انتظار «أفضَلُ الأعمال» است نه «أفضَلُ الحالات»!

خانه / انتظار و مهدویت / انتظار «أفضَلُ الأعمال» است نه «أفضَلُ الحالات»!

باید دانست که انتظار، یک عمل است. زیرا در روایات آمده: «أفضَلُ الأعمال» و نمی گوید: «أفضَلُ الحالات» پس انتظار، عمل است؛ نه حالت و سکوت و سکون. انسانی که منتظر مسافرش است یا کشاورزی که منتظر رسیدن میوه هاست، آسوده خاطر نمی نشیند.

قرآن کریم در سوره مبارکه اعراف آیه ۷۱ خداوند می فرماید: «قَالَ قَدْ وَقَعَ عَلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ رِجْسٌ وَغَضَبٌ أَتُجَادِلُونَنِي فِي أَسْمَاء سَمَّيْتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَآؤكُم مَّا نَزَّلَ اللّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ؛ حضرت هود گفت:(به سبب نافرماني و دشمنی با حق ) مسلّماً عذاب بزرگي و خشم سترگي از سوي پروردگارتان بر شما واقع مي‌شود و بي گمان دامن گيرتان مي‌گردد. آيا با من درباره بتهائي ستيزه مي‌كنيد كه از الوهيّت جز نامي ندارند و شما و نياكان شما بر آنها نام خدا گذارده‌ايد و معبودشان ناميده‌ايد و هيچ گونه حجّتي از جانب خدا در حقّ آنها نازل نشده است. اكنون در انتظار باشيد و من هم با شما منتظر مي‌مانم.
امام رضا علیه السلام فرمودند: «چقدر صبر کردن و انتظار فرج کشیدن نیکوست! آیا نشنیده اید که عبد صالح فرمود: «فَانتَظِرُواْ إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ؛ پس منتظر باشید من هم با شما از منتظرانم».
هر کس در زندگی خود انتظار و امیدی دارد و البته زندگی به این امیدهاست. اگر چراغ امید خاموش شود دیگر کسی دنبال کاری نمی رود. منتهی باید دید که چه انتظاری ارزش دارد؟ همه افراد امید دارند اما روشنفکر کسی است که در انتظار صلح جهانی باشد و برای همه مردم فکر کند.
اگر خواستید ببینید فردی چقدر ارزش دارد، ببینید آرزویش چیست؟ آرزوی یک بچه آدامس است! اما هرچه روح بزرگ تر شود امیدهای او نیز بزرگ تر می شود. بزرگ ترین افراد کسانی هستند که در انتظار حضرت مهدی علیه السلام باشند چون انتظار حضرت(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، یعنی امید جهانی؛ خیر جهانی؛ عدالت جهانی؛ امنیت جهانی!
هرچه آروز کوچک تر باشد، نشان می دهد که شخص کوچک تر است و هرچه آرزو بزرگ تر باشد، شخص بزرگ تر است. انتظار حضرت مهدی علیه السلام یعنی انتظار همه خوبی ها و محو همه بدی ها.
باید دانست که انتظار، یک عمل است. زیرا در روایات ما آمده است: «أفضَلُ الأعمال» و نمی گوید: «أفضَلُ الحالات» پس انتظار، عمل است؛ نه حالت و سکوت و سکون. انسانی که منتظر مسافرش است یا کشاورزی که منتظر رسیدن میوه هاست، آسوده خاطر نمی نشیند. ما که منتظر آقا هستیم باید رفتارمان با رفتار ایشان یک سنخیتی داشته باشد؛ پس منتظر یعنی انسان تلاشگر.
انتظار یعنی اعتراض به وضع موجود و امید به باز شدن درهای رحمت و معرفت. انتظار یعنی من منتظرم جهان پر از عدل شود. در دعای افتتاح که منسوب به امام عصر علیه السلام است، می خوانیم: «اللّهُمَ إنّا نَشکُوا إلیکَ؛ خدایا ما به تو شکایت می کنیم» یعنی نظام های طاغوتی موجود در روی زمین را قبول نداریم. پس چه حکومتی را قبول داریم؟ پاسخ آن در ادامه دعا آمده است: «إنّا نَرغَبُ الَیکَ فِی دوُلَةٍ الکَریمَةٍ».
علامت اخلاص، انتظار فرج است. از امام جواد علیه السلام درباره چرایی لقب «منتظَر» برای امام زمان عجل الله تعالی فرجه سوال شد. ایشان فرمودند: «زیرا ایام غیبتش طولانی و مدتش زیاد شود و مخلصان در انتظار قیامش باشند و شکاکان انکارش کنند و منکران یادش را استهزاء کنند.»
منبع: پرتوی از آیه های مهدوی، حجت الاسلام قرائتی

بازدیدها: 304

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *