حجت الاسلام سید مرتضی مرتضوی دُرچه ای، کارشناس تفسیر قرآن کریم ضمن اشاره به تفاوت امید و آرزو اظهار کرد: امید امری است که امکان وقوع آن می رود و همراه با تلاش و کوشش در راهی که می توان به مقصد رسید و این امری مطلوب دین است اما آرزو اغلب در مواردی است که امکان وقوع نداشته یا بدون هیچ گونه سعی و تلاشی، انتظار دسترسی به آن می رود که این امری نامطلوب و نهی شده در آموزه های دین است.
وی ادامه داد: به طور مثال فردی می خواهد تحصیلات خود را در آینده تا مقطع دکترا ادامه دهد و در این راستا تلاش نیز می کند و زیربنای وجودی او نیز با این امر همراهی می کند، این مساله امید تلقی می شود که پسندیده بوده و امکان وقوع آن هست اما گاه فردی قصد دارد پولدار یا تحصیلکرده شود اما دست به اقدامی نمی زند و تلاشی نمی کند و تنها این خواسته را در ذهن می پروراند، این امر در حقیقت آرزو قلمداد می شود که امری نامطلوب است.
وی با بیان این که البته آرزو همیشه امری نامطلوب نیست، گفت: آرزو اگر امری شدنی و همراه با تلاش باشد، ناپسند نیست هر چند در روایات از آرزوهای طولانی و دراز نهی شده است و آن را موجب غفلت و فراموشی از آخرت عنوان کرده اند به دلیل آن که فرد غرق در آن آرزو شده و تنها به همان فکر کرده و از یاد خدا و آخرت غافل می شود.
این استاد حوزه با تاکید بر نقش امید بر سبک زندگی افراد جامعه بیان کرد: امید داشتن بسیار مطلوب است و انسان را به کار و تلاش و کوشش وادار و آینده ای روشن برای او ترسیم می کند و حتی اگر به جایی هم که می خواهد، نرسد، باز دست از تلاش و کوشش و پویایی برنمی دارد.
وی با بیان این مطلب که بدون امید، حیات انسان مختل شده و عملا ادامه زندگی با مشکل رو به رو می شود، اذعان کرد: امید موجب می شود آدمی رو به جلو حرکت کند و پیشرفت داشته باشد و اگر از امید دست بکشد، دچار رکود و بی تفاوتی خواهد شد و درجا می زند.
وی در ادامه با اشاره به داستانی در این زمینه گفت: در روایات وارد شده است روزی حضرت عیسی (ع) از راهی عبور می کرد و نگاهش به پیرمردی افتاد که عرق ریزان در حال کار کردن بود. آن حضرت از خداوند خواست تا امید را از پیرمرد بگیرد. در آن لحظه مشاهده کرد پیرمرد دست از کار کشید و به گوشه ای رفت و خوابید. حضرت عیسی (ع) در این زمان دوباره از خداوند خواست تا امید را به او بازگرداند. در این هنگام مشاهده کرد پیرمرد از جای برخاست و دوباره مشغول کار و تلاش شد. حضرت نزد پیرمرد رفت و از او علت این جریانات را پرسید. پیرمرد پاسخ داد مشغول کار بودم که ناگهان به ذهنم رسید برای چه باید کار کنم، شاید من فردا زنده نبودم و مُردم! برای همین رفتم و خوابیدم. اما دوباره به ذهنم رسید شاید من تا ده سال دیگر زنده بودم. بنابراین برخاستم و دوباره به کار و تلاش ادامه دادم.
حجت الاسلام مرتضوی تاکید کرد: بنابراین، امید و البته آرزوهای معقولِ همراه با تلاش، موجب می شود انسان موجودی عاطل و باطل نباشد و به پیشرفت و توسعه فکر کند و دچار خمودگی و واپس گرایی نشود.
وی در پاسخ به این سوال که چگونه می توان روح امید را در جامعه امروز به ویژه در میان جوانان زنده کرد،گفت: برای بازگرداندن روح امید به جامعه، باید جوانان را به آینده خوش بین و امیدوار کرد و آنها را متوجه کرد که در صورت تلاش، آینده ای خوب خواهند داشت؛ متاسفانه امروز در میان برخی افراد مشاهده می شود که روحیه تلاش و کار ضعیف شده و مقام و موقعیت و ثروتِ بدون زحمت را طلب می کنند.
این کارشناس تفسیر قرآن کریم تاکید کرد: وقتی جامعه ای تنها آرزو کرده و تنبلی را پیشه خود کرد، نه تنها به اصطلاح به جایی نمی رسد، بلکه افسرده خواهد شد و به تدریج رو به انحطاط و زوال پیش خواهد رفت؛ در حقیقت بدون زحمت و یک شبه و با خوابیدن نمی توان به موقیعت و پیشرفت و علم و ثروت دست یافت و این امور در گرو سعی و کوشش است.
حجت الاسلام مرتضوی رفاه بیش از حد را یکی از عناصر ناامیدی خواند و خاطرنشان کرد: وقتی رفاه زیاد شد، تنبلی و تمایل به بیکاری نیز افزایش می یابد و بیکاری یکی از مهم ترین عوامل افسردگی است؛ بنابراین یکی از راهکارهای نجات از افسردگی که امروز در میان برخی از جوانان دیده می شود، رفع بیکاری و تشویق و ترغیب آنها به تلاش و کوشش است در غیر این صورت جامعه آرام آرام به سمت افسردگی و ناامیدی و اضمحلال پیش می رود.
بازدیدها: 190