۱. عن أمير المؤمنين عليهالسلام -فى حديث طويل- قال: «لا تخلو الأرض من حجّة قائم للّه بحجّة: إمّا ظاهرا مشهورا، أو خآئفا مغمورا؛ لئلّا تبطل حجج اللّه و بيّناته».
از امیرالمؤمنین علیهالسلام در بخشى از یک حدیث طولانى چنین نقل شده است: «زمین [هیچگاه] از حجتى که به اقامه امر خدا قیام کند، خالى نیست: یا ظاهر و آشکار است و مردم او را میشناسند، و یا بیمناک و مخفى از دیدگان مردم است؛ تا حجتهاى الهى و آیات پروردگار از میان نرود».
۲. و عن أبى عبد اللّه- جعفر بن محمّد- عن آبائه عن علىّ عليه السّلام أنّه قال فى خطبة له على منبر الكوفة: «أللّهمّ! إنّه لا بدّ لأرضك من حجّة لك على خلقك، يهديهم الى دينكو يعلّمهم علمك؛ لئلا تبطل حجّتك، و لا يضلّ أتباع أوليائك بعد إذ هديتهم؛ إمّا ظاهر ليس بالمطاع؛ و أمّا مكتتم و مترقب. فان غاب عن النّاس شخصه فى حال هدنتهم، فإنّ علمه و آدابه فى قلوب المؤمنين منبثّة، فهم بها عاملون.»
از امام جعفر صادق علیهالسّلام از پدران بزرگوارش از على علیهالسلام در خطبهاى که بر منبر کوفه ایراد فرموده است، نقل شده است: «پروردگارا! همانا که اهل زمین را از داشتن حجتى از ناحیه تو که آنان را به دین تو هدایت کند و علم الهى را به ایشان بیاموزد، گریزى نیست تا حجتت از بین نرود و پیروان اولیائت بعد از اینکه [بهوسیله پیامبران] هدایتشان کردى، گمراه نشوند. [این حجت تو] یا در میان مردم ظاهر و براى آنان آشناست، امّا از او اطاعت نمیکنند؛ یا از دید مردم پنهان و منتظر زمان ظهور است. پس اگر وجود حجت در زمانى که مردم در صلح [بر فساد] هستند از نظر آنان غایب باشد، دانش و منش او به دلهاى مؤمنین میرسد و ایشان به آن عمل میکنند».
۳. و عن أبى عبداللّه عليه السّلام- فى حديث- انّ أميرالمؤمنين عليه السّلام قال: «اعلموا أنّ الأرض لا تخلو من حجّة للّه عزّوجلّ، و لكن اللّه سيعمى خلقه عنها بظلمهم و جهلهم، و لو خلت الأرض ساعة واحدة من حجة للّه، ساخت بأهلها؛ و لكن الحجّة تعرف النّاس و لا يعرفونها، كما كان يوسف يعرف النّاس و هم له منكرون».
امام صادق علیهالسّلام از امیرالمؤمنین علیهالسلام نقل مىفرماید که فرمود: «بدانید که زمین از حجت خداى عزّوجلّ خالى نمیماند، اما بهواسطه ستمگریها و جهالتهاى مردم، خداوند دیدگانشان را از مشاهده او فرو میبندد و اگر زمین لحظهاى از حجت خدا خالى باشد، ساکنانش را در خود فرو خواهد برد. اما حجت خدا مردم را مىشناسد، ولى مردم او را نمىشناسند؛ همانگونه که حضرت یوسف مردم (برادرانش) را مىشناخت و آنها او را نشناختند».
منبع: (اثباتالهداة، ج۵، ص۷۷) / (اثباتالهداة، ج۵، ص۷۸) / (إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات، ج۵، ص۱۵۴)
بازدیدها: 413