هدیه دادن قلم و شفای بد خوابی

يکي از اصحاب حضرت ابومحمد، امام حسن عسکري عليه‏السلام به نام احمد، فرزند اسحاق حکايت کند:

روزي در محضر شريف آن حضرت وارد شدم و خواهش کردم تا مطلبي را به عنوان نمونه‏ي خط برايم بنويسد.

امام عليه‏السلام تقاضاي مرا پذيرفت و فرمود: اي احمد! خط، از هر کسي که باشد متفاوت خواهد بود، چون قلم يکسان نيست و ريز و درشت دارد،سپس حضرت قلم و دواتي را درخواست نمود.  وچون قلم و دوات آماده شد مشغول نوشتن گرديد و من با دقت تمام نگاه مي‏کردم، وقتي که قلم را داخل دوات مي‏نمود و مي‏خواست خارج کند سر قلم را به لبه دوات مي‏کشيد تا جوهر اضافي پاک شود و خط تميز و زيبا درآيد.

در همين بين، بدون آن که حضرت متوجه شود با خودم گفتم: اي کاش امام عليه السلام اين قلم را به عنوان يادبود و هديه، به من لطف مي‏کرد.

پس چون از نوشتن فارغ شد، شروع نمود درباره‏ ي مسائل مختلف با من صحبت کند و در ضمن صحبت، قلم را با دستمالي که کنارش بود پاک نمود و فرمود: بيا احمد، اين قلم را بگير.

هنگامي که قلم را از دست مبارک حضرت گرفتم عرضه داشتم:

فداي شما گردم، من يک ناراحتي دارم که چند مرتبه قصد داشتم با شما مطرح کنم ولي ممکن نشد، چنانکه الآن اجازه بفرمائي آن را عرض کنم؟

امام عليه‏السلام فرمود: ناراحتي و مشکل خود را بگو.

اظهار داشتم: از پدران بزرگوارت روايت شده است که خواب پيامبران الهي صلوات الله عليهم بر روي کمر است و خواب مؤمنين بر سمت راست مي‏باشد و خواب منافقين برسمت چپ خواهد بود و شياطين بر رو – دمر و پشت به آسمان – مي‏خوابند؛ آيا اين روايت صحيح است؟

امام عليه‏السلام فرمود: بلي، همين طور است که نقل کردي.

سپس عرضه داشتم: اي سرور و مولايم! من هر چه تلاش مي‏کنم که بر سمت راست بخوابم ممکن نمي‏شود و خوابم نمي‏برد، اگر ممکن است مرا درمان و معالجه فرما؟

حضرت لحظه‏اي سکوت نمود و بعد از آن، اظهار نمود: جلو بيا، پس نزديک امام عليه‏السلام رفتم، فرمود: دست خود را داخل پيراهنت کن.

موقعي که دستم را داخل پيراهنم کردم، آن گاه حضرت دست خويش را از داخل پيراهنش درآورد و داخل پيراهن من نمود و با دست راست بر پهلوي چپ و با دست چپ بر پهلوي راست من، سه مرتبه کشيد.

بعد از آن هميشه به طور ساده و راحت بر پهلوي راست مي‏خوابيدم و نمي‏توانستم بر پهلوي چپ بخوابم. [1] .

(1)اصول كافى : ج 1، ص 513، ح 27، إثبات الهداة : ج 3، ص 407، ح 30، مدينة المعاجز: ج 7، ص 563، ح 2550.

منبع: اهل البیت علیهم السلام