اخیرا در رسانهها خبرهایی درباره مذاکرات آمریکا و روسیه منتشر شده که حول محور ایجاد منطقه امن در جنوب سوریه و مرزهای مشترک این کشور با اردن است.
خبرگزاری اسپوتنیک روسیه گزارش داد که در مذاکرات آتی، مساحت جغرافیایی این منطقه امن، شوراهای محلی، ناظران و کمکهای بشردوستانه بررسی خواهد شد.
برخی از رسانهها مدعی شدند که نباید هیچ تشکیلات نظامی وابسته به جمهوری اسلامی ایران در این منطقه وجود داشته باشد؛ منطقهای که از قنیطره در جولان تا درعا و ریف سویداء امتداد دارد و به التنف میرسد؛ هر چند که احتمالا دمشق نیز با گذرگاه مرزی نصیب نیز به صورت نمادین موافقت کند.
«سمیح المعایطه» وزیر اطلاع رسانی پیشین اردن در این زمینه گفت که ایده ایجاد منطقه امن، با دیدگاه اردن درباره حمایت از مرزهای شمالی خود با سوریه همخوانی دارد؛ دیدگاهی که اساسا مبتنی بر عدم ورود به خاک سوریه و اتخاذ تدابیری است که در راستای حمایت عمق این کشور از خطر گروههای تروریستی حاضر در جنوب سوریه بوده است.
المعایطه اعلام کرد که مفهوم مناطق امن کاملا با مفهوم مناطق کاهش تنشی که هم اکنون در برخی از مناطق سوریه در حال اجراست، تفاوت دارد؛ زیرا این مناطق باید پس از توقف درگیری میان طرفها، تحت نظارت سازمان ملل باشد.
وی با اشاره به اینکه ایجاد این مناطق در جنوب سوریه در گرو عوامل سیاسی، نظامی و انسانی است، این عوامل را شرح داد.
وزیر پیشین اردنی در خصوص بُعد سیاسی این تصمیم گفت که این بُعد منوط به لزوم موافقت همه طرفهای فعال در جنوب سوریه برای ایجاد این مناطق است تا به مناطق درگیری بدل نشود. پس از این مسئله باید توافق شده و کانال هماهنگی و تماس نیز بویژه میان روسیه و آمریکا و اردن و دولت سوریه ایجاد شود.
بُعد نظامی آن نیز مستلزم آتش بس کامل میان طرفهای درگیر و همچنین مسائل لجستیک دیگر مربوط به وسایل و ابزارهای حمایت از این مناطق است.
درباره بعد انسانی نیز باید مساحتهای جغرافیایی گستردهای در مناطق امن برای ایجاد اردوگاههایی در نظر گرفته شود که بتوانند پذیرای شماری زیادی از آوارگان سوری باشد که یا از داخل سوریه می آیند یا آوارگانی که اکنون در اردون حضور دارند وتمایل دارند که به این اردوگاههای منتقل شوند. کمکهای بشر دوستانه نیز باید بدون هیچ مانعی بدست آنان برسد.
چهارم ژوئیه آتی، زمان پایان مهلتی است که روسیه، ایران و ترکیه در جریان مذاکرات آستانه متعهد شده بودند که فرضیه خود را برای تأمین امنیت 4 منطقه امن شرح دهند؛ مناطقی که در آن آتش بس برقرار شود. اولین منطقه در استان ادلب است که تحت اشغال معارضان قرار دارد. منطقه دوم در بخشهای گسترده ای از استانهای حماه، حمص و لاذقیه است. منطقه بعد، غوطه شرقی در حومه دمشق است و منطقه چهارم نیز بخشهایی از استان درعا واقع در نزدیکی مرز اردن را شامل میشود.
بازدیدها: 106