من فقط یک جمله در باب انتظار عرض می کنم. اینکه در روایات ما وارد شده است که افضل اعمال امت، انتظار فرج است، یعنی چه؟ مگر انتظار چیست؟ انتظار ظهور حضرت ولیّ اللّه الاعظم (ارواحنا فداه)،مگر چه مضمون و چه معنایی در بطن خود دارد که اینقدر دارای فضیلت است؟ یک معنای انحرافی در باب انتظار بود که خوشبختانه امروز از آن فهم و برداشت غلط، اثر چندانی نیست.کسانی که مغرض یا نادان بودند، این طور به مردم یاد داده بودند که انتظار، یعنی اینکه شما از هر عمل مثبت و از هر اقدام و هر مجاهدت و هر اصلاحی دست بکشید و منتظر بمانید، تا صاحب عصر و زمان، خودش بیاید و اوضاع را اصلاح کند و مفاسد را برطرف نماید!
انقلاب، این منطق و معنای غلط و برداشت باطل را، یا کمرنگ کرد و یا از بین برد. پس بحمداللّه این معنا، امروز در ذهن جامعه ی ما نیست. اما معنای صحیح انتظار،دارای ابعادی است که توجه به این ابعاد،برای کسی که میداند در فرهنگ اسلام وشیعه،چقدر به انتظار اهمیت داده شده، بسیار جالب است.
یک بُعد،این است که انتظار به معنای قانع نشدن به وضع موجود است. ((انتظار داریم))، یعنی هر چه خیر و عمل خوب انجام دادیم و به وجود آمده،کم و غیر کافی است و منتظریم،تا ظرفیت نیکی عالم پُر بشود. یک بعد دیگر از ابعاد انتظار،دلگرمی مسلمین نسبت به آینده است. انتظار مومن، یعنی اینکه تفکر الهی این اندیشه ی روشن که وحی بر مردم عرضه کرده است یک روز سراسری زندگی بشر را فرا خواهد گرفت. یک بُعد انتظار این است که منتظر، با شوق و امید حرکت بکند. انتظار، یعنی اُمید. انتظار، ابعاد گوناگون دیگری هم دارد.
منبع:کتاب میراث فاطمی،سخنرانی سالروز میلاد امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف
بازدیدها: 298