سیره استاد بر این بود که هر چه استاد طریق گفت به همان اندازه باید ذکر گفت.
از پیش خود و با خواندن از کتابی، نباید اذکار را گفت. ظرف و مظروف چون تطابق نداشته باشند عوارض پیدا می کند.
می فرمودند: فلان اهل دانش در نجف اشرف عدد ذکر محبت را بیشتر گفته بود و ستون (مسجد یا تکیه ای را) می بوسید.
فلان عوام، ذکری در این باره می خواند و دیدند الاغی را می بوسید. فرمودند نباید از دستور استاد بیشتر گفت و تجاوز کرد (که افراد ناقابل و بی ظرفیت برای آنان مشکل ایجاد می شود)
بازدیدها: 477