امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند:
(در روز قـیـامت) خـداوند ، جـلّ ثناؤه ، همچنان که برادری از برادرش پوزش می خواهد ، از بنده مؤمن نیازمند خود در دنیا ، عذر می خواهد و می فرماید : به عزّت و جلالم سوگند که من تو را در دنیا از سر خواریت نزد من ، محتاج نکردم . اکنون این سرپوش را بردار و ببین به جای دنیا به تو چه داده ام . او سرپوش را بردارد و گوید : با این عوضی که به من دادی مرا چه زیان اگر آنچه را در دنیا از من گرفتی.
متن حدیث:
إنّ اللّهَ جلَّ ثناؤهُ لَیَعتَذِرُ إلی عَبدِهِ المؤمنِ الُمحْوِجِ فی الدنیا کما یَعتَذِرُ الأخُ إلی أخیهِ ، فیَقولُ : وعِزَّتی وجَلالی ، ما أحوَجتُکَ فی الدنیا مِن هَوانٍ کانَ بِکَ عَلَیَّ ، فارفَعْ هذا السَّجْفَ فانظُرْ إلی ما عَوَّضتُکَ مِن الدنیا . قالَ : فَیَرفَعُ فیَقولُ : ما ضَرَّنی ما مَنَعتَنی مع ما عَوَّضتَنی ؟!
“اصول کافی، جلد۲، صفحه ۲۶۴”
بازدیدها: 306