پس از ظهور امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف جنگ سختی میان امام و دشمنانش رخ می دهد كه در نهایت به پیروزی امام و تشكیل حكومت می انجامد. حكومت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را استانداران و كارگزارانی تشکیل می دهند كه تنها به مصالح كشور اسلامی و خشنودی خدا می اندیشند و همواره در تلاشند تا عدالت را بر زمین گسترش دهند؛ به طوری كه گسترة آن عدالت، هم انسان ها و هم حیوانات را در بر می گیرد و همه از آن بهره مند می شوند. امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف علاوه بر حكومت تشریعی، دارای حكومتی تكوینی نیز می باشد و بر دل ها هم حكومت می كنند.
در حكومت حقه امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف تحول بنیادین و عمیقی در تمام زمینه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، علمی، دینی، امنیتی و… ایجاد می شود و بشر در این زمینه ها به گونه ای پیشرفت می کند که بالاتر از آن قابل تصور نیست. شكوفایی دانش و صنعت، گسترش فرهنگ اسلامی و آموزش قرآن و معارف اسلامی، ساختن مساجد، رشد معنویت و اخلاق، گسترش امنیت در قضاوت ها، راه ها و…، شكوفایی اقتصاد و رفاه اجتماعی، عمران، آبادانی و كشاورزی و دام پروری و بهداشت و درمان از جمله زمینه هایی است که بشر در دوران حکومت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در آن به شکوفایی چشم گیری می رسد.
در روایات مختلفی نیز از مدت زمان حکومت امام سخن به میان آورده اند که زمان های مختلفی نیز در این روایات ذکر شده است. هفت سال، نوزده سال، بیست سال، ده سال،30 و 40 سال و نیز 309 سال از جمله سال هایی که رد روایات مختلف برای مدت حکومتداری امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ذکر شده است. علامه مجلسی درباره این اختلاف سال های حکومت حضرت می نویسد: « اخبار متفاوتی كه در زمینة مدت حكومت امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف وارد شده است، برخی بر همة مدت فرمانروایی آن حضرت، برخی بر زمان استقرار دولت او، برخی بر سال ها و ماه هایی كه در نزد ما وجود دارد و برخی هم بر سال ها و ماه های طولانی زمان ایشان حمل می شود».
در مورد شهادت حضرت نیز بر طبق برخی روایات امام حسین علیه السلام رجعت كرده و عهده دار مراسم غسل و كفن و دفن و نماز حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف می شود. در حدیثی از امام صادق علیه السلام آمده است: « (پس از رحلت حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه الشریف) امام حسین متولی غسل و كفن و حنوط و دفن ایشان خواهد شد و هرگز غیر از وصی، كسی دیگر وصی را تجهیز و آمادة خاك سپاری نمی كند».
چگونگی رجعت ائمه علیهم السلام
درباره اینکه ائمه علیهم السلام چگونه رجعت می کنند و نیز درباره حكومت ایشان، اخبار و روایات به طور تفصیلی به بیان مطلب نپرداخته اند. آنچه قطعی است، رجعت آنان می باشد و اینكه نوزده سال پس از قیام امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف، رجعت ائمه علیهم السلام با رجعت امام حسین علیه السلام شروع می شود و سپس حضرت علی علیه السلام رجعت می کند و آنگاه پیامبر اكرم صلی اله علیه و آله، اما اینکه آیا همه معصومین علیهم السلام در عصر امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف رجعت می کنند یا به ترتیب یكی یكی می آیند و از دنیا می روند، قطعی نیست. درباره كیفیت حكومت ایشان نیز مطالب تفصیلی بیان نشده است؛ بلکه فقط از روایات چنین استفاده می شود كه ادامه همان حكومت امام عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف است.
در روایتی از امام محمد باقر علیه السلام آمده است: « بعد از گذشت نوزده سال از قیام مهدی، جدم حسین بیرون خواهد آمد و به خونخواهی و انتقام خون خود و اصحابش می پردازد و دشمنانش را می كشد و اسیر می كند تا اینكه امیرمؤمنان بیرون خواهد آمد» .
در حدیثی دیگری كه به حدیث مفضل معروف است، پس از بیان اموری كه امام مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در تثبیت حكومتش انجام می دهد، آمده است: « پس امام حسین با یارانش و دوازده هزار صدیق ظاهر می شوند و رجعتی از این خوش تر نباشد؛ آنگاه صدیق اكبر امیرالمؤمنین بیرون می آید. سپس بیرون می آید سید اكبر محمد رسول اللَّه با هر كه به ا و ایمان آورده از مهاجر و انصار و هر كه در جنگ های ایشان به شهادت رسیده اند و … ».
علامه مجلسی درباره این نامشخص بودن چگونگی رجعت ائمه علیهم السلام می نویسد: « خصوصیت این رجعت ها معلوم نیست كه آیا با ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، رجعت آنان در یك زمان خواهد بود یا بعد خواهد بود و از بعضی احادیث ظاهر می شود كه به ترتیب زمان امامت رجعت خواهند كرد و شیخ حسن بن سلیمان قائل شده است به آنكه هر امامی، زمان امامتی دارد و هر امامی، زمان مهدی بودن دارد و حضرت صاحب الامر اول كه ظاهر می شود، زمان امامت اوست و بعد از آباء و اجداد كرام خود، باز آن حضرت رجعت خواهد كرد و به این وجه تأویل كرده است آن حدیثی را كه گفته: “از ما دوازده امام، دوازده مهدی است”، و این قول اگرچه بعید از صواب نیست، اما مجمل اقرار كردن و تفاصیلش را به علم ایشان رد كردن، احوط است».
بنابراین احتیاط این است كه تفصیل رجعت و حكومت ائمه علیهم السلام را به علم خودشان واگذار نمائیم و فقط اجمالاً معتقد باشیم كه آن بزرگواران رجعت خواهند كرد.
بازگشت ستمگران به این دنیا
روایات بیانگر آن است که ستمگران و بدكاران زمان هر معصومی با آن معصوم رجعت می نمایند؛ به گونه ای كه علامه مجلسی می نویسد: «رجعت بعضی از مؤمنان و بعضی از كافران و نواصب و مخالفان، متواتر است و انكارش، موجب خروج از دین تشیع است». مؤمنان انتقام خود را از این ستمگران می گیرند و آن ها را به هلاكت می رسانند.
امام باقر علیه السلام در ذیل آیه « إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّماءِ آیَةً فَظَلَّتْ أَعْناقُهُمْ لَها خاضِعین»؛ « اگر ما اراده کنیم، از آسمان بر آنان آیه ای نازل می کنیم که گردن هایشان در برابر آن خاضع گردد» فرمود: « این آیت، علی بن ابیطالب است كه گردن های بنی امیه برای او ذلیل و خاضع می گردد كه امیرالمؤمنین در هنگام زوال خورشید ظاهر می گردد تا مردم او را به حسب و نسبش بشناسند؛ پس بنی امیه را بكشد، حتی آنكه از بنی امیه مردی خود را در پهلوی درختی پنهان كند، درخت به سخن آید و فریاد كند كه این مردی است از بنی امیه، اینجا پنهان شده است، او را بكشید».
در روایتی از امام صادق علیه السلام نیز آمده است: « هر امامی كه در قرنی بوده است، نیكوكاران و بد كاران زمان او بر می گردند تا حق تعالی مؤمنان را بر كافران غالب گرداند و مؤمنان از ایشان انتقام كشند».
هیات رزمندگان اسلام
منبع: بحارالانوار، ج 52، ص 352-364، 330، 337، 345، 390؛ كمال الدین، ج 1، ص 331. / بحارالانوار، ج 52، ص 291. / همان، ج 52، ص 298. / الشیعه و الرجعه، ج 1، ص 224. / مجلسی، حق الیقین، ص668.
بازدیدها: 117