تکامل انسان به کمک همسر

هیات: کسی نمی‌تواند انکار کند که زن و مرد از جهات مختلف، از لحاظ جسمانی و هم از لحاظ روحی از یکدیگر متفاوت هستند. اگر کسی بگوید که زن و مرد، صد در صد شبیه و مساوی هم هستند یک حرف اشتباهی است که از روی جهالت و عدم آگاهی زده می‌شود. چون جسم زن را لطافت و ظرافت شکل می‌دهد و روح او را مهربانی، عطوفت و عشق شکل می‌دهد. بر خلاف روح مرد که خشونت و جدیت را دارد. بخاطر همین است که مرد ها دوست دارند ریاست داشته باشند و کارهای مدیریتی را بیشتر دوست دارند و به دنبال کارهای ماجراجویانه هستند. اما زنان به دنبال کارهای هستند که دور از استرس و خشونت باشد و بیشتر تمایل دارند که ما های تربیتی را بر عهده بگیرند.

هدف ما از بیان این مقدمه این بود که جواب دو دسته از تفکرات را بدهیم؛ یکی آن دسته از افرادی که افراط و تفریط دارند و می‌گویند زن و مرد در تمام جهات شبیه هم هستند و هیچ تفاوتی ندارند و گروه دیگری که هیچ ارزشی برای زن قائل نیستند و از تمام جهات، مرد را برتر از او می‌دانند. این دو نگاه، هر دو معیوب و دارای نقص است. چون هر دو مخلوق خداوند هستند و در جایگاه خودشان از برجستگی ها و امتیاز های خاصی برخوردار هستند و برای تکمیل کردن یکدیگر آفریده شده اند. چون در وجود زن، خصوصیتی های وجود دارد که مرد آنها را ندارد و برای تکمیل کر‌دن خودش نیاز به یک همدم دارد که نقش آن همدم را زن بازی می‌کند.

برای روشن شدن این موضوع یک مثال ساده می زنم.اگر زن و مرد هر دو از لحاظ احساسی قوی باشند(احساسات قوی، خصوصیات زنانه است) همیشه تصمیم های احساسی می‌گیرند و کمتر به عاقبت کار می‌اندیشند. یا اینکه هر دو بخواهند خشم باشند(روحیه مردانه) این زندگی قابل تحمل نخواهد بود. تمام کارهای خداوند روی حکمت است. خداوند تمام موجودات را زوج آفرید تا بتوانند مکمل یکدیگر باشند. وَمِنْ کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ،واز هر چیزی جفت آفریدیم باشد که متذکّر شوید. [1]

توجه: برخی از نقص ها را در وجود خودمان احساس می‌کنیم مثل کم صبری و عصبانیت که درمان آنها در ازدواج کردن است. زوجی که خداوند برای ما مقدر کرده، وسیله ای برای رشد و تعالی شخصیت ما است.

نباید این تصور بوجود بیاید که مردان برتر از زنان هستند؛ چون خداوند هیچ برتری برای آنها بر دیگری ذکر نکرده است و تنها عاملی که می‌تواند برتری هر یک را بر دیگری ثابت کند، بحث تقوا است. هر کدام با تقوا تر باشند در نزد خداوند محبوب تر هستند. أَنِّی لَا أُضِیعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِنْکُمْ مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَىٰ ۖ بَعْضُکُمْ مِنْ بَعْضٍ. من (که پروردگارم) عمل هیچ کس از مرد و زن را بی‌مزد نگذارم، زیرا شما از یکدیگرید (و همه در نظر من یکسانید).[2]

این آیه نشان می‌دهد که زن و مرد هیچ تفاوتی در پیشگاه خداوند ندارند. منتهی اگر هر کدام بتوانند وظایف خود را صد در صد طبق قانون الهی انجام دهند به جایگاه خوبی در بهشت دست پیدا خواهد کرد.  زن و مرد، هم در جامعه و مناسبات و روابطی که ساختار آن را شکل می دهد، و هم در فضای خانه و مناسبات خانوادگی، دو وجود مکمل یکدیگرند، و نه دو قطب مخالفی که وجود هریک، عرصه را بر دیگری تنگ می کند و ناگزیر یکی باید حذف شود و یا تسلیم دیگری باشد؛[3]

نکته : یکی از حکمت های که خداوند وجود زن را لطیف آفریده و وجود مرد را خشن آفریده این بوده که این نقص را با وجود جفت خود، تکمیل کنند.چون زن و مرد هر کدام بدون دیگری ناقص هستند. زن و مرد علیه یکدیگر نیستند بلکه این «برای» او و او «برای» این است، بدین معنی که هر یک در جهت سود و بهره‌مندی دیگری است.  یک سوالی وجود دارد که باید در اینجا به آن بپردازیم.

به طور قطع می‌گوییم که نه خیر. برخی از ازدواج ها هستند که هیچ تکاملی بوجود نمی‌آورد بلکه سبب سقوط در دره هلاکت می‌شوند. اما زن و شوهرهای که توانسته باشند دستورات و مسائل شرعی را رعایت کنند و در محیط خانواده رفتارهای نادرست را انجام ندهند و از گناه دوری کنند، سبب تکامل هم می‌شوند.

در انتخاب خودتان دقت داشته باشید تا خوشبختی و تکامل را برای هم به ارمغان بیاورید. همسر خوب و هم کفو و متناسب، زندگی را برای شما قرین آرامش و آسایش می کند . چون مهمترین تکلیف و توان زن ، به عنوان ستون اصلی خیمه خانواده، آرامشگری است و زمینه را برای پرورش استعدادهای درونی و ترقی و تعالی فراهم می سازد و مهمترین وظیفه مرد، تامین کردن آسایش و حمایت برای خانواده است که همه اینها سبب تکامل زوجین می‌شود.

توجه:برای ازدواج کردن نباید تحت تاثیر عواطف قرار بگیرید؛ چون ازدواج کردن شوخی نیست و شبیه اتاق پرو نیست که بروید لباس بپوشید و خوش تان نیامد آن را عوض کنید. بلکه ازدواج سبب تکامل و ترقی شما می‌شود به شرطی که انتخاب صحیح و دقیقی داشته باشید.

پی نوشت:
[1] قرآن کریم، سوره مبارکه ذاریات، آیه 49
[2] قرآن کریم، سوره مبارکه آل عمران، آیه 195
[3] اسماعیل چراغی کوتیانی، «خانواده، اسلام و فمینیسم» (تبیین رویکرد اسلام و فمینیسم به کارکردهای خانواده) تهران: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، صفحه 121