مهدویت در قرآن – قسمت ۴ – آیه ۱ سوره الغاشیه
به نام خداوند رحمتگر مهربان |
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ |
|
آیا خبر غاشیه به تو رسیده است (۱) |
هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَهِ ﴿۱﴾ |
|
در آن روز چهرههایى زبونند (۲) |
وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَهٌ ﴿۲﴾ |
|
که تلاش کرده رنج [بیهوده] بردهاند (۳) |
عَامِلَهٌ نَّاصِبَهٌ ﴿۳﴾ |
|
[ناچار] در آتشى سوزان درآیند (۴) |
هَلْ أَتاکَ حَدیثُ الْغاشِیَهِ
محمد بن سلیمان از پدرش روایت می کند که گفت: از امام صادق علیه السلام درباره« هل اتاک حدیث الغاشیه» (الغاشیه: ۱) سئوال کردم.
امام علیه السلام فرمود: « قائم علیه السلام با شمشیر آن ها را فرا می گیرد.»
گفتم: « وجوه یؤمئذ خاشعه»
امام علیه السلام فرمود: « آن ها را خاضع هستند و قدرت مخالفت ندارند.»
سئوال کردم: « عامله.»
امام علیه السلام فرمود: « آن ها را به غیر آنچه خدا فرستاده عمل می کنند.»
سلیمان از« ناصبه» پرسید.
امام علیه السلام فرمود: « آنان غیر از« ولاه الامر» را مضوب می کنند.»
او از« تصلی ناراً حامیه» سئوال کرد.
امام علیه السلام فرمود: « در دنیا در زمان قائم علیه السلام آتش جنگ زبانه می کشد و در آخرت آتش جهنم.»
منبع اصلی:
بحارالانوار، ج ۵۱ ،ص ۵۰ حدیث ۲۴
تفسیر المیزان علامه طباطبایی :
سوره غاشیه سوره انذار و بشارت است و «غاشیه» همان روز قیامت است که بر مردم از هر سو احاطه پیدا مىکند و در این سوره قیامت را با شرح حال مردم توصیف مىکند از این جهت که به دو دسته تقسیم مىشوند سعیدها و شقىها و هر طائفهاى در جایى که برایشان آماده شده مستقر مىگردند یکى در بهشت و دیگرى در دوزخ و رشته کلام بدینجا کشیده مىشود که رسول خدا (صلیاللهعلیهوآلهوسلم) را دستور مىدهد که مردم را تذکر دهد به اینکه مقام ربوبى چه فنونى از تدبیر در این عالم بکار برده، فنونى که هر یک دلالت دارد بر ربوبیت او براى همه عالم و براى خصوص ایشان و اینکه بازگشتشان به سوى او و حسابرسى اعمالشان با او است، و این سوره به شهادت سیاقى که آیاتش دارد در مکه نازل شده است.
منبع اصلی : ترجمه المیزان، ج:۲۰، ص: ۴۵۵ و ۴۵۶
تفسیر نور استاد قرائتی :
این سوره بیست و شش آیه دارد و در مکّه نازل شده است.
«غاشیه» یکى از نامهاى قیامت است که در آیه اول این سوره و نام سوره نیز قرار گرفته است.
همانند دیگر سورههاى مکى، این سوره نیز به حالات بهشتیان و دوزخیان در قیامت پرداخته و در مقام انذار مشرکان و بشارت به مؤمنان است.
آنگاه نشانههاى قدرت الهى در آفرینش زمین و آسمان و برخى موجودات، بیان شده است، که هم استدلالى بر یگانگى مبدء هستى است و هم دلیلى بر قدرت خداوند بر آفرینش دوباره انسانها در قیامت. و در پایان، پیامبرش را فرمان مىدهد تا همواره مردم را تذکّر دهد و ارشاد کند و البتّه بداند که قرار نیست همه به او ایمان آورند و خداوند اراده کرده است که انسانها با اختیارشان راه خود را انتخاب نمایند.
منبع اصلی : تفسیر نور: ج۱۰، ص: ۴۶
بازدیدها: 267