برادر داود بن فرقد گوید: شنیدم حضرت صادق، علیه السلام، می گفت: “همانا متکبّران قرار داده شوند به صورت مورچگان ضعیف، پایمال نمایند مردم آنها را تا خدا از حساب فارغ شود.” و در وصیتهای حضرت صادق، علیه السلام، است به اصحاب خود : “بترسید از عظمت و کبر کردن، زیرا که کبر مختص به خدای عز و جل است، و کسی که منازعه کند خدا را در آن، خدای تعالی او را در هم شکند و ذلیلش کند روز قیامت.” و نمی دانم که اگر خدای تعالی کسی را ذلیل کند چه خواهد کرد با او و به چه حالی مبتلا می شود؟ زیرا که امور آخرتی با دنیا فرقها دارد. ذلّت در آخرت غیر از ذلّت در دنیاست، چنانچه نعمتها و عذابهای آنجا مناسبت با این جا ندارد: نعمتش فوق تصور ماست، عذابش خارج از حوصله ماست، کرامتش بالاتر از آنچه هست که ما خیال می کنیم. ذلت و خواریش غیر ازاین ذلت و خواریهایی است که ما گمان می کنیم. و عاقبت کار متکبّر هم جهنم است.
منبع: امام خمینی – ره، چهل حدیث ، نشر فرهنگی رجا، تابستان 68 ، ص 74
بازدیدها: 120