امام جواد علیه السلام از نگاه دانشمندان اهل سنت

۱٫ سبط ابن جوزی حنفی (متوفّای ۶۵۴ ق):
«و محمد، الامام ابوجعفر الثانی کان علی منهاج أبیه فی العلم و التقی و الزهد و الجود… و کان یلقّب بالمرتضی والقانع …».۱
محمد، ابوجعفر ثانی، مانند پدرش (علی ابن موسی الرضا) اهل علم و تقوا و زهد و بخشش بود… او به مرتضی و قانع ملقب بود.

۲٫ کمال الدین محمد بن طلحه شافعی (متوفّای ۶۵۲ ق):
«… و ان کان صغیر السّنّ فهو کبیر القدر، رفیع الذّکر…».۲
او با وجود سن کم، شخصیتی ارزشمند و نامور بود… .

۳٫ شمس الدّین ذهبی (۷۴۸ ق):
«کان محمّد یلقّب بالجواد و بالقانع والمرتضی، … و کان أحد الموصوفین بالسّخاء فلذلک لقّب بالجواد…».۳
محمد (علیه السلام) به جواد و قانع و مرتضی ملقب بود، و او یکی از توصیف شوندگان به جود و بخشش بود و به همین خاطر به او لقب «جواد» دادند.

۴٫ ابن تیمیه حرّانی دمشقی (۷۵۸ ق):
محمد بن علی الجواد کان من اعیان بنی هاشم و هو معروف بالسخاء و السؤدَد و لهذا سُمّی الجوادُ… .۴
محمد بن علی الجواد (علیه السلام) از بزرگان بنی هاشم است، و او معروف به سخا و بخشش و کرم بود، و به همین خاطر «جواد» نامیده شده است.

۵٫ ابن صبّاغ مالکی (متوفّای ۸۵۵ ق):
«و هو الامام التّاسع… عُرف بأبی جعفرالثانی، و إن کان صغیرالسّنّ فهو کبیر القدر، رفیع الذّکر، القائم بالامامه بعد علیّ بن موسی الرّضا… للنصّ علیه والاشاره له بها من أبیه کما أخبر بذلک جماعه من الثّقات العدول».۵
او امام نهم شیعیان بود… و به ابوجعفر ثانی مشهور است و با وجود اینکه سن کمی داشت، دارای مقامی بزرگ و شهرت بالایی بود و بعد از علی بن موسی الرضا(علیه السلام) به امامت رسید… این منصب با نص پدرش برای او ثابت است، چنانکه گروهی از افراد موثق و عادل به آن اشاره کرده اند.

۶٫ عبدالله بن محمّد بن عامر شبراوی شافعی (متوفّای ۱۱۷۲ ق):
وی درباره فرزندان امام رضا (علیه السلام) می گوید: «… اجلّهم و اشرفهم التاسع من الائمه محمد الجواد … و کراماته رضی الله عنه کثیره و مناقبه شهیره…».۶
بزرگترین و شریفترین آنها، نهمین امام شیعیان، محمد جواد بود… و کرامات او (رضی الله عنه) فراوان، و مناقب او مشهور است.
پی نوشت:
۱٫ التذکره، ابن الجوزی.
۲٫ مطالب السّؤول، ابن طلحه شافعی، ص ۲۳۹؛ الفصول المهمّه، ص ۲۵۲٫
۳٫ الوافی بالوفیات، ج ۴، ص ۱۰۵٫
۴٫ منهاج السنه، ابن تیمیه، ص ۱۲۷٫
۵٫ الفصول المهمّه، ص ۲۵۱٫
۶٫ الاتحاف بحبّ الاشراف، ص ۳۴۷٫

منبع: فرهنگ کوثر – تابستان ۱۳۸۵، شماره ۶۵

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام