آیه ۲، الحمد لله رب العالمین
گزیده تفسیر
ستایش هر ستایشگرى، در برابر هر کمال و جمالى، در حقیقت حمد خداست و جز او هیچ کس سزاوار ستایش نیست. خداى سبحان رب هر عالم است و آن را به سوى کمال مناسبش سوق مى دهد و عالم چیزى است که به وسیله آن علم حاصل شود( ما یعلم به ) و چون در جهان هستى هر موجودى نشانه خداوند است، پس هر موجودى در حد خود یک عالم است و با ربوبیت خداى سبحان به سوى کمال خود پیش مى رود. این کریمه جامعترین تعبیر از حمد خداست و با تبیین الوهیت و ربوبیت انحصارى خداوند، مفید اختصاص حمد به اوست ؛ خدایى که همه کمالات را دارد (الله ) و پروراننده همه چیز است (رب العالمین )، شایسته ستایش است و چون ستایش در برابر بخشش کمال و جمال است و این نیز در انحصار خداست، پس حمد ویژه اوست و خداوند، یگانه محمود است.
خداى سبحان نه تنها یگانه محمود، که یگانه حامد نیز هست ؛ زیرا حمد حقیقى بدون شناخت ولى نعمت و همه کمالات و نعمتهاى او میسور نیست و غیر خدا چنین شناختى ندارد.
بازدیدها: 98