تعلیم دین در کشور مبتلا به آسیب غفلت از پیوند با تربیت است

خانه / پیشنهاد ویژه / تعلیم دین در کشور مبتلا به آسیب غفلت از پیوند با تربیت است

حجت الاسلام ساجدی با بیان اینکه تعلیم دین در کشور مبتلا به آسیب غفلت از پیوند با تربیت است گفت: معلمان،‌ مبلغان، فرهنگ سازان و دغدغه مندان تعلیم دین باید به تفاوت کار خود با تعلیم سایر دروس توجه داشته باشند.

تعلیم دین در کشور مبتلا به آسیب غفلت از پیوند با تربیت است

هیاتحجت الاسلام «ابوالفضل ساجدی» در خصوص آموزش دین در کشور گفت: والدین، معلمان،‌ مبلغان، فرهنگ سازان و دغدغه مندان تعلیم دین باید به تفاوت کار خود با تعلیم سایر دروس توجه داشته باشند،‌ اما در موارد زیادی به این نکته توجه نمی شود. یکی از خصائص اموزش دین، پیوند با تربیت است. آموزش‎های دینی به دلیل محتوا و مقصد خاص خود، با سایر دروس هم‌ چون ریاضی و فیزیک، تفاوت دارد. تعلیم دینی فقط یاد دادن علوم توصیفی و گزارش‎گر را هدف قرار نمی‎دهد؛ بلکه با مقاصد تربیتی گره خورده است.

این عضوهیت علمی موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی رحمه الله با بیان اینکه این آموزه‎ها به دو دسته کلی قابل تقسیم است اظهار کرد: مسایل نظری و اعتقادی و دیگری مسایل عملی، اخلاقی و تربیتی و جهت‎دهی گرایش‎ها و عواطف،هدف از آموزش نوع دوم ایجاد تغییرهای رفتاری، هدایت اخلاقی و گرایشی است. آموزش نوع نخست نیز چون مقدمه پذیرش و عمل به دین است، با هدایت عملی آدمی پیوند دارد. بنابراین آموزه‎های دینی، مستقیم یا غیر مستقیم، با اهداف تربیتی آمیخته است. قرآن نیز تعلیم و تزکیه را در کنار هم ذکر می‎کند و می‎فرماید: «هُوَ الَّذِی بَعَث فی الاُمِّیینَ رَسولاً مِّنهُمْ یتْلُوا عَلَیهِمْ ءَایتِهِ وَ یزَکِّیهِمْ وَ یعَلِّمُهُمُ الْکِتَب وَ الحِْکْمَهَ وَ آن کانُوا مِن قَبْلُ لَفِی ضلَلٍ مُّبِینٍ» اوست خدایی که میان عرب اُمی (یعنی قومی که خواندن و نوشتن هم نمی‎دانستند) پیغمبری بزرگوار از همان مردم برانگیخت تا بر آنان آیات وحی خدا تلاوت کند و آن‌ها را از لوث جهل و اخلاق زشت پاک سازد و شریعت کتاب سماوی و حکمت الهی بیاموزد با آن‌که پیش از این همه در ورطه جهالت و گمراهی بودند.

تعلیم دین در کشور مبتلا به آسیب غفلت از پیوند با تربیت است

وی تصریح کرد: برخی از پژوهش‎گران غربی مانند «زوردیگ» زبان آموزه‎های دینی را زبان وجود (is language) و زبان سایر دروس را زبان ابزاری (use language) نامیده‎اند تا به این حقیقت اشاره کنند که آموزه‎های دینی با کل وجود و هستی انسان پیوند دارد. کسی که نگرش الاهی را می‎پذیرد، کل زندگی او رنگی جدید به خود می‎گیرد، اما سایر دانش‎های بشری چنین خاصیتی ندارند. وقتی زبان آموزه‎های دینی زبان وجود باشد و به کل حیات فرد رنگ ویژه‎ای دهد، پیوند آن با عمل و تربیت آشکار می‎شود.

حجت الاسلام ساجدی افزود: آموزش‎ و تبلیغ دین علاوه بر اختلاط آن با مسایل تربیتی، با تعصب‎های فردی و قبیله‎ای، عقاید خرافی و جاهلی، اصطکاک دارد. هیچ‎یک از این مشکلات در تدریس ریاضی، فیزیک، شیمی و … وجود ندارد. در تدریس این موضوع‎ها یادگیرنده علایق، تعصب‎ها و دشمنی خاصی نسبت به یادگیری آن‌ها ندارد؛ اما آموزش دینی اغلب به چنین موانعی مبتلا است. دین با قلب پیوندی وثیق دارد و نیل به تحول درونی به سختی حاصل می‎شود، چنان‌چه امام صادق علیه السلام نیز ‏می‏فرماید: «ازاله الجبال اهون من ازاله القلب عن موضعه‏» حرکت‎دادن کوه‏ها از برطرف‎کردن باورهای قلبی افراد آسان‏تراست.

این عضوهیت علمی موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی رحمه الله گفت:از این‌جا می‎توان به پیچ و خم ویژه مسیر آموزش و تربیت دینی پی برد، مشکلاتی که در آموزش هیچ درس دیگری یافت نمی‎شود. اقناع فکری در این حوزه کار آسانی نیست، زیرا چه بسا به مبارزه با تعصبات، ذهنیات غلط و عاداتی نیاز داشته باشد که سال‎ها در فرد راسخ شده است. با توجه به این مشکلات، نگرش علمی به موضوع آموزش دینی اقتضا می‎کند که بیش از آموزش سایر دروس در خصوص آن دقت، مطالعه، و کارشناسی شود.
منبع: شبستان

بازدیدها: 0

پایگاه اطلاع رسانی هیات رزمندگان اسلام

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *