«یتیم‌خانه ایران» روایتی است واقعی اما به‌عمد حذف‌شده از سال‌های ۱۲۹۵ تا ۱۲۹۷ یعنی در بحبوحه جنگ جهانی اول و اشغال ایران توسط دولت‌های بیگانه انگلیس و روس. «یتیم‌خانه ایران» روزهای یتیمی ایران را روایت می‌کند در روزگارانی که ایران سرپرست مقتدر و دلسوزی نداشت و به همین سبب بیگانگان هرکدام هر طور که دلشان می‌خواست در آن جولان می‌دادند.

داستان اصلی فیلم بر مبنای یک فاجعه انسانی تلخ ساخته‌شده، فاجعه‌ای که طی آن دولت انگلستان تصمیم به نسل‌کشی ایرانیان می‌گیرد و با مصادره آذوقه و مواد غذایی مردم ایران و ایجاد قحطی در کشور و به‌تبع آن بروز بیماری‌های کشنده و واگیردار نظیر حصبه، وبا، تیفوس، طاعون و… بدون حتی شلیک یک گلوله در حدود نیمی از مردم سرزمین عزیزمان ایران را به کام مرگ می‌کشاند.

«یتیم‌خانه ایران» به نویسندگی و کارگردانی ابوالقاسم طالبی این روزها بر پرده سینماها نقش بسته و در آن علی رام نورایی، فرخ نعمتی، جعفر دهقان، داریوش اسد زاده، بهار محمد پور، علی شادمان، محسن حسینی، اصغر حیدری، ایمان صفا، شهرام تیموریان، مهری آل آقا، والا شهیدی، ملیکا شعبان، مصطفی بهشتی، مجید معافی، حمید تاج دولتی، برایان طرفه، برت جان کورن و درشن آناند در فیلم تازه ابوالقاسم طالبی نقش‌آفرینی می‌کنند.

همچنین تهیه‌کننده این اثر فاخر سینمایی: محمدرضا تخت‌کشیان، مشاوران کارگردان: اکبر منصور فلاح، حسن لفافیان، مدیر فیلم‌برداری: اصغر رفیعی جم، برنامه‌ریز: حسن لفافیان، منشی صحنه: محسن بهاری، طراح صحنه و لباس و دکور: عباس بلوندی، طراح گریم: داریوش صالحیان، مدیر تولید: داوود معدنی، تدوین: حسین زند باف، موسیقی: سرگئی کروتسنگو، صدابردار همزمان: بهمن حیدری، جلوه‌های ویژه میدانی: محسن روزبهانی، جلوه‌های ویژه بصری: حسن پیله‌ور، صداگذاری، میکس و ترکیب صدا: بهمن حیدری، مهدی جمشیدیان، عکاس: نادر فوقانی، مدیر تبلیغات: علی طادی، مدیر روابط عمومی: هادی فیروزمندی، محصول روایت فتح، پخش از فیلمیران هستند.

ماجرای «یتیم‌خانه ایران» شخصیتی داستانی است که از دارو دسته میرزا کوچک خان جنگلی بوده و بعد خیانت بعضی از افراد به تهران بازمی‌گردد و مسئولیت «یتیم‌خانه ایران» (یتیم‌خانه که فرزندان کشته‌شدگان مشروطه مشروعه در آنجا نگهداری می‌شدند) که تحت نظر پدرش اداره می‌شود را بر عهد می‌گیرد. این اثر فاخر سینمایی ابتذال سیاسی و بی‌کفایتی مسئولین وقت ایران را به خوبی نشان می‌دهد و همچنین خیانت منورالفکرهای آن برهه از تاریخ که برای رسیدن به آرزوی خود یعنی وابستگی کامل به غرب یا همان سرتاپا غربی شدن از هیچ کوشش و خیانتی نسبت به هم‌وطنان خود  فروگذار نبودند.

اقدامات تأثیر گذار سردمدار این روشنفکرنماهای خائن، سید ضیاءالدین طباطبایی نیز در این فیلم دیده می‌شود و نشان داده می‌شود که چگونه سید ضیاء با دارو دسته‌اش و به‌واسطه قدرتی که داشتند و همچنین روزنامه‌های وابسته‌ای مانند «رعد» و تشکیل «کمیته آهن» برای انگلیس‌ها دم تکان می‌دهند و آب در آسیاب آنها می‌ریزند. سیدضیاءطباطبایی و دیگر منورالفکران غرب‌زده اکنون نیز مابه ازای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی نیز دارند و به همین سبب این فیلم توسط برخی از این جریان‌های فکری مورد بی‌مهری قرار گرفت و برخی سعی در تحریم آن داشتند.

«یتیم‌خانه ایران» دارای ساخت فوق‌العاده‌ای است و بازی درخشان علی‌رام نورایی نیز بر زیبایی آن افزوده است، هرچند ممکن است بر این فیلم نیز برخی انتقادات فرمی وارد کنند اما «یتیم‌خانه ایران» بی‌شک آوانگارد سینمای استراتژیک ایران است و اولین فیلمی است که با این جرات و جسارت برخی وقایع تاریخی ایران را به تصویر می‌کشد.

از دیگر نکات مثبت فیلم می‌توان به کیفیت تصاویرو دکوپاژهای فوق‌العاده‌ی «یتیم‌خانه ایران» اشاره کرد که در نوع خود کم‌نظیر است و بر تأثیر گذاری آن می‌افزاید.

یکی از نکاتی که در این فیلم به چشم می‌خورد نشان ندادن شاه وقت ایران و دستگاه حکومتی در فیلم است، که کارگردان در اظهارتی گفته است که عمداً به موضوع دربار و مسئولین وقت کشور نپرداخته است چراکه در تمام فیلم‌هایی که در همین ژانر ساخته‌شده است صرفاً دربار شاه و کاخ‌های شیک آنها نشان داده‌شده اما هیچ‌گاه دوربین در میان مردم جامعه نبوده تا وضعیت مردم را نشان دهد و در این فیلم سعی شده که دوربین صرفاً در میان مردم کف جامعه باشد.

اما موضوعی که در مورد اغلب فیلم‌های ملی‌گرایانه و ضد استعماری یا دیگر فیلم‌های با رویکرد انقلابی و دفاع مقدس وجود دارد و در مورد این فیلم نیز اتفاق افتاد، بایکوت فیلم توسط قشر به‌اصطلاح روشنفکر و غرب‌زده سینمای ایران است. هرچند این فیلم پرده از هولوکاست واقعی و کشتار سیاستمدارانه ۹ میلیون ایرانی توسط انگلیس برداشت و بالطبع دل هر انسانی را با هر تفکر و اندیشه‌ای به درد می‌آورد اما عده‌ای که به قول کارگردان فیلم از ملکه الیزابت هم انگلیسی‌تر هستند، تمام تلاششان را می‌کنند که این فیلم دیده نشود و توجهی نسبت به آن صورت نگیرد.

به‌عنوان‌مثال یکی دو روز قبل از آغاز اکران فیلم در سینماهای کشور، موضوع ممنوعیت اکران این فیلم مطرح شد و در آستانه لغو شدن اکران این فیلم، رئیس قوه قضائیه شخصاً به ماجرا ورود پیدا کرد و مجوز اکران آن را صادر کرد.

حال باید گفت اگر کشورهای غربی با بهانه‌ای افسانه‌ای مانند هولوکاست که خودشان می گویند ۵ میلیون یهودی کشته‌شده‌اند، به برخی کشورها یورش برده اند و دست به هر جنایتی می‌زنند، کشور ایران که هولوکاست واقعی و بسیار وحشتناک‌تر را تجربه کرده چه باید بکند؟ و چگونه خون‌بهای ۹ میلیون ایرانی را از انگلستان بستاند؟

در هر حال «یتیم‌خانه ایران» روایتی است واقعی از یک فاجعه عمیق انسانی که نتیجه وابستگی به بیگانگان و نداشتن حاکمی مقتدر و همچنین عدم اتحاد بین مردم کشور است. این فیلم به دور از نگاه  سیاسی و جناحی ساخته‌شده و گوشه‌ای از جنایات بیگانگان و خصوصاً انگلستان را در ایران نشان می‌دهد.