آیت‌الله‌ جوادی آملی|میان قدردانی از مخلوق با توحید منافاتی وجود ندارد

آیت‌الله‌ عبدالله جوادی آملی در ادامه درس تفسیر خود در مسجد اعظم قم  با اشاره به آیه ۵۰ سوره مبارکه ذاریات «فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّي لَكُمْ مِنْهُ نَذِيرٌ مُبِينٌ» اینچنین بیان فرمودند: این آیه شریفه برای بیان اهمیت توحید است یعنی نه در ابتدا و نه در اثنای امور برای خدا شریک قائل نباشید لذا تاکید فرمود شما هر نیازی دارید به سمت خدا بروید و به سمت او فرار کنید.
وی افزود: خداوند فرمود اگر با سرعت به سمت خدا نرفتید در این صورت یا به سمت خطر حرکت کرده‌اید که زودتر به دام می‌افتید یا به سمت چیزی رفته‌اید که نفع و ضرری برای شما ندارد و دردی از شما دوا نخواهد شد.
این مفسر قرآن با بیان اینکه سراسر عالم، آیه الهی است به طرح این سؤال پرداخت که چرا قرآن فرموده است که اکثر مومنان نیز مشرک هستند اظهار کرد: چگونه اکثر مومنان مشرک هستند زیرا می‌گویند اگر فلان کس نبود من هلاک می‌شدم در صورتی که فلانی هم مخلوق خداست بنابراین باید بگوییم خدا را شکر که به واسطه او مشکل ما حل شد.
وی تاکید کرد: البته شکرگزاری از مخلوق، ادب الهی است و در منافات با توحید نیست زیرا ما از فردی که به ما فیض خدا را رسانده تشکر می‌کنیم.‌
این مفسر قرآن بیان کرد: اینکه هر روز کسانی به این طرف و آن طرف می‌گردند چون دستور خدا را کنار گذاشته‌اند در حالی که اگر ما دستور خدا را اطاعت کنیم ممکن نیست ما را بی روزی بگذارد و کفایت برای ما نداشته باشد.
این مرجع تقلید بیان کرد: در حدیث قدسی آمده است که اگر کسی یک وجب به سمت خدا برود خداوند یک ذراع یعنی نیم متر به سمت او خواهد رفت زیرا فیض خداوند، مانعی در مقابل ندارد و قدرتی در مقابل او نیست لذا با تعبیر«من جاء بالحسنه فله عشر امثالها» یعنی هر کسی کار نیکی بکند ده برابر او نصیبش خواهدشد هماهنگ است.
وی در بخش دیگری از سخنانش با بیان اینکه ما مکلف به عرفان و شهود نیستیم نیستیم گفت: اگر شهود نصیب اولیای الهی شود در مقام ذات خداوند راهی برای آنان نیست.
آیت‌الله جوادی آملی بیان کرد: کسی که بخواهد اعلم و متقی شود در این مسیر میان همه افرادی که این راه را دوست دارند نزاعی وجود ندارد ولی اگر کسی اهداف مادی را دنبال کند تزاحم ایجاد می‌شود؛ فرمود با سرعت در راه خدا  بروید و از دیگران نیز سبقت بگیرید البته وقتی سرعت و سبقت گرفتید نگویید من به نتیجه رسیدم بلکه بگویید خدایا مرا امام دیگران قرار بده که البته این مسئله نشانه غرور نیست بلکه مایه فخر است .
این مفسر قرآن ادامه داد: کسی که امام اتقیاء شد خود را نمی‌بیند و آن را فیض و نعمت الهی می‌داند لذا دلیلی برای غرور ندارد از این رو در دویدن به سمت امور و دستورات الهی اگرچه سرعت لازم است ولی باید با اخلاص توام باشد تا به نتیجه لازم برسد.

وی تاکید کرد: دل بستن به دستورات خدا و نماز و روزه فرار به سوی خداست که البته درجات و مراتبی دارد البته اعوذ بالله گفتن تنها، مشکلی را حل نمی‌کند بلکه باید به درون پناهگاه برویم و وارد حیطه امن الهی بشویم  و در این صورت ممکن نیست کسی به خدا پناه ببرد و خدا حواب او را ندهد؛ اگر مصلحت باشد به او می‌دهد و اگر به صلاح او نیست باری از گناهان او را کم می‌کند و یا بر حسناتش می‌افزاید.
این مفسر قرآن با اشاره به اهمیت دعای انسان دل شکسته تصریح کرد: امام سجاد(علیه السلام) به امام باقر(علیه السلام) وصیت کرد که پدرم سیدالشهدا به من وصیت کرد که به کسی که پناهگاهی جز خدا ندارد بدی نکن زیرا وقتی گفت یا الله  با همه وجود می‌گوید و دعای این انسان موحد و مظلوم مستجاب می‌شود ولی کسی که چشمش به فرزند و پست و مال و مقام است خدا گفتن او نیز ممکن است خیلی خالصانه نباشد و دعایش نیز به اندازه آن فرد گیرایی ندارد.

بازدیدها: 146