مسلمانان با درس انتظار فرج می آموزد و تعلیم می گیرد که هیچ بن بستی در زندگی بشر وجود ندارد که نشود آن را باز کرد و لازم باشد که انسان نا امید دست روی دست بگذارد و بنشیند و بگوید دیگر کاری نمی شود کرد؛نه،وقتی در نهایت زندگی انسان،در مقابله ی با این همه حرکت ظالمانه و ستمگرانه،خورشید فرج ظهور خواهد کرد،پس در بن بست های جاری زندگی هم همین فرج متوقّع و مورد انتظار است. این، درس امید به همه ی انسان هاست؛ این، درس انتظار واقعی به همه ی انسان هاست؛ لذا انتظار فرج را افضل اعمال دانسته اند؛ معلوم می شود انتظار، یک عمل است، بی عملی نیست. نباید اشتباه کرد، خیال کرد که انتظار یعنی اینکه دست روی دست بگذاریم و منتظر بمانیم تا یک کاری بشود. انتظار یک عمل است، یک آماده سازی است،یک تقویت انگیزه در دل و درون است، یک نشاط و تحرک و پویایی است در همه ی زمینه ها. این، در واقع تفسیر این آیات کریمه ی قرآنی است که:(وَ نُریدُ اَن نَّمُنَّ عَلَی الَّذینَ استُضعِفُوا فِی الاَرضِ وَ نَجعَلَهُم ائمَهَ وَ نَجعَلَهُمُ الوارِثین) یا (اِنَّ الاَرضَ لِلّه یُورِثُها مَن یَشاءُ مِن عِبادِه وَالعاقِبَهُ لِلمُتَّقین). یعنی هیچ وقت ملت ها و امت ها نباید از گشایش مایوس شوند.
منبع: کتاب میراث فاطمی،سخنرانی نیمه شعبان
بازدیدها: 111