از اول انقلاب تا کنون دولت ها راه های گوناگونی برای گسترش فرهنگ عفاف و حجاب ازموده اند و هر چند سال یک بار با تغییر مدیران، سیاستها عوض شده و روش جدیدی در این راستا به بوته آزمون و خطا گذاشته می شد تا جایی که شورای عالی انقلاب فرهنگی در بهمن ماه ۱۳۷۶ کمیته ترویج و گسترش فرهنگ عفاف را با ۲۲ نهاد و سازمان تاسیس کرد. این کمیته موظف شد هر ۶ ماه یک بار نتیجه عملکرد خود را به اطلاع شورای عالی انقلاب فرهنگی برساند.
تنها نمود تشکیل این کمیته پس از گذشت ۱۶ سال، حضور نیروی انتظامی درسطح شهر و برخورد قضایی و انتظامی با بدپوشش ها بود و گویی تنها عضو این کمیته نیروی انتظامی است و سایر ۲۱ نهاد و سازمان کمیته ترویج فرهنگ عفاف مسئولیتی در قبال گسترش روزافزون بی حجابی ندارند.
تذکرات پیاپی رهبر انقلاب در خصوص موضوعات فرهنگی که سالهاست تکرار می شود نشان از میزان دور بودن فعالیت های سیاستگذاران و مجریان از اصول و ریزه کاری های اسلامی است.
با توجه به اصل هشتم قانون اساسی، مجموعه حاکمیت تنها مسئول سامان دادن به اوضاع اجتماعی نیست و به همان اندازه احاد افراد جامعه نیز در قبال معضلات اجتماعی مسئول هستند.
در اصل هشتم قانون اساسی چنین آمده است: ” در جمهوری اسلامی ایران، دعوت به خیر،امر به معروف و نهی از منکر وظیفهای است همگانی و متقابل بر عهده مردم نسبت به یکدیگر، دولت نسبت به مردم و مردم نسبت به دولت، شرایط و حدود و کیفیت آن را قانون معین میکند. والمومنون و المومنات بعضهم اولیاء بعض،یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر”؛ این اصل قانون اساسی یاد آور می شود که هر شهروند نسبت به محل زندگی، رویدادهای پیرامون و تصمیمات مدیران ، مسئول بوده و حرکت در راستای اصلاح جامعه نه تنها وظیفه شرعی افراد بلکه وظیفه قانونی آنان نیز به حساب می اید.
پیچیدگی و گستردگی معضلات اجتماعی باعث شده در اکثر نقاط دنیا از توان و قدرت بالای بسیج مردمی برای حل ریشه ای این مشکلات استفاده شود و با توجه به سابقه بسیج سازندگی در اوایل انقلاب و زمینه دینی امر به معروف و نهی از منکر، جامعه ما زمینه لازم برای ایجاد تشکلهایی جهت رسیدگی به مطالبات اجتماعی و فرهنگی را دارا باشد.
لازمه رسیدن به اهداف کوتاه مدت و بلند مدت در زمینه ای به پیچیدگی عفاف و حجاب قطعا نیاز به برنامه ریزی دقیق، هدف گذاری مناسب و حرکت مداوم دارد که رسیدن به این مقصود به تنهایی امکان پذیر نیست و باید ساز و کاری منظم شکل گرفته تا نیل به این اهداف ممکن شود.
یکی از راههای رسیدن به این مقصود تشکیل “سازمانهای مردمنهاد” است که به دلیل استفاده از ظرفیت بدنه جامعه، قابلیت سازماندهی و حرکت هدفمند، گام برداشتن در راستای اصلاح جامعه را ممکن می سازد.
آییننامه اجرایی تأسیس و فعالیت سازمانهای مردمنهاد
این آییننامه متشکل از ۳۳ ماده بوده که قبل از ثبت نام لازم است دقیق مطالعه شود. بخش از این آییننامه به شرح زیر است:
* سازمان غیردولتی که در این آئیننامه «سازمان» نامیده میشود، به تشکلهایی اطلاق میشود که گروهی از اشخاص حقیقی یا حقوقی غیرحکومتی به صورت داوطلبانه با رعایت مقررات مربوط تأسیس شده و دارای اهداف غیرانتفاعی و غیرسیاسی میباشد.
* واژه «غیردولتی» به این معناست که دستگاههای حکومتی در تأسیس و اداره سازمان دخالت نداشته باشند. مشارکت مقامات و کارکنان دولتی در تأسیس و اداره سازمان، در صورتی که خارج از عنوان و سمت دولتی آنان باشد، مانع وصف غیردولتی سازمان نخواهد بود.
* سازمان حق دارد متناسب با موضوع فعالیت خود، با رعایت این آییننامه و سایر قوانین و مقررات مربوط فعالیت نموده و از جمله نسبت به موارد زیر اقدام نماید:
الف) ارائه خدمات امدادی مورد نیاز دستگاههای دولتی و عمومی غیردولتی.
ب) اظهارنظر و پیشنهاد راهکارهای مناسب:
۱٫ در فرایند برنامهریزی مراجع دولتی و عمومی غیردولتی در سطوح شهرستان، استان یا ملی برحسب مورد.
۲٫ در مورد آثار و نتایج فعالیتهای دستگاههای دولتی و عمومی غیردولتی، نقائص و مشکلات موجود به مراجع و دستگاههای قانونی ذیربط.
پ)کمک به اجرای برنامهها و پروژههای دستگاههای دولتی و عمومی غیردولتی از طریق توافق و تفاهم با آنها.
ت) برگزاری اجتماعات و راهپیماییها در جهت تحقق اهداف سازمان.
ث) انتشار نشریه.
ج) انجام هرگونه عملیات دیگر برای تأمین اهداف مقرر در اساسنامه سازمان.
چ) حق دادخواهی در مراجع قضایی و شبه قضایی.
راهنمای درخواست صدور مجوزتاسیس سازمانهای مردم نهاد
۱- در انتخاب نام پیشنهادی سمن دقت شود که نام انتخابی با موضوع و اهداف دارای سنخیت باشد به نحوی که از نام، نوع فعالیت و اهداف به ذهن متبادر گردد .
الف) نام موصوف باید دارای وجه تمایز بافعالیت موسسات انتفاعی و یا مراکزی باشدکه تاسیس آنها براسا ماده ۳۲ آئین نامه اجرایی ۱۳۸۴ مستلزم کسب مجوز از سایر مراجع است.
ب) از ذکر اسامی نامانوس و یا غیر فارسی خودداری شود.
ج) در نام پیشنهادی از بکار بردن واژگانی که دلالت عام دارند مثل ایرانی، ایرانیان خودداری شود.
د) ذکر بنیاد تابع شرایط خاص است.
۲- شخصی به عنوان نماینده هیات موسس معرفی شودکه:
الف) موردوثوق و اطمینان هیات موسس باشد زیرا اقدام ایشان به نمایندگی فرض گردیده و مسوولیت اقدامات ایشان به عهده هیات موسس است.
ب ) علاقهمندی و فرصت لازم را برای پیگیری امور داشته باشد.
ج ) با موضوع واهداف و… آشنایی کامل داشته باشد و بتواند پاسخگوی سوالات احتمالی باشد.
۳- محور فعالیت : عبارت است از فعالیت تخصصی سازمان که بایستی بصورت موضوع واحد انتخاب شود. ضمناً افراد هیات موسس نیز دارای صلاحیت تخصصی باشند.
۴- حوزه فعالیت : یک عنوان جزئی است که نسبت به عنوان محور فعالیت روشن تر است.
۵- موضوع فعالیت: جهت اطلاعات کاملتر در بخش تعین محور و حوزه فعالیت لطفا اینجا را کلیک کنید.
۶- محدوده جغرافیایی فعالیت می تواند یکی ازمحدوده های شهرستانی ،استانی،فرااستانی و ملی باشد.
الف) اگر محدوده فعالیت فرا استانی انتخاب شود به این معنی است که هیات موسس می توانند در بیش از یک استان و حداکثر در ۴ استان فعالیت داشته باشند. وار نمودن نام استانهای انتخابی در این قسمت ضروری می باشد.
۷- نحوه اداره ساختار یکی ازدو نوع مجمع عمومی عضو پذیر یا مجمع عمومی هیات امنا می باشد.
الف) در ساختار سازمانهای مردم نهاد اصل بر عضوپذیر بودن آنها و مشارکت جمعی و حداکثر است ولیکن در صورتی که ساختار هیات امنایی (عضوپذیری محدود) انتخاب شود به معنای تصمیم گیری در بین اعضای هیات امنا می باشد که عمدتاً خاص امور خیریه می باشد.
۸- هدف: رسالت واقعی یک سازمان مردم نهاد است که بایدعلاوه بر شفافیت ، قابل حصول نیز باشد. هدف بصورت روشن و در قالب حداکثر ۴ عنوان طرح گردد.
۹- شیوه های اجرایی: عبارتست ازمکانیزمها ومجموعه برنامه ها و فعالیتهایی که سازمان در راستای دستیابی به اهداف دنبال می کند.
۱۰- مشخصات هیات موسس کامل تکمیل شود و نوع شغل دقیقاً ذکر شود. بخشی از صلاحیت تخصصی و توانمندی افراد با توجه به اطلاعات این قسمت احراز می شود.
الف) پر نمودن خلاصه اطلاعات شخصی هیات موسس حداقل ۵ نفر و هیات مدیره و بازرسین ۴ نفر (حمعاً ۹ نفر ) الزامی می باشد.
ب ) در قسمت سوابق شغلی حتما دقت شود که دو یا سه مورد از آخرین پستهای مدیریتی و اجرایی ذکر گردد.
بازدیدها: 221