رازداری و نگاه داشتن زبان از صفات پسندیده در دین اسلام است که برکات و عوای بسیار داشته و معصومان علیهم السلام به شیوه های مختلف نسبت به ان توصیه و سفارش کرده اند.
على بن الحسین علیهما السّلام فرمودند: «به خدا دوست دارم که براى دو خصلت شیعیان ما بقدرى از گوشت بازویم فدا دهم: کمى حوصله و کمى راز نگهدارى.»
گویا می فرمایند: خویشتن دارى و راز نگهدارى از میان شیعه رخت بر بسته است و اگر ممکن باشد که پارهئى از گوشت بازویم را کسى بگیرد و این دو خصلت را به شیعه بدهد، من حاضرم و این معامله را می کنم.
امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «مردم به دو خصلت مأمور شدند، ولى آن دو را تباه کردند و از دست دادند و از آن جهت بىهمه چیز شدند: صبر و راز پوشى».
سلیمان بن خالد گوید: امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «اى سلیمان شما دینى دارید که هر که آن را (از مخالفین و دشمنان) بپوشد، خدا عزیزش کند، و هر که فاش سازد خدا ذلیلش نماید.»
مردى گوید: با جماعتى خدمت امام باقر (علیه السلام) رسیدیم و عرض کردیم: یا ابن رسول اللَّه (ص) ما عازم عراق هستیم، به ما سفارشى فرما، امام (علیه السلام) فرمودند: «باید تواناى شما به ناتوانتان کمک کند و ثروتمندتان به فقیرتان احسان نماید و راز ما را فاش نکنید- و امر (امامت) ما را آشکار نسازید، و چون حدیثى از ما به شما رسید و یک دلیل یا دو دلیل از کتاب خدا برایش پیدا کردید، به آن اخذ کنید و گر نه نسبت بآن توقف کنید، و سپس آن را به ما ارجاع دهید (از ما بپرسید) تا براى شما روشن شود.
و بدانید براى کسى که انتظار این امر (ظهور امام قائم علیه السّلام) را دارد، مانند اجر روزهدار شب زنده دار است، و کسى که به قائم ما برسد، و همراهش به جهاد رود و دشمن ما را بکشد، (اگر چه کشته نشود) اجر بیست شهید دارد و کسى که در رکاب قائم ما کشته شود اجر بیست و پنج شهید دارد.»
امام باقر (علیه السلام) می فرمودند: «به خدا که محبوبترین اصحابم نزد من پرهیزگارتر و فقیهتر و حدیث را نهاندارتر آنها است و بدترین و مبغوضترین اصحابم نزد من، کسى است که هر گاه حدیثى را شنود که به ما نسبت دهند و از ما روایت کنند، آن را نپذیرید و بدش آید و انکار ورزد و هر که را به آن معتقد باشد، تکفیر کند در صورتى که او نمی داند، شاید آن حدیث از ما صادر شده و به ما منسوب باشد، و او به سبب انکارش از ولایت ما خارج شود.»
حضرت ابو الحسن (علیه السلام) فرمودند: «اگر در این دستت چیزى باشد و بتوانى به آن دستت نفهمانى بکن (یعنى رازت را از خواص اصحابت پوشیده دار)» راوى گوید: مردى نزد آن حضرت (علیه السلام) بود و از فاش ساختن راز سخن به میان آمد، حضرت (علیه السلام) فرمودند: «زبانت را نگهدار تا عزیز شوى، و مردم را به افسار گردنت مسلط مساز که ذلیل گردى.»
و نیز از حضرت صادق (علیه السلام) است که فرموده اند: «نفس کشیدن کسى که براى ما اندوهگین است و براى ستمى که به ما شده غمگین است، تسبیح میباشد، و همت گماشتنش براى امر ما عبادت است و پنهان داشتنش راز ما را جهاد در راه خدا است.» راوى گوید: محمد بن سعید به من گفت: این روایت را با آب طلا بنویس که من چیزى بهتر از این ننوشتهام.
منبع:قدس
بازدیدها: 19