استاد محسن قرائتی در ادامه سلسله مباحث تفسیری خود با موضوع تفسیر قطره ای به بیان آموزه های آیه چهل و چهارم سوره بقره پرداخته است.
«أَ تَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَ تَنْسَوْنَ أَنْفُسَكُمْ وَ أَنْتُمْ تَتْلُونَ الْكِتابَ أَ فَلا تَعْقِلُونَ» (بقره، 44)
ترجمه: آیا مردم را به نیكى فرمان مى دهید و خود را از یاد مى برید و حال آن كه شما كتابِ آسمانى را مى خوانید؟ آیا اندیشه نمى كنید؟.
چنانكه قبلا گفتیم، دانشمندانِ یهود، پیش از بعثت پیامبر اسلام (صلی الله علیه وآله)، به مردم بشارت ظهور حضرت محمد (صلی الله علیه وآله) را مى دادند و آنان را به ایمان آوردن به او دعوت مى كردند، این آیه خطاب به آنان مى فرماید: چرا خودتان به او ایمان نیاوردید، در حالی كه شما به تورات آشناتر هستید.
گرچه روى سخن در این آیات، به بنى اسرائیل و دانشمندان آنان است، امّا مفهوم آیه گسترده بوده و همه مبلّغان از هر دین و آیینى كه باشند را شامل مى شود.
امام صادق علیه السلام، در این باره مى فرماید: مردم را با عمل خود به نیكى ها دعوت كنید، نه با زبان. امیرمؤمنان على علیه السلام نیز مى فرماید: اى مردم! به خدا سوگند، شما را به هیچ طاعتى تشویق نمى كنم، مگر آن كه خودم قبلاً آن را انجام داده ام و از هیچ خلافى باز نمى دارم مگر آن كه خود، پیش از شما از آن دورى جسته ام.
قرآن نیز، در سوره جمعه آیه 5، عالِم بى عمل را به الاغى تشبیه كرده كه بار كتاب حمل مى كند. دیگران از آن كتب استفاده مى كنند، امّا خود بهره اى جز سنگینى بار نمی بَرد!.
از این آیه مى آموزیم كه:
بهترین راه دعوت به نیكى ها، دعوتِ عملى است، یعنى خود قبل از دیگران به گفته خود عمل كنیم.
منبع:حوزه
بازدیدها: 88