چطور فرزندم اجتماعی می شود؟

چطور فرزندم اجتماعی می شود؟

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام: خانواده اولین سلول اجتماعی است که کودک با آن ارتباط دارد و  اولین نیاز اجتماعی کودک، برقراری ارتباط با والدین است.کودک زمانی که با پدر و مادر خود در شکل های مختلف ارتباط برقرار می کند،احساس امنیت و خوشحالی می کند و اگر همین روند ادامه پیدا کند و والدین شناخت و آگاهی بیشتری  نسبت به فرآیند اجتماعی شدن فرزند داشته باشند؛ می‌توانند مسیر اجتماعی شدن او را هموارتر کنند، که در بزرگسالی با مشکلات کمتری مواجه شوند.

اجتماعی شدن کودک از موضوعات مهمی است، پدر و مادر باید به آن توجه ویژه ای داشته باشند که در اینجا نکاتی را خدمت شما عزیزان مطرح می کنیم:      

کار خوب فرزندمان را ببینیم.

یک نکته بسیار مهم در تربیت کودکان و هم چنین اجتماعی شدن آنها، دیدن و شمردن کارهای خوب آنها هست، مشکل بسیاری از مادران این است که اصلاً کار خوب فرزندانشان را نمی بینند و به حساب نمی آورند. برای نمونه یک مادی قسم میخورد که طی یک هفته گذشته حتی یک کار خوب هم از فرزندش ندیده است در حالی که چنین چیزی قابل تصور نیست. برای از بین بردن این مشکل میتوانیم یک لیست از کارهای خوب و بد فرزندمان تهیه کنیم و ببینیم که اصلاً می توانیم کارهای خوب را در فرزندان ببینیم و بشمریم؟

بنظر می رسد که رسالت بسیاری از مادران ما این شده است که مچ بچه ها را بگیرند، بیایید تلاش کنیم مچ بچه ها را موقع انجام دادن کارهای خوب بگیریم. مثل وقتی که بچه ها ظرفی را سرجایش می گذارند یا کفش هایشان را جفت می کنند، این اتفاق ها بهترین زمان هستند برای نشان دادن واکنش های هیجانی خلاق و توصیف کار آنها. نکته حائز اهمیت این است که دائماً روی یک کار نایستید بلکه کارهای جدید پیدا کنید تا کودک متوجه شود که اگر توجه می خواهد باید رشد کند. بچه باید بداند که اگر می خواهد نظر مادرش را جلب کند باید کار خوبش را زیاد کند و حتماً می کند چون بچه ها زود متوجه می شوند که قضیه چیست.

خطر ابتلا به فقر محیطی در کودکان را جدی تلقی کنید.

 فقر محیطی به بیان ساده، زمانی است که کودک از محیط پیرامون خود تجربه های حسی- حرکتی و اطلاعات شناختی متناسب با سنش را کسب نمی کند.

• والدینی که با کودکشان به طور مداوم صحبت نمی کنند.
• والدینی که با کودکشان بازی نمی کنند.
• والدینی که برای کودکشان شعر و کتاب نمی خوانند.
• والدینی که کودکشان را به طبیعت و گردش نمی برند.
• والدینی که اطلاعات شناختی لازم را به کودکشان نمی دهند.

ناخواسته و ندانسته کودک را دچار فقر محیطی می کنند که در نتیجه آن قدرت درک و شناخت و فراگیری کودک، رفته رفته کاهش می یابد و در صورت تداوم، مشکلات بسیاری را مخصوصا در تحصیل و ارتباطات اجتماعی برای او به دنبال خواهد داشت.

• افرادی که از بغل‌کردن بیزارند یا حسی خوبی نسبت به بغل کردن ندارند، ‌اغلب کسانی هستند که در کودکی کمتر توسط پدر و مادر در آغوش گرفته شده‌اند!
• کمبود بغل در کودکی باعث عدم ایجاد دلبستگی صحیح و درنتیجه ایجاد مشکلاتی در ابراز احساسات و روابط اجتماعی در بزرگسالی می‌شود. پس کودکانتان را بغل کنید. ببوسید و نوازش کنید.
• تماس فیزیکی و در آغوش گرفتن باعث رشد مغز، رشد احساسات و رشد روابط اجتماعی در نوزاد و کودکان می شود.

فواید غذا خوردن با خانواده برای کودک

• تغذیه بهتر: غذا خوردن کنار والدین باعث می‌شود بچه‌ها عادت‌های صحیح غذایی را از بزرگترها تقلید کنند.
• تقویت مهارت‌های حرکتی و زبانی: یادگیری استفاده از کارد و چنگال می‌تواند به تقویت مهارت حرکتی کودکان کمک کند. همچنین صحبت با والدین و خواهر و برادر به یادگیری کلمات، درک زبان و صحبت کردن کمک می‌کند.
• پیشرفت تحصیلی: مطالعات ثابت کرده که بین غذا خوردن در کنار خانواده و عملکرد تحصیلی، ارتباط معناداری وجود دارد و سطح علمی کودکان بالاتر می رود.
• افزایش عزت نفس: ترغیب کودک به صحبت کردن درباره اتفاقات روزانه، کمک گرفتن از او در پهن کردن و‌ جمع کردن سفره غذا و اجازه دادن به او برای کشیدن غذا در بشقابش باعث افزایش اعتماد به نفسش می شود.
• افزایش شادی و نشاط: کودکانی که همیشه با اعضای خانواده غذا می‌خورند از نظر عاطفی قوی‌تر بوده و از سلامت روانی خوبی برخوردارند.
• تقویت مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی: غذا خوردن با خانواده باعث می شود تا کودک با نحوه رفتار و تعامل افراد با یکدیگر آشنا بشود و مهارت اجتماعی را تمرین کند.

انتظار والدین از فرزندان

متاسفانه بسياري از والدين، از فرزندان شان انتظار دارند، ساكت باشند و تسليم والدين، به خصوص زماني كه خارج از منزل هستند، اما به يك باره در حدود سن ٢٠ سالگي از آن ها انتظار دارند، كه اجتماعي باشند و ارتباط خوبي با ديگران برقرار كنند. باید به این نکته توجه داشت که اجتماعي‌ شدن، يك فرآيند تدريجي است که آغاز آن از دوران کودکی است. پس باید تلاش کنیم تا انتظاراتمان را در حد سن و توانایی فرزندمان بالا ببریم.

• از طرف دیگر صرف این‌که دائما به کودک تذکر بدهيد “مودب باش، درست بشین، سلام کن و…” نه تنها مهارت‌های اجتماعی کودک افزایش نمي‌دهد بلکه اعتماد به نفس او را نيز کاهش پيدا مي‌ دهد.
• به این نکته توجه کنید که کودک نوپا تصوری که شما از ادب و تربیت دارید، ندارد. اين‌طور نيست که اگر کودک شما در 2 سالگی سلام نکرد، در بزرگسالی هم سلام نکند. او مفهوم سلام کردن را نمی‌داند و شما هم قادر نخواهید بود با هیچ منطقی این موضوع را به او تفهیم کنید. او باید خودش آمادگی لازم را پیدا کند.
• پس به هیچ وجه کودک نوپا را مجبور به سلام کردن نکنید و برای سلام کردن صرفا از تکنیک جدول تربیتی “ترغیب و تشویق” استفاده كنيد. هیچ‌ وقت به او براي انجام ندادن رفتارهای اجتماعی احساس شرم و گناه ندهید و از جملاتی مانند: بد و زشت است و گناه و… استفاده نکنید. اصرار و خواهش هم در انجام این رفتار‌ها تاثیری نخواهد داشت.

نقش بازی در تربیت کودکان

• کودکانی که با دیگر بچه‌ها بازی می‌کنند، هویت خود را بهتر کشف می‌کنند. آن‌ها از طریق بازی کردن نقش‌های متنوع بزرگسالان، مقررات اجتماعی و معیارهایی تنظیم کردن رفتار را می‌آموزند.
• کودک باید یاد بگیرد که به قواعد بازی، حتی زمانی که ‌دلش چیزی دیگری میخواهد پایبند باشد.

تأثیر واکنش صحیح در مقابل رفتارهای کودک

برای بیان این مطلب از دو مثال استفاده می کنیم:

• واکنش صحیح در زمان خشونت کودک: اگر کودک تان شما را می زند یا چنگ می گیرد، نه نصیحت کنید، نه داد بزنید، نه تنبیه کنید، و نه شما هم کتک بزنید که ببیند درد دارد. مدتی باید دست های شما آماده باشد تا قبل از اقدام کردن دست او را بگیرد.
  • اگر کودک زد یا رفتاری کرد که به شما درد فیزیکی داد به مدت یک یا دو دقیقه با حالت صورتتان نشان دهید ناراحتید. فراموش نکنید داد زدن، نصیحت کردن یا ناز کردن کودک، کارش را تبدیل به بازی و لجبازی خواهد کرد.
• واکنش صحیح در مهمانی: فرض کنید در مهمانیها کودک شما از روی مبل میزبان میپرد. واکنش میزبان اول (مادر همسر) این است که، کودک را دعوا میکند و واکنش میزبان دوم (مادر خودتان) این است که قربان صدقه کودک میرود. در این شرایط بهترین برخورد شما سکوت است چرا که کودک طی تنها چند میهمانی می آموزد که خانه این مادر بزرگ می توانم از رو مبل ها بپرم اما خانه مادربزرگ دیگر نمی توانم.

به درک این مسائل توسط بچه ها هوش اجتماعی گفته می شود، به این معنا که کودک خیلی زود قوانین را یاد میگیرد. برای مثال در ذهن خود به این نتیجه می رسد که چون اینجا دعوا میکنن پس نباید بپرم.

پس لطفا شما والدین مدام در مهمانی ها به بچه ها تذکر ندهید. نصف دعوا ها را به صاحب خانه واگذار کنید چرا که تذکرات مداوم باعث می شود که فرزند رابطه مناسبش را با شما از دست بدهد و این آسیب بسیار بزرگی است.

منبع: کانال تربیت فرزند نور دیده @nooredideh

بازدیدها: 208

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام