آیا اسلام آیین خشونت و شمشیر است؟

 

برخی از مستشرقان غربی همواره کوشیده اند که اسلام را ایین شمشیر و خشونت معرفی کنند. و رشد چشمگیر آن را نوعی کشورگشایی تجاوزکارانه قلمداد نمایند. در حالی که واقعیت های تاریخی برخلاف این ادعا گواهی می دهند. بی شک اسلام بدون مجاهدت رادمردان صف شکن، به سادگی نمی توانست جایگاه خود را بازیابد. لیکن باید توجه داشت که:

اولاً: نبردهای زمان پیامبر عموماً جنبة دفاعی داشته و برای رفع و دفع تجاوز دشمن یا خنثی سازی و جلوگیری از توطئه های آنان بوده است. پیامبر(ص) به ویژه با اهل کتاب، روش مدارا و حمایت را در پیش گرفته بود. و تا زمانی که از آنان خیانت و تعرضی نسبت به مسلمین مشاهده نمی نمود. ایشان را حمایت می کرد. یکی از مواد پیمان آن حضرت با یهودیان مدینه این بود که: «مسلمانان در صورت لزوم از یهود حمایت خواهند کرد.»

^{همچنین پیامبر با مسیحیان عربستان پیمان بست وتعهد نمود که از ایشان حمایت کند. و آنان را در انجام مراسم دینی خود آزاد گذارد.}

ثانیاً: فتوحات زمان خلفای راشدین نیز بیش از آن که کشورگشایی محسوب شود. رهایی بخش بوده و با خواست و همکاری مردم سرزمین های فتح شده انجام شده است. ادوارد براون می نویسد: «رفتار ستمگرانة موبدان نسبت به پیروان سایر مذاهب و ادیان سبب شد که دربارة ایین زرتشت و پادشاهانی که از مظالم موبدان حمایت می کردند. حس بغض و کینه در دل بسیاری از اتباع ایران برانگیخته شود. و استیلای عرب به منزلة نجات و رهایی ایران از چنگال ظلم تلقی گردد».

دکتر صاحب الزمانی می نویسد:

«توده های مردم نه تنها در خود در برابر جهان بینی و ایدئولوژی ضد تبعیض طبقاتی در اسلام مقاومتی احساس نمی کردند. بلکه درست در آرمان آن همان چیزی را می یافتند که قرن ها به بهای آه و اشک و خون خریدار و جان نثار و مشتاق آن بودند و عطش آن را از قرن ها در خود احساس می کردند …».

ثالثاً: مسلمانان هیچ گاه مردم را با زور به اسلام دعوت نکردند. و همواره با صاحبان ادیان الهی بر اساس اصل همزیستی مسالمت آمیز و همراه با آزادی های مذهبی برخورد کرده اند. سماحت و بردباری مسلمانان چنان بوده است. که برخی از فرقه های مسیحی ترجیح می دادند تحت حاکمیت اسلام باشند. تا زیر پرچم دیگر فرقه های مسیحی.

^{روبرتسون می نویسد: «هنگامی که مسلمانان (در زمان خلیفة دوم) بیت المقدس را فتح کردند. هیچ گونه آزاری به مسیحیان نرساندند. ولی برعکس هنگامی که نصارا این شهر را گرفتند با کمال بی رحمی مسلمانان را قتل عام کردند. و یهود نیز وقتی به آن جا آمدند، بی باکانه همه را سوزاندند.}

این نویسنده در ادامه می نویسد: «باید اقرار کنیم که این سازش و احترام متقابل به ادیان را که نشانة رحم و مروت انسانی است. ملت های مسیحی مذهب از مسلمانان یادگرفته اند.

^{در عصر حاضر نیز علیرغم آن که بزرگ ترین جنایات تاریخی از سوی سردمداران شعار تساهل و تسامح نسبت به مسلمانان انجام می شود. که نمونه های آن را در بوسنی و هرزگوین، فلسطین اشغالی و …  می توان دید. مسلمانان بردبارترین افراد در برخورد با صاحبان دیگر ادیانند.}

دکتر سید حسین نصر در این باره می نویسد:

«یهودیان، مسیحیان و مسلمانان در صلح و صفا و تسامحی چشمگیر در اسپانیای زمان حاکمیت مسلمانان در کنار هم زیسته اند … حتی همین امروز میلیون ها مسیحی و نیز شمار کمی از یهودیان، زرتشتیان، بوداییان و هندوان، در گستره ای از مغرب تا مالزی تحت حاکمیت مسلمانان مشغول گذراندن زندگی هستند. نه تنها بر آن ها در مقام انسان، تسامح و مدارا روا داشته شده. بلکه بسیارشان در کشورهای خود ثروتمندترین گروه ها به شمار می ایند. مانند قبطیان در مصر یا بوداییان چینی در مالزی. این گروه ها هرگز مشمول تصفیه قومی نشده اند. در حالی که، گذشته از جنایات دهشتناک آلمان نازی، مسلمانان و یهودیان در اسپانیای پس از 1942 یا تاتارها در روسیة تزاری و نیز مسلمانان در بوسنی در دهة اخیر مورد تصفیه قومی قرار گرفته اند.

 

 

استاد رحیم پور ازغدی | خشونت در اسلام

تأملی در اتهام خشونت به پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله

نسخه قرآن برای جهانی بدون خشونت

بازدیدها: 0