چنانکه گذشت، نام مقدس الله در اصل اله بوده و اله به معناى ماءلوه یعنى معبود یا متحیر فیه است. ماءلوه بودن خداى سبحان از آن روست که همه عقلها و دلها درباره آن ذات اقدس متحیر و سرگردانند.
حضرت امام سجاد (علیه السلام ) در زیارت امین الله به خداى سبحان عرض مى کند: بار خدایا، دلهاى خاشعان و خداترسان واله و حیران توست: اللهم ان قلوب المخبتین الیک والهه (۵۸۰). تحیر در ذات حق تعالى، تحیرى ممدوح و زیباست. تحیر و سرگشتگى براى انسان راه نپیمودده، رنج آور و براى سالک به مقصد رسیده شیرین و لذت بخش است.
تحیر انسان به مقصد نرسیده مانند تحیر رهگذر تشنه اى است که در دامنه کوه سرگردان است و به چشمه هاى آب کوهستان دسترسى ندارد، اما تحیر سالک و اصل همانند تحیر رهپویى است که با راهنمایى راه بلدى آشنا، چشمه ساران کوهستان را یافته، با مشاهده چشمه هاى فراوان، اکنون متحیر است از کدامین چشمه بنوشد و تن تب زده از عطش خود را به کدامین چشمه بسپارد.
این تحیر شورانگیز، ویژه ره یافتگان و واصلان است و از این رو رسول اکرم صلى الله علیه و آله و سلم در مناجات خود با خداى سبحان عرضه مى داشت: بارخدایا، تحیرم را درباره ذات خودت افزون کن: رب زدنى فیک تحیرا و این همان تحیر ره یافتگان و واصلان است که در حیرتند که از کدام نام خداى سبحان تبرک جویند و از کدامین چشمه سار زلال فیض الهى بنوشند.
بازدیدها: 139