“ارتجاع سرخ”ی که سبب خیر شد!

به مناسبت قیام 19 دی:

“ارتجاع سرخ”ی که سبب خیر شد!

روز نوزدهم دی ماه، یادآور حماسه بزرگ و با شکوهی است که برگ دیگری از کتاب زرین انقلاب اسلامی را رقم زد. 19 دی سالروز قیام خونین مردم قم است؛ همان روزی که در تاریکی استبداد و ستم روزنه ها را به سوی روشنایی گشود و روند انقلاب را به گونه ای شکل داد که طومار دو هزار و پانصد ساله نظام شاهنشاهی در مدت زمان کوتاهی در هم پیچیده شود. این روز بزرگ و به یاد ماندنی را گرامی می داریم و بر شهیدان و ایثار گران این حماسه جاوید درود می فرستیم .

شهر مقدس قم در تاریخ انقلاب همواره به عنوان پایگاه اصلی و سازمان دهنده قیام و مبارزه علیه نظام ستم شاهی به شمار می رفته است. وجود حوزه علمیه و روحانیت متمرکز دراین شهرنیزدراین مهم تاثیر بسزایی داشته است. آغاز مبارزه و شکل گیری آن و نیز رهبری مردم توسط حضرت امام خمینی (ره) در همین شهر صورت پذیرفت. پس از قیام خونین 15 خرداد 42 نام قم به عنوان مرکز اصلی و هدایت کننده مبارزات بر سر زبان ها افتاد و پس از چهارده سال، قیام 19 دی 56 که آن را «جرقه انقلاب»نیز نامیده اند بار دیگر موجب قیامی همگانی و مبارزاتی گسترده شد.

گفتار زیر خاطرات شاهد عینی این رویداد تاریخی، حجت الاسلام والمسلمین سعادت‌نژاد است.

بسم الله الرحمن الرحیم

نام بردن از حضرت امام(ره) و چاپ رساله معظم له، در رژیم پهلوی ممنوع بود. رساله عملیه ایشان، به نام دیگر مراجع چاپ می شد و در اختیار مقلدین شان قرار می گرفت.  تمام تلاش رژیم کم رنگ نمودن نام امام خمینی(ره) بود، تا اینکه شهادت آقا مصطفی خمینی(ره) رخ داد و سراسر ایران اسلامی موجی از عزا و حزن به راه افتاد و جلسات ختم و وعظ بسیاری برگزار شد، علت این واکنش گسترده و تکریم فوق العاده نسبت به حضرت امام(رضی الله عنه) هم مشخص بود، ساواک نقش تعیین کننده ای در شهادت فرزند معظم له داشت.

 رژیم تاب تحمل این مجالس را نداشت و در پی آن بود که عزت امام را نزد مردم از بین ببرد. فردی در روزنامه اطلاعات وقت مقاله ای موهن علیه حضرت امام(ره) تتت عنوان “ارتجاع سرخ” درج کرد، با نام مستعار “احمد رشید مطلق”،پس از انتشار این مطلب، مردم عکس العمل جدی نشان دادند، بالاخص در قم نخست حوزه علیمه درس مراجع تعطیل شد و روز بعد بازار قم به طور خود جوش بسته شد. در این دو روز طلاب به منزل آقایان مراجع رجوع و از آنچه که اتفاق افتاده ابراز نگرانی و ناراحتی می کردند و مراجع هم ابعاد این موضوع بررسی و تحلیل می کردند. مردم تا عصر روز دوم در قالب راهپیمایی آرام می رفتند و بر می گشتند. پس از آن جمعیت طلاب به همراه برخی از مردم به بیت آیت الله نوری همدانی رفتند. هنگام بازگشت به سمت مدرسه فیضیه قم به میدان فاطمی رسیدند. من شخصـآً در صحنه حضور داشتم، یک طرف میدان بانک صادراتی بود و آن سوی میدان کلانتری بود. از کلانتری چند تا سنگ پرتاب شد به سمت جمعیت و مردم فریاد می زدند نزنید، نزنید، اما معلوم بود که عوامل ساواک می خواهند بهانه ای برای سرکوب کردن ایجاد و مردم را متفرق کند.

وضعیت با سنگ پراکنی که صورت پذیرفت آشفته شد و نیروهای رژیم  زد و خورد، با باتوم  را آغاز کردند. با اسلحه گرم به قصد کشتار به سمت مردم شلیک کردند و تعدادی از مردم بی دفاع شهید شدند. منطقه میدان فاطمی که امروز میدان شهداست، آن وقت تا پاسی از شب نا امن بود، پلیس و ساواک منطقه را تحت پوشش امنیتی و فضای اختناق و ترور قرار داده بودند و جنازه ها را به صورت مخفیانه خارج و دفن کردند و حتی اجازه برگزاری مجلس ترحیم ندادند.  چهلم این واقعه جانگداز روز هجدهم و نوزدهم دی ماه بود. اعتصاب و تحصن طلاب، تعطیلی دروس حوزه، راهپیمایی مردم به همراه مراجع و عصر روز نوزدهم درگیری و قتل و کشتار مردم اتفاق افتاد و چهلم نوزدهم دی ماه، مراسم بزرگداشتی برای شهدای میدان فاطمی قم در سراسر کشور به امر حضرت امام(قدس سره) مجلس برگزار شد و به حمایت سایر مراجع، مراسم چهلمی هم در تبریز گرفته شد. در مجموع می توان گفت،در وقوع انقلاب اسلامی، 15 خرداد سال چهل و دو و 19 دی ماه پنجاه و شش، این دو رخداد نقطه عطف اند.

Views: 144