امام خمینی رحمه الله علیه و حجاب و عفاف

مقید بودند حجابمان را حفظ کنیم

امام مقید بودند که ما از بچگی حجاب شرعی‌مان را حفظ کنیم. در منزل حق انجام هیچ گونه معاصی، از جمله غیبت، دروغ، بی احترامی‌ به بزرگتر و توهین به مسلمان را نداشتیم. خصوصاً روی معصیت توهین به مسلمان، حساسیت زیادی داشتند. ضمناً ایشان همیشه تاکید می‌نمودند که بندگان خدا هیچ امتیازی، جز از نظر تقوی و پرهیزکاری بر هم ندارند و این مسئله را از بچگی به ما گوشزد می‌نمودند. ایشان همیشه می‌گفتند: «بین شما و کارگری که در منزل کار می‌کند هیچ فرقی نیست».(۲)

جوان‌ها بهتر است بیشتر خود را بپوشانند

امام همیشه به ما می‌گفتند که درست است که می‌گویند وجه و کفین پیدا باشد، اما جوان‌ها بهتر است که کمی ‌بیشتر خود را بپوشانند و خیلی تأکید می‌کردند که در خارج از منزل هیچ گونه عطری مصرف نشود. یادم است که در یکی از عیدها، امام به نواده‌ی دختری دیگرشان عطر هدیه دادند و به من یک چیز دیگر و فرمودند: «چون تو ازدواج نکرده‌ای، بنابراین احتیاجی به عطر نداری».(۳)

تذکر می‌دادند

امام شدیداً از کسی که خلاف شرع انجام می‌داد ناراحت می‌شدند و خیلی حالتشان برانگیخته می‌شد؛ یعنی اگر یک وقت سر سفره دست ما از حد مجاز از آستین بیرون می‌آمد تذکر می‌دادند.(۴)

این در شأن شما نیست

هرگاه امام یک چیزی را ببینند که خلاف شأن است، اعتراض می‌کنند؛ مثلاً یکی از بستگان ما یک لباسی پوشیده بود با اینکه ظاهرش مشکی بود اما به نظرشان آمده بود که این تجملی است. روز عید بود و منزل خود حضرت امام بودیم. امام گفتند: «این لباس مناسب نیست، نپوشید». ایشان گفتند که این مشکی است امام گفتند: «بله، اما این در شأن شما نیست». و آن شخص هم قبول کردند و رفتند لباس را عوض کردند. البته اگر چیزی به نظرشان برسد تذکر می‌دهند، اما تذکرشان خیلی ملایم است و هر کسی را با سبک خودش انجام می‌دهند.(۵)

پی‌نوشت‌ها:

۱- برداشتهایی از سیره امام خمینی، ص ۴۹٫
۲- همان، ص ۴۵٫
۳- همان، ص ۴۸٫
۴- همان، ص ۴۶٫
۵- همان، ص ۴۸٫