ارزش عبادت به این است که مقبول در گاه حق تعالی واقع شود و خود خداوند عمل خالصانه بنده را دریافت نماید شرط اصلی این پذیرش عمل، برخوداری از تقوای الهی است.
به عبارت روشنتر آدمی باید قبل از انجام هر عبادتی خود را از آلودگیها پاک کند و ناپاکیها را از وجود خود بزداید، آنگاه به میهمانی خدای سبحان برود. یعنی با عبادت پرودگار، خود را در محضر حضرت ربّالعالمین بیابد.
اگر کسی آلوده به گناه باشد هر چقدر هم که ظاهر عبادت خود را بیاراید و عمل عبادی خویش را صحیح انجام دهد، آن عبادت از او پذیرفته نمیشود و صرفاً عمل واجب یا مستحبّ انجام داده، و از خود رفع تکلیف نموده است. ولی اگر همان انسان گنهکار، قبل از عبادت خویش واقعاً توبه نماید و از زیر پرچم شیطان به زیر پرچم حق تعالی برود و بندۀ حقیقی خدای تبارک و تعالی شود، قطعاً عبادت او پذیرفته خواهد شد و همان عبادت برای او، موجب ارتقاء درجه میشود و به مثابۀ پلّکانی، او را به مقامات والای عرفانی میرساند.
بازدیدها: 110