندوم محمود عبّاس. و به چالش کشیدن اسرائیل با طرّاحی عملیاتی بی‌سابقه. در پاسخ به تجاوز ددمنشانه رژیم صهیونیستی. به یک پایگاه نظامی اشغال‌گران حمله کردند. و علاوه بر کشته و مجروح کردن چند سرباز اسرائیلی یک سرجوخه اسرائیلی را به اسارت گرفتند. اسرائیل در واکنشی سخت به این اقدام، حمله همه جانبه‌ای را به غزّه آغاز کرد.

چند روز پس از تهاجم اسرائیل به غزّه. حماس تنها راه حلّ این بحران را تبادل اسرا عنوان کرد. و خواستار آزادی تمام زندانیان فلسطینی شد. این جنگ نیز مانند سایر جنگ‌های بین اسرائیل و فلسطینیان با قرار آتش‌بس پایان یافت. هرچند در این جنگ نوار غزّه بر اثر حملات اسرائیل خسارات فراوانی را متحمل شد امّا اسرائیل نتوانست به هدف خود، یعنی نابودی حماس دست بیابد و به نظر می‌رسد این جنگ دارای نتایج بینابین بوده است.

 جمعیت

جمعیت فلسطین اشغالی (اسرائیل): طبق آماری که صهیونیست‌ها منتشر نموده‌اند. جمعیت فلسطین اشغالی در سال ۱۹۹۵ میلادی ۰۰۰/۱۴۲/۵ بوده است.

جمعیت ادیان مختلف در تمام فلسطین اشغالی (اسرائیل):

الف ـ مسلمانان: ۷۲۰ هزار نفر (البته تعداد ۳ تا ۴ میلیون فلسطینی آواره که به سبب ظلم، جور، کشتار و اشغال خانه و کاشانه خود توسط صهیونیست‌ها مجبور به ترک فلسطین اشغالی شده‌اند. در این آمار منظور نشده است).

ب ـ مسیحیان: ۲۰۵ هزار نفر.

ج ـ جهودان: ۴۲۱۸ هزار نفر، هجوم صهیونیست‌ها به فلسطین باعث گردید. که جمعیت آنان در مدت کوتاهی چند برابر گردد. ولی جمعیت فلسطینیان به علت قتل عام، شکنجه و آزار صهیونیست‌ها روزبه‌روز کاهش یافته است.

 

منابع اقتصادی تشکیلات خودگردان

عبارت است از کشاورزی، درآمد کارگرانی که در خارج از فلسطین مشغول به کارند. کارگاه‌های صنعتی کوچک و مقداری درآمد از صنعت جهانگردی. البتّه می‌توان کمک‌های خارجی را نیز به این مقدار افزود. وابستگی شدید اقتصاد و بازار فلسطین به رژیم صهیونیستی. باعث تاثیرات منفی بر اقتصاد و منابع درآمدی مناطق تحت حکومت خودگردان شده است. این امر از طریق اخراج کارگران فلسطینی یا جلوگیری از ورود کالاهای فلسطینی به مناطق تحت اشغال صورت می‌گیرد. در حقیقت اخراج کارگران فلسطینی از سرزمین‌های اشغالی ۱۹۴۸ و محاصره مناطق حکومت خودگردان از اقدامات عادی رژیم صهیونیستی در قبال انتفاضه الاقصی است. لازم به ذکر است که با روی کار آمدن دولت حماس، کمک‌های مالی اروپا و آمریکا قطع و محاصره اقتصادی غزّه تشدید گردید.

 

 

eheyat

Views: 0