بنابر آموزه های اسلام، بسیاری از اعمال در زمره گناهان کبیره قرار می گیرند که فاعل خود را تا مرز نابودی پیش می برند اما در این میان یک گناه از همه گناهان بدتر است.
نقل شده که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «چهار چیز است که هیچ یک از آنها داخل خانه اى نمى شود مگر اینکه آن را ویران مى سازد و برکت را از آن مى برد: خیانت، دزدى، میگسارى و زنا.»
همچنین، سلیمان بن خالد مى گوید: امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «شرابخوار همچون بت پرست محشور مى گردد، و هر کس جرعه اى شراب نوشد، خداوند تا چهل روز نمازش را نخواهد پذیرفت.»
و احمد بن اسماعیل کاتب مى گوید: پدرم گفت: حضرت محمّد بن على [امام باقر(علیه السلام)] به سوى مسجدالحرام مىرفت، گروهى از قریش او را دیدند و گفتند: این خداى مردم عراق است. برخى گفتند: خوب است یکى از خودتان را نزد او بفرستید تا از او سؤالى بکند. جوانى برخاست و نزد آن حضرت (علیه السلام) آمد و گفت: عمو جان، بزرگترین گناه کبیره چیست؟
امام (علیه السلام) فرمودند: «شرابخوارى.» جوان بازگشت و به آنان خبر داد. به او گفتند: بازگرد و همین سؤال را تکرار کن، و اصرار کردند تا جوان بازگشت و از امام (علیه السلام) همان سؤال را پرسید. امام (علیه السلام) به او فرمودند: «اى برادر زاده، مگر به تو نگفتم شرابخوارى است؟ شرابخوارى صاحبش را به زنا، سرقت، کشتن نفس محترمه، و شرک به خدا مىکشاند. کارهایى که شراب مىکند بالاتر از هر گناهى است، چنان که درختش نیز از هر درخت دیگرى بالاتر مى رود.»
و اسماعیل بن سالم مىگوید: شخصى به امام صادق (علیه السلام) گفت: خداوند شما را بر قرار دارد، آیا شرابخوارى بدتر است یا ترک نماز؟ فرمودند: «شرابخوارى.» سپس فرمودند: «آیا مىدانى علّت آن چیست؟» گفت: نه. فرمودند: «براى اینکه حالتى به او دست مىدهد که دیگر پروردگارش را نمىشناسد.»
علاوه بر این، مسعده بن زیاد مىگوید: امام صادق (علیه السلام) از پدرانش نقل کرده است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «شرابخوار در روز قیامت با چشمانى کبود و صورتى سیاه محشور مىشود، و یک طرف بدنش به زمین مایل است و آب از دهانش جارى است و موى پیشانىاش به دو انگشت بزرگ پاهایش بسته شده و دست هایش از پشت کمرش بیرون آمده است، و اهل محشر چون او را به این حال مىبینند که به سوى حساب روان است از او وحشت مىکنند.»
مروک بن عبید از شخصى نقل کرده است که امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «هر کس به میلى از شراب چشم خود را درمان کند، خداوند با میلى آتشین به چشم او سرمه مىکشد،» و فرمودند: «کسانى که در دنیا شراب مىنوشند تشنه از دنیا مىروند و تشنه محشور مىشوند و تشنه وارد دوزخ مىگردند.»
و فضیل بن یسار مى گوید: از امام باقر (علیه السلام) شنیدم که مىفرمودند: «هر کس شراب نوشد و مست شود خداوند تا چهل روز نمازش را نمى پذیرد، و اگر در این چهل روز نماز را ترک کند براى ترک نماز عذابش چندین برابر مى شود.»
همچنین، ابن مسکان از راوى مورد نظر خود از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است که فرموده اند: «خداوند براى شرّ و بدى قفل هایى قرار داده و کلید آنها را شرابخوارى دانسته است، و بدتر از شرابخوارى دروغگویى است.»
و از جابر بن یزید نقل شده است که امام باقر (علیه السلام) فرمودند: «پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) در مورد شراب ۱۰ نفر را لعنت کرده است: کسى که درخت آن را کاشته، و کسى که از آن مواظبت کرده، و کسى که آب آن را گرفته، و کسى که آن را نوشیده، و کسى که آن را به دست نوشنده داده، و کسى که آن را حمل کرده، و کسى که براى او حمل شده، و کسى که آن را فروخته، و کسى که آن را خریده، و کسى که از بهاى آن استفاده کرده است.»
و مسعده بن زیاد از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده است که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرموده اند: «هر کس در یکى از رگ هایش اندک چیزى از آنچه زیادش مست کننده است داخل کند، خداوند آن رگ را به سیصد و شصت نوع عذاب گرفتار خواهد ساخت.»
و عمّار بن موسى مىگوید: از امام صادق (علیه السلام) سؤال شد مردى که شراب مىخورد حال او چگونه است؟ حضرت (علیه السلام) فرمودند: «خداوند تا چهل روز نمازش را قبول نمىکند، و توبه اش تا چهل روز پذیرفته نمى شود و اگر در این چهل روز بمیرد وارد آتش دوزخ مى شود.»
منبع : قدس
بازدیدها: 29