رعایت سکوت
در حدیثى از امام صادق (ع)، توصیه شده:
که هنگام زیارت سیدالشهدا (ع)، زائر براى تأسّى به فرشتگان حاضر در حرم مطهر آن امام علیهالسلام،
شایسته است که سکوت را مراعات کند. و جز خیر و نیکى، بر زبان جارى نسازد.
ظاهرا مقصود از «خیر» در اینجا، خواندن زیارت نامه و نماز و دعا و ذکر و مانند آن است.
پس زائر کربلا باید با حضور قلب از سخن بیهوده و شوخی و مزاح پرهیز «وَاقِلّ مِنَ الکَلامِ وَالمِزاح» و مشغول به توسل و ذکر خدا باشد «وَأَکْثِر مِنَ اللَّهِ تَعالی».
مرحوم آیتالله بهجت میفرمودند:
خدا میداند در این حرمها چه ملائکهای و چه اولیایی به طواف مشغولاند. صدا بلند نکنید و فریاد نزنید، آنها متأذی میشوند.
اجازه ورود خواستن
حرم امام معصوم (ع)، در واقع، خانه خاندان پیامبر خدا (ص) و یکى از خانههاى پیامبر (ص) محسوب مىشود.
از این رو، وارد شدن به آن، بدون اجازه، شایسته نیست.
مرحوم آیتالله بهجت میفرمودند:
«از اهمّ آداب زیارت این است که بدانیم بین حیات معصومین (ع) و مماتشان هیچ فرقی وجود ندارد؛ یعنی الان هم امام حیّ است و حرفت را میشنود.»
لذا ادب، ایجاب مىکند که پیش از ورود به آن، از خدا و پیامبر (ص) و اهل بیت (ع)، اذن دخول، گرفته شود.
نکته جالب توجه، این که در باره تأثیر خواندن اذن دخول، از امام صادق علیه السلام روایت شده که فرمود:
«فَإِن خَشَعَ قَلبُکَ وَ دَمِعَت عَینُکَ، فَهُوَ عَلامَةُ الإِذنِ؛ فَادخُل.
پس اگر دلت خاشع (تسلیم) و اشکت سرازیر شد، نشانه صادر شدن اذن است. پس داخل شو.»
داشتن حالت خشوع و تضرّع هنگام ورود به کربلاى حضرت حسین علیه السلام، نشانه پذیرش امام و اذن اوست.
اگر چنین حالى به زائر دست داد، خوشا به حالش!
در غیر این صورت، شایسته است که به حال اضطرار، قدرى توقّف کند، انشاءالله که مشمول عنایتهاى آن حضرت بشود.
آداب زیارت امام حسین-ع/ قسمت۲ تواضع و فروتنی دربرابر زائران
Views: 0