دیدار رمضانی رهبر معظم انقلاب با کارگزاران و مدیران کشور

 ما نمی‌توانیم در مسائل گوناگون سیاسی‌مان، اقتصادی‌مان و دیگر چیزها پیرو مبانی تمدن مادی غرب باشیم. تمدن غربی البته مزایایی دارد؛ در این شکی نیست. از هر مزیتی در هر جای دنیا در غرب و شرق و دور و نزدیک، هر جا مزیتی هست که ما می‌توانیم یاد بگیریم استفاده کنیم، باید بکنیم؛ در این تردیدی نیست. اما در مبانی آن تمدن نمی‌توانیم تکیه کنیم، مبانی آن تمدن، مبانی غلطی است. مخالف با مبانی اسلامی است. ارزش‌های آن تمدن، ارزش‌های دیگری است. لذا شما می‌بینید خیلی راحت از لحاظ قانونی، از لحاظ اجتماعی، از لحاظ رسانه‌ای، می‌رسند به چیزهایی که شما از فکر کردنش هم خجالت می‌کشید، شمای مسلمان و آشنای با قرآن. بنابراین نباید دچار «فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ» بشویم.

 معیارهای دوگانه در غرب حقیقتاً مفتضح کننده تمدن غربی است؛ رسوا کننده ادعاهای اینهاست. ادعا می‌کنند گردش آزاد اطلاعات را. واقعاً همینجورست؟ الان در غرب گردش آزاد اطلاعات هست؟ شما در دستگاه فضای مجازی متعلق به غرب می‌توانید اسم‌ حاج قاسم را، اسم سیدحسن نصرالله را، اسم شهید هنیه را بیاورید؟ می‌توانید اعتراض کنید به جنایاتی که در فلسطین و در لبنان و اینها انجام می‌گیرد؟ می‌توانید حوادث ادعایی آلمان هیتلری را نسبت به یهودی‌ها انکار کنید؟ این است گردش آزاد اطلاعات اینها! این تمدن امروز خودش را در واقع باطن خودش را آشکار کرده است.

 حالا آن سه کشور اروپایی هم اعلامیه میدهند اعلام می‌کنند که ایران به تعهدات هسته‌ای خودش در برجام عمل نکرده! از این طرف یکی از آنها سؤال کند شما عمل کردید؟! شما می‌گویید ایران به تعهدات خودش در برجام عمل نکرده، خیلی خب شما به تعهدات خودتان در برجام عمل کردید؟ شما از روز اول عمل نکردید! بعد که آمریکا خارج شد، قول دادید که یک‌ جوری جبران کنید، زیرا قولتان زدید، باز یک چیز دیگر گفتید، زیر قول دوم هم زدید.

بالاخره بی‌چشم‌ورویی هم یک حدی دارد! آدم خودش عمل نکند به تعهد، بعد به طرف بگوید چرا به تعهد عمل نمیکنی! دولت وقت یک سال تحمل کرد بعد مجلس شورای اسلامی وارد میدان شد، خب، دیدید یک مصوبه‌ای گذراندند، جز این راهی وجود نداشت. الان هم همینجور است، الان هم در مقابل حرف زور، در مقابل زورگویی راهی وجود ندارد.

 در مقابل مشکلات، حالا ما چه‌کار باید بکنیم؟ یکی از اولین کارهایی که باید انجام بگیرد انسجام درونی دستگاه‌ها است. دستگاه‌های گوناگون، هم دستگاه‌های داخل قوه مجریه باید به‌طور کامل به هم متصل باشند، همکاری کنند، هم سه قوه در کنار هم، و نیروهای مسلح در کنار اینها با هم همکاری کنند؛ انسجام، شرط اول: انسجام.

اگر بخواهیم کارها پیش برود باید این انسجام به معنای واقعی کلمه اتفاق بیفتد. خب خوشبختانه امروز تا حدود زیادی این‌جوری هست در سطوح بالا این‌جوری است. باید در بدنه و سطوح پایین هم همین انسجام، همین همکاری وجود داشته باشد.

 یکی از موضوعات مهم مربوط به اقتصاد، اصلاح نظام ارزی کشور است، در درجه اول تقویت پول ملّی است. حالا سیاستش، برنامه‌اش، کیفیت کار را متخصصین باید انتخاب کنند. پول ملّی باید تقویت بشود، این هم در واقعیت زندگی مردم اثر دارد، هم در آبروی کشور اثر دارد.

حتی اگر چنانچه مثلاً میگویند یک فرمولی وجود دارد که اگر عمل کنیم، تورم می‌آید پایین حتی تک‌رقمی ممکن است بشود؛ اما قیمت ارز می‌رود فلان قدر می‌شود، این درست نیست. برای خاطر اینکه اگر پول ملّی با بالا رفتن قیمت ارز، ارزشش کاسته شد، تورم هر چه هم پایین باشد، این پول، قیمتی ندارد، قدرت خرید برای مردم فقیر و ضعیف به وجود نمی‌آید. اگر می‌خواهید قدرت خرید برای مردم بالا برود، به پول ملّی باید اهتمام ورزیده بشود. یکی از اساسی‌ترین کارها این است.

 بعضی از مدیران ما، متأسفانه دیده شده، فکر می‌کنند که بی‌خطرترین کار، تصمیم نگرفتن است چون تصمیم‌گیری احتمال اشتباه و خطر و بعد، یقه‌گیری و مچ‌گیری و این‌چیزها دارد دیگر، پس کار بی‌خطر این است که انسان تصمیم نگیرد؛ این جزو خطرناک‌ترین فکرهاست.

اینکه ما تصور بکنیم برای آسودگی خیالمان، خیلی حرص نزنیم، جوش نزنیم، دنبال کار نرویم، حالا شد، شد. خدای متعال از ترک فعل‌ها هم سؤال می‌کند. سؤال الهی فقط مربوط به فعل نیست، مربوط به ترک فعل هم هست.

 یک نکته مهم دیگری که در کارهای ما از جمله در مسئله‌ی اقتصاد تأثیر اساسی دارد، سرعت عمل است. ما بطیء حرکت می‌کنیم، کُند کار می‌کنیم، یک فکر سازنده‌ای به ذهن‌مان می‌رسد که باید عمل بشود، فرض کنید مثلاً مسیر شمال – جنوب از باب مثال، از وقتی که این فکر به ذهن ما می‌رسد، تا وقتی که تصمیم می‌گیریم این کار را انجام بدهیم، فاصله‌ی زیادی به وجود می‌آید. در حالی که گاهی اوقات این فاصله می‌تواند به یک‌دهم تقلیل پیدا کند.

دیر تصمیم می‌گیریم، بعد که تصمیم گرفتیم، تا شروع می‌کنیم به اجرا، باز فاصله به وجود می‌آید. خب تصمیم گرفتیم، عمل کنید دیگر. وقتی که فهمیدیم، تصمیم گرفتیم، دانستیم که این کار باید انجام بگیرد بلافاصله شروع کنیم به عمل، بعد که شروع می‌کنیم به عمل، تا گرفتن نتایج فاصله به وجود می‌آید. علت این هم عمدتاً عدم پیگیری است، عمدتاً این است.

یکی از توصیه‌هایی که این بنده غالباً به مسئولین محترم، مدیران محترم، رؤسای محترم جمهور در این سال‌ها داشتم همین است، پیگیری کنند کارها را. شما یک تصمیمی می‌گیرید، یک اقدامی می‌کنید، به مسئولی مسئولیت می‌دهید، او هم می‌گوید چشم، او هم دروغ نمی‌گوید، او هم به نفر بعدی خودش [می‌گوید] اما وسط کار معطل می‌شود. باید رفت، باید از نزدیک دید، باید کارها را رها نکرد، این فاصله‌ها را باید کم کرد، فاصله بین فکر و تصمیم، بین تصمیم و اجرا، بین اجرا و نتیجه، این فاصله‌ها خیلی زیاد است.

 اصرار برخی از دولت‌های قلدر برای مذاکره، به منظور حل مسائل نیست، بلکه برای تحکّم و تحمیل توقعات خودشان است. جمهوری اسلامی ایران قطعاً توقعات آنها را نخواهد پذیرفت.

 دستگاه‌های مسئول باید عمده تلاش خود را متوجه موضوع حل معیشت مردم نمایند. مسئله معیشت، مسئله مهمی است.

 راجع به مسائل کشور آنچه که در درجه اول مهم است، مسئله اقتصاد است. خب همه می‌دانیم دیگر در این چند سال اخیر – از اول دهه ۹۰ تقریباً، تا امروز- مشکلات اقتصادی دامن‌گیر کشور بوده، امروز هم مسئله، مسئله‌ی اقتصادی است، مسئله‌ی مهمی است و این را هم عرض بکنیم، یعنی توجه داشته باشیم که تهدیدهایی که دشمنان می‌کنند عمدتاً متوجه به معیشت مردم است. عمدتاً تهدیدهای امنیتی، تهدیدهای اطلاعاتی، اینها متوجه معیشت مردم است. یعنی قصد، طرح کلی، این است که جوری کنند که جمهوری اسلامی از عهده‌ی اداره معیشت مردم نتواند بربیاید و این تبعات خودش را خواهد داشت؛ دنبال این هستند.

لذا مسئله‌ی معیشت واقعا مسئله مهمی‌ است، باید به طور جدی دنبال اصلاح این قضیه بود. دستگاه‌های مسئول باید عمده‌ی تلاش خودشان را متوجه این قضیه بکنند. البته یکی از عوامل، تحریم‌های خارجی است. تردیدی نیست که تحریم‌های قدرت‌ها، در وضعیت کنونی اقتصادی ما و معیشت مردم تاثیر دارد اما این همه‌ی قضیه نیست؛ بخشی از عامل، تحریم است، یک چیزهایی هست اصلاً که به تحریم ارتباطی ندارد.