پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام هیات رزمندگان اسلام , سایت هیات رزمندگان اسلام , پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام , هیات , سایت هیات , هیئت رزمندگان , هیئت رزمندگان اسلام
مهدویت در قرآن – قسمت 10 – آیه 12 سوره انبیا
فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا يَرْكُضُونَ
ترجمه انگلیسی :
Yusuf Ali
Yet, when they felt Our Punishment (coming), behold, they (tried to) flee from it.
تفسیر اثنا عشری :
فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْها يَرْكُضُونَ (12)
فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا: پس چون حس نمودند اهل آن شهرها عذاب ما را و اثرش را بديدند و صدايش را شنيدند و علاماتش ظاهر گرديد بر ايشان. إِذا هُمْ مِنْها يَرْكُضُونَ: در آن هنگام بديدى ايشان را از شهر، يا از عذاب فرار مىكنند به سرعت فرار گريخته از دشمن.
فی البرهان- عن جابر سألت ابا جعفر عليه السّلام عن قول اللّه عزّ و جلّ: «فلما احسّوا بأسنا إذا هم منها يركضون». قال: ذلك عند قيام القائم عليه السّلام «1»
پی نوشت:
(1) تفسير برهان، ج 3، ص 53
منبع اصلی: تفسير اثنا عشري، ج8، ص367(نرم افزار جامع التفاسیر)
تفسیر جامع :
فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنا إِذا هُمْ مِنْها يَرْكُضُونَ و آن ستمكاران چون عذاب ما را بچشم ديده و آثارش را مشاهده مينمودند از شهر و ديار خود ميگريختند پروردگار بر سبيل توبيخ بآنها فرمود فرار نكنيد و از عذاب مگريزيد و بسوى خانه ها و منازل خود برگشته تا از شما پرسش و سؤال كنند كه پيغمبرانتان را كه كشت مفسرين گفتند اين آيات اشاره است بداستان اهل حصور و شرح آن بدين قرار است قريه و ديارى بود در مملكت يمن اهل آن عرب بودند خداى تعالى پيغمبرى بسوى ايشان فرستاد تا آنها را بخدا پرستى دعوت كند آن پيغمبر را تكذيب كردند و بقتل رساندند پروردگار بخت نصر را برايشان مسلط نمود آنها را كشت و خانه هايشان را غارت كرد و زن و فرزندانشان را به بندگى برد چون اين حالت را مشاهده كردند پشيمان شدند در وقتى كه پشيمانى سودى نداشت فرار ميكردند و مى گريختند فرشتگان بطريق استهزاء بآنها ميگفتند فرار نكنيد بسوى خانه ها و منازل خود برگشته و منادى از آسمان ندا ميكرد كجا هستيد اى طلب كنندگان خون پيغمبران در آن هنگام بگناه خود اعتراف كرده و با كمال ندامت و حسرت گفتند واى بر ما كه مردم ظالم و ستمكارى بوديم پيوسته گفتارشان آن بود تا ما با شمشير قهر خود ايشان را درو كرده و پست و نابود نموديم و تشبيه نموده هلاك و عذاب آنها را بدرو كردن زرع در كافى ذيل آيه فوق از بدر بن خليل اسدى روايت كرده گفت شنيدم حضرت باقر عليه السلام ميفرمود زمانى كه حضرت قائم عليه السلام ظهور كرد جمعى را ميفرستد تا بنى اميه را از شام حضورش بياورند بنى اميه چون اين خبر را ميشنوند فرار ميكنند بسوى روم اهل روم بآنها ميگويند ما نميگذاريم داخل مملكت ما بشويد تا آنكه داخل در دين ما شده و نصرانى شويد آنها صليب بگردنهايشان انداخته داخل شوند هنگاميكه اصحاب حضرت قائم عليه السلام وارد روم شوند روميان از آنان امان و صلح طلبند ايشان گويند ما امان بشما نميدهيم تا بنى اميه را تسليم
ما بنمائيد تمام بنى اميه را باصحاب آنحضرت تحويل دهند در آن وقت خطاب ميكنند بآنها فرار نكنيد بسوى شام برگرديد بايد بازخواست شويد و از ايشان سؤال ميكنند دفينه ها را كجا پنهان كردهايد و بچه سبب حضرت سيد الشهداء عليه السلام و يارانش و ائمه و پيروان آنها را بقتل رسانيدند در آن هنگام با كمال حسرت و ندامت ميگويند واى بر ما كه مردمى ظالم و ستمكار بوديم اصحاب آن حضرت ايشانرا با شمشير قهر خويش درو كرده و آنها را بجاى خود هلاك و نابود كنند.
گردآورنده:طیبه فدوی
منبع اصلی: تفسير جامع، ج4، صص 326-327(نرم افزار جامع التفاسیر)
بازدیدها: 550
