امام علی علیه السلام از نگاه اندیشمندان

خانه / قرآن و عترت / عترت / اهل بیت در کلام بزرگان / امام علی علیه السلام از نگاه اندیشمندان

علی مولود حوادث نبود، بلكه حوادث را او به وجود آورده بود، اعمال او مخلوق فكر وعاطفه و مخیله خود اوست، پهلوانی بود كه درعین دلیری ، دلسوز و رقیق القلب، و شهسواری بود كه در هنگام رزم آرایی، زاهد از دنیا گذشته بود. به مال و منصب دنیا اعتنایی نداشت و در حقیقت ، جان خود را فدا نمود

علی ابن ابی طالب علیه السلام ، همیشه در ذهن هر آزاد اندیشی، تداعی كننده مفاهیم والایی همانند: عدل، داد، انصاف، زهد، تقوی، شجاعت، مبارزه با ظلم ، حمایت از مظلوم و… بوده است و ذكر” یا علی” نیز در طول تاریخ ، همواره تسلی بخش قلب مبارزان اسلامی، به خصوص مبارزان فاطمی نسب و علوی تبار بوده و خواهد بود.

حضرت علی علیه السلام یگانه مردی است كه كعبه را به ولادتش مفتخر نموده و این تمثیل زیبا، بیانگر آن است كه : برای شناخت كعبه ، باید باطن و قلب قبله را شناخت، از كودكی در دامان پر مهر خاتم النبیین صلی الله علیه و آله و سلم پرورش یافته و اول كسی است كه به اسلام ایمان آورد . او به اندازه ای شیفته رسول الله بود كه فقط در جنگ احد بیش از شصت زخم برداشت و جبرئیل علیه السلام از جانب خدایش چنین فرمود:

(هیچ جوانمردی همچون علی و هیچ شمشیری همچون ذوالفقار نیست) و به واسطه رشادت های او بود كه هنگام رودررو شدن علی و عمرو بن عبدود عامری، پیامبر فرمود( ضربت علی در روز خندق از عبادت جن و انس برتر است) و اگر علی در جنگ خیبر و فتح مكه و غزوه حنین ، دوشادوش پیامبر نمی بود، شاید سرنوشت اسلام را به شكل دیگری رقم می زد.

اگر به خاطر لیاقت های سرشارش برای هدایت امت نبود، قطعا آیه اكمال و اتمام دین نیز در قرآن یافت نمی گشت، چرا كه غیر از علی علیه السلام كسی را یارای تحمل بار امامت امت نیست.(1)

آیا تاریخ بشریت حاكمی را سراغ دارد كه خوردن نان خشك و سیر شدن از آن را بر خود حرام بداند، زیرا می داند در اطراف مكه كسانی یافت می شوند كه قرص نانی در اختیارشان نیست و با سیری بیگانه اند. جامه های او گاه با قطعه پوستی وصله خورده بود و گاه با لیف خرما ، و كفشهایش از لیف خرما بود. بسیار اتفاق می افتاد كه چون هنگام نماز جمعه فرا می رسید پیراهن خود را كه شسته بود هنوز خشك نشده می پوشید ، چون پیراهن دیگری نداشت و در حالی كه خطبه می خواند آن را می فشرد و خشك می كرد.(2)

آری! امام علی علیه السلام چنین می زیست در حالی كه هر چه داشت صدقه می داد و انفاق می كرد. روزها روزه می گرفت و شبها به گرسنگی می گذراند و قوت و غذای خود را به دیگران می داد ، تا جایی كه سوره هل اتی (دهر) در باب ایثار آن حضرت نازل شده است. از آن جا كه زهد در دنیا چیزی جز چیره شدن بر سر سخت ترین دشمنان انسان یعنی شیطان و هواهای نفسانی یا غرایزی كه در جهت تحقق لذت های دنیایی و كام گرفتن از بهره های زندگی به ویژه آنها كه در دسترس اند، نیست. لذا باید گفت كه نگرش امام علی علیه السلام نیز، نسبت به دنیا در هیچ زمانی از حدود زهد تجاوز نكرد. چنانچه می فرمود:

” به راستی كه من دنیا را سه طلاقه نمودم، طلاق بائنی كه برای من در آن بازگشتی نیست و من ریسمان آن را بر دوشش انداختم.”(3) و باز می فرمود:” به راستی كه این دنیای شما هر آینه در چشم من از استخوان بی گوشت خوك كه در دست مبتلا به مرض جذام باشد خوارتر، و از برگی كه در دهان ملخی است، كوچكتر است، علی چه علاقه ای دارد به نعمتی كه فنا پذیر بوده ، لذتی كه دوام ندارد؟”(4)

بدین ترتیب ، باید گفت كه تاریخ، كسی را چون علی بن ابیطالب علیه السلام سراغ ندارد كه این گونه از منابع ثروت و قدر و موقعیت های مادی برخوردار باشد و در توان داشته باشد ولی همواره آنها را از خود دریغ دارد.

شخصیت ها در مورد علی علیه السلام سخن می گویند:

– شبلی شمیل ( از پیشتازان مكتب مادیگری)

در فضایل امیرالمؤمنین علیه السلام می گوید:

” پیشوا علی بن ابیطالب علیه السلام ، بزرگ بزرگان، یگانه نسخه ای است كه نه شرق و نه غرب ، نه در گذشته و نه در امروز صورتی مطابق این نسخه ندیده است…”(5)

– جرج جرداق( نویسنده مشهور مسیحی)

می نویسد:

” چه می شد بر تو ای دنیا، اگر نیروهای خود را جمع می كردی و در هر زمانی یك علی می آوردی با عقلش و قلبش و با زبان و ذوالفقارش.”(6)

– استاد امین نخله( یكی از دانشمندان مسیحی)

در خصوص اوج تأثیر كلام علی علیه السلام می نویسد:

” هر گاه كسی بخواهد بیماری روح وروان خود را درمان كند، باید به گفتار امام علی علیه السلام در نهج البلاغه روی آورد و راه و روش زندگی را در پرتو این كتاب ارزشمند بیاموزد.”(7)

– محمد بن ادریس( رئیس مذهب شافعی از مذاهب اربعه اهل تسنن)

درباره علی علیه السلام سروده ای دارد كه مضمون آن چنین است:” هر گاه علی جایگاه و حقیقت خویش را برای مردم آشكار كند، هر آینه مردم دسته دسته در برابر او به سجده خواهند افتاد، شافعی مُرد وعاقبت نفهمید علی علیه السلام پروردگار است، یا پروردگارش مال اوست.”(8)

– عبدالله بن عباس

، كه ازجمله مفسرین بزرگ مسلمان- خصوصاً اهل سنت- محسوب می شود، علم خود و صحابه را در برابر علم علی علیه السلام چونان قطره ای از دریا می داند و در مورد آن حضرت می گوید:” آیه ای در قرآن نیست، مگر آن كه علی، مصداق بارز آن است، خداوند یاران پیامبر را در جاهای بسیاری مورد سرزنش قرار داده است، لیكن درباره علی علیه السلام جز خیر و نیكی یاد نكرده است.(9)

– میخائیل نعیمه، نویسنده صاحب نظر و متفكر انسانی مسیحی عرب:

” هیچ مورخ و نویسنده ای هر اندازه هم كه از نبوغ و رادمردی ممتاز برخوردار بوده باشد، نمی تواند قیافه كاملی از انسان بزرگی مانند علی علیه السلام در مجموعه ای كه حتی دارای هزار صفحه باشد، ترسیم نماید و دورانی پر از رویدادهای بزرگ مانند دوران او را توضیح بدهد. تفكرات و اندیشه های آن مرد عرب و گفتار و كرداری را كه میان خود و پروردگارش انجام داده است، نه گوشی شنیده و نه چشمی دیده است. تفكرات ، ایده ها و گفتار و كردار او خیلی بیش از آن بوده است كه با دست و زبان و قلم وی بروز كرده و در تاریخ ثبت شده است.”(10)

– عبدالفتاح عبدالمقصود، ( نویسنده و دانشمند مشهور مصری)

می نویسد:

” پس از محمد صلی الله علیه و آله و سلم كسی را ندیده ام كه شایسته باشد پس از او قرار گیرد، یا بتواند در ردیفش بیاید، جز پدر فرزندان پاك و برگزیده پیغمبر( علی بن ابی طالب) و من در این سخن به طرفداری تشیع وارد نشده ام، بلكه این رایی است كه حقایق تاریخ به آن گویاست. او، برترین مردی است كه مادر روزگار تا پایان عمر خود چون او نزاید، و اوست كه هرگاه هدایت طلبان به جستجوی اخبار و گفتارش برآیند، از هر خبری برای آنان شعاعی می درخشد، آری او مجسمه ای از كمال است كه در قالب بشریت ریخته شده است.”(12)

– جبران خلیل جبران( نویسنده معروف مسیحی)

می نویسد:” علی از جهان درگذشت، در حالیكه شهید عظمت خود شد. در حالی كه نماز میان دو لبش بود و دلش از شوق پروردگار لبریز بود. عرب حقیقت مقام و قدر علی را نشناخت، تا از میان همسایگان پارسی آنان، مردمی به پا خاستند و بین گوهر و سنگ ریزه را فرق گذاشتند. “(13)

– بارون كاردایفو ( دانشمند فرانسوی)

می نویسد:

” علی مولود حوادث نبود، بلكه حوادث را او به وجود آورده بود، اعمال او مخلوق فكر وعاطفه و مخیله خود اوست، پهلوانی بود كه درعین دلیری ، دلسوز و رقیق القلب، و شهسواری بود كه در هنگام رزم آرایی، زاهد از دنیا گذشته بود. به مال و منصب دنیا اعتنایی نداشت و در حقیقت ، جان خود را فدا نمود. روحی بسیار عمیق داشت كه ریشه آن ناپیدا بود و در هر جا خوف الهی آن را فرا گرفته بود. “(14)

در حقیقت باید گفت، سخن گفتن درباره علی علیه السلام ، ابرمرد جهان اسلام و انسانیت ، كاری است بس دشوار و سنگین كه هر كس را توان قلم رسایی و سخن گفتن درباره آن نیست. علی علیه السلام وجودی است چند بعدی و جامع اضداد؛ شجاع است و پرصلابت ، سخنوری است بلیغ و فصیح. در محراب عبادت ، عابدی است، گریان و لرزان و زاهدی است خدا ترس. حاكمی است مدیر، سیاستمداری است مدبر و بخشنده ، ایثارگری است توانا، رهبری است قاطع ، پیوسته با حق است و حق با او، در اجرای حق پر صلابت و سخت گیر، خصم ظالمان است و یاور مظلومان. او امیرمؤمنان است و سرور عارفان و در عین حال پناهگاه یتیمان و بی سرپرستان و ستم دیدگان، دلی دارد جوشان از عواطف انسانی و ترحم به زیردستان، در عین قدرت و سخاوت ، ژنده پوشی است كارگر و كشاورز، حكیمی است بصیر و داوری است دادگر و بی گذشت . به راستی كه شناخت گوشه ای از این دریای ناپیدا و اسوه فضیلت و تقوا و دانش ، برای كسی امكان ندارد، مگر خدایی كه خالق اوست و پیغمبری كه مربی و معلم اوست و اولاد طاهرینش علیه السلام كه پرورش یافتگان مكتب اویند.(15)

امام علی علیه السلام ، بنده راستین حق بود كه حجاب های نور را در نوردیده و به محبوب خویش پیوسته بود . علی علیه السلام همان شخصی است كه پا بر شانه پیامبر گذاشت و بت های جاهلیت را شكست، او همان شیرمردی است كه در لیلة المبیت در بستر پیامبر خوابید و نقشه شوم كفار را نقش برآب كرد، او كه گنجینه اسرار خدایی است، خود را با فرودست ترین انسان ها یكسان می بیند، با آن ها هم سفره می شود و در كنار تنورشان می نشیند، آتش را به جان می خرد تا برای كودكان یتیم كه گمان می كنند علی از یادشان غافل مانده است، نانی تهیه كند، شب هنگام تنها و بی یاور، انبان آذوقه و آرد را بر شانه می گذارد و به صورت ناشناس خانه به خانه درها را به صدا در می آورد تا فقیران با شكم گرسنه سر بر بالین نگذارند.

علی علیه السلام اگر رنگ خدا نمی داشت و مردی الهی نبود، فراموش شده بود. علی علیه السلام نه تنها با كشته شدنش نمرد، بلكه زنده و زنده تر شد.