چگونه طیب و طاهر باشیم؟

خانه / مطالب و رویدادها / چگونه طیب و طاهر باشیم؟

انسان تا در پوسته خودش هست، تنها خود را می‌ بیند و از مشاهده جمال و جلال الهی محروم است اما وقتی از پوسته خود به درآمد و از حجاب خویشیِ خویش به درآمد، آن‌ گاه منطقۀ دیدِ او وسیع می گردد.

بیانی از حضرت آیت الله جوادی آملی که در درس اخلاق  بیان داشتند:

خداوند ما را جامع مُلک و ملکوت خلق کرد تا با ملکوتیان و با فرشته‌ ها گفتگو و رابطه داشته باشیم و از طرفی هم درایت، تدبیر و مدیریت جهان را به وسیله روح باید انجام بدهیم.

کبوتر

 مدیریت جهان به وسیله روح و مشاهده جمال و جلال الهی
 گام اول: ضرورت شناخت هدف خلقت
 انسان اگر بخواهد طیّب و طاهر باشد باید اولاً هدف خلقت را بشناسد و ثانیاً خود را با آن هماهنگ کند. خدای سبحان این مجموعه هستی را به عنوان سفره ای آماده برای ما قرار داد و فرمود: ما اینها را برای شما خلق کردیم؛ لذا تسخیرکننده خداست، نه ما؛ ولی برای ما تسخیر کرده است؛ یعنی راه بهره‌ برداری از آسمان و زمین را به ما آموخت که «سَخَّرَ لَکُم مَا فِی السَّماوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ» برای اینکه از مجموعه آسمان و زمین طرْفی ببندیم؛ ما را کَوْنِ جامع قرار داد لذا ما می‌ شویم جامع و جهان می‌ شود مجموع.
 خداوند به ما بدن داد که ملکی است و جانی داد که ملکوتی است و فرمود: «نَفَخْتُ فِیهِ مِن رُوحِی» و جان را هم به دو منظور عطا کرد؛ یکی این که با ملکوتیان رابطه و با فرشته ‌ها گفتگو داشته باشیم «إنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلاَئِکَهُ» از طرفی هم درایت و تدبیر و مدیریت جهان را به وسیله روح باید انجام بدهیم. منتها همّت‌ انسان ها با هم فرق می‌ کند چرا که بعضی ‌ها سعی می‌ کنند همان محدوده‌ای که هستند آن را حفظ کنند و سالم باشند و برخی‌ ها می‌ کوشند که از آ‌ن محدوده به در آیند و فضای بازتری را ادراک کنند.
 گام دوم؛ از حجاب خویشتن به درآیید تا دیدِتان وسیع و طاهر گردد

شما می‌ بینید طاووس وقتی می‌ خواهد سر از تخم دربیاورد آنجا دیگر سخن از بال و پرِ رنگارنگ و زیبایی مطرح نیست؛ اما وقتی که آن پوست را شکست و از آن درآمد، طاووس شده و بال و پر زیبا پیدا می‌ کند؛ ما هم اگر از این پوسته در بیاییم، پرنده می‌ شویم.

 از امام کاظم (علیه السلام) نقل کردند که فرمودند: «لَیْسَ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ خَلْقِهِ حِجَابٌ غَیْرُ خَلْقِهِ» و در بین او و خلقش، حجابى نیست غیر از خلقش که آن را آفریده است. لکن انسان تا در پوسته خودش هست، تنها خود را می‌ بیند و از مشاهده جمال و جلال الهی محروم است اما وقتی از پوسته خود به درآمد و از حجاب خویشیِ خویش به درآمد، آن‌ گاه منطقۀ دیدِ او وسیع می گردد.
منبع :وارث

بازدیدها: 168

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *