احادیث رضوی|اهمیت تشکر از مردم

امام رضا علیه السلام فرمودند:

هر کس سپاسگزار بندگان نیکوکار نباشد، خدای متعال را هم سپاس نگفته است .

عیون اخبار الرضا علیه السلام، ج 2، ص 27

خداوند، شکور است و بندگان شکرگزار را هم دوست می دارد.

همچنان که شکر نعمتهای خدا سبب استمرار و افزایش نعمت است، سپاسگزاری از نیکوکاریهای مردم نیز مایه ی تشویق آنان به نیکی و استمرار این عمل خیر می شود.

از این رو، تشکّر از مخلوق، تشکّر از خالق هم به شمار می رود و ثواب دارد، هر چند همه ی نعمتها از خداست و همه ی حمدها و سپاسها هم از آنِ اوست.

سعدی گوید:

مروّت آن است که چون کسی از کسی خیری دیده باشد، منّت آن بر خود بشناسد و حقّ آن به جای آورد و جانب آن مهمل نگذارد(1).

این نکته ای است که در تعالیم پیشوایان دین آمده است. از امام سجاد علیه السلام روایت است که فرمود:

حق کسی که به تو نیکی کرده، آن است که از او تشکّر کنی و کار نیکش را یاد کنی و خالصانه با خدای خود درباره ی او ادعای خیر کنی(2).

این گونه سپاسها، مایه ی دلگرمی اهل احسان در نیکی شان خواهد شد. برعکس، اگر ناسپاس شود، آنان را دلسرد و بی انگیزه می کند و احسان از رواج می افتد.

خوشا آنان که قدر نعمتها را می شناسند، چه از خالق، چه از خلق.

و خوشا آنان که «زبان شاکر» دارند.

---

پی نوشت:

1. یحیی برقعی، چکیده ی اندیشه ها، ج 2، ص 206.

2. محمد محمدی ری شهری، میزان الحکمه، حدیث 9633.

3. نظامی گنجوی.

منبع: حکمت های رضوی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام رضا علیه السّلام)، جواد محدثی

پایگاه اطلاع رسانی هیت رزمندگان اسلام