۱٫ «تورک»؛ یکی از مستحبات، در حال تشهد است. جهت آگاهی بیشتر درباره آن، میتوانید نمایه ۴۷۱۹۳ (مستحبات تشهد و سلام در نماز) را مطالعه نمایید.
۲٫ تربّع؛ حالتی است در نشستن که از آن به عنوان عملى مستحب در برخى حالات نماز یاد شده است؛ از جمله هنگام قرائت، براى کسى که به دلیل ناتوانی، نشسته نماز میگزارد یا برای بانوان در حال تشهد، بلکه در همه حالات نماز که مینشینند. البته در مراد از تربع اختلاف نظر است.[۱]
برخی میگویند مراد از آن، نهادن باسن و کف پاها بر زمین و بلند کردن زانو و ساقها است؛ برخی هم آنرا چهار زانو و برخی نیز دو زانو نشستن معنا کردند.
ظاهراً شهید ثانى نخستین کسى است که تربّع را به معناى نخست تعریف نموده و این معنا به مشهور نیز نسبت داده شده است؛ ولی برخى، از آن جهت که در روایات و کلام اهل لغت و نیز اقوال علمای گذشته نیامده است، بر آن اشکال کردهاند. ازاینرو، مراد از آن را در نماز، همان دو زانو نشستنى که در حال تشهّد یا نشسته نماز خواندن در میان مردم متعارف است، دانستهاند.[۲]
۲٫ تربّع؛ حالتی است در نشستن که از آن به عنوان عملى مستحب در برخى حالات نماز یاد شده است؛ از جمله هنگام قرائت، براى کسى که به دلیل ناتوانی، نشسته نماز میگزارد یا برای بانوان در حال تشهد، بلکه در همه حالات نماز که مینشینند. البته در مراد از تربع اختلاف نظر است.[۱]
برخی میگویند مراد از آن، نهادن باسن و کف پاها بر زمین و بلند کردن زانو و ساقها است؛ برخی هم آنرا چهار زانو و برخی نیز دو زانو نشستن معنا کردند.
ظاهراً شهید ثانى نخستین کسى است که تربّع را به معناى نخست تعریف نموده و این معنا به مشهور نیز نسبت داده شده است؛ ولی برخى، از آن جهت که در روایات و کلام اهل لغت و نیز اقوال علمای گذشته نیامده است، بر آن اشکال کردهاند. ازاینرو، مراد از آن را در نماز، همان دو زانو نشستنى که در حال تشهّد یا نشسته نماز خواندن در میان مردم متعارف است، دانستهاند.[۲]
[۱]. ر.ک: جمعى از پژوهشگران زیر نظر: شاهرودى، سید محمود هاشمى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت(ع)، ج ۲، ص ۴۳۷، قم، مؤسسه دائره المعارف فقه اسلامى، چاپ اول، ۱۴۲۶ق.
[۲]. ر.ک: همان، ج۲، ص ۴۳۶٫
بازدیدها: 2064