الزهد، ابن مبارک به نقل از فضاله بن عبید:
داوود علیهالسلام از پروردگارش ـ عزّوجلّ ـ پرسید:… پروردگارا ! مرا از محبوبترین بندگانت باخبر ساز.
فرمود: قدرتمندى که به مردم رحم مىکند و چنان براى مردم حکم میکند که براى خودش حکم مىکند.
و کسى که خداوند به او مالى بخشیده است. پس او در جهت رضایت خداوند و در راه فرمانبرىِ خداوند عزّ وجلّ، از آن خرج مىنماید.
و کسى که جوانى و نیرویش را در راه فرمانبرى از خداوند عزّ وجلّ، صرف مىکند.
و کسى که به دلیل علاقهاش به مسجد همواره دلش آنجا است.
و مردى که زنى زیبا را ببیند که خود را در اختیارش گذاشته است، امّا از ترس خدا او را واگذارد.
و کسى که هرجا باشد، مىداند خدا با اوست.
اینان، دلهایشان پاک، و کسب و کارشان پاکیزه است و به سبب جلال و عظمت من، یکدیگر را دوست مىدارند. دیگران به وسیله آنان مرا یاد مىکنند و با یادم، آنان را یاد مىنمایند.
و نیز کسى که از ترس خداوند ـ عزّ وجلّ ـ، چشمانش اشکبار شود.
متن حدیث:
الزهد لابن مبارک عن فضاله بن عبید :
إنَّ داودَ علیهالسلام سَأَلَ رَبَّهُ عَزَّوجَلَّ : … یا رَبِّ ، أخبِرنی بِأَحِبّائِکَ مِن خَلقِکَ اُحِبَّهُم لَکَ ؟
قالَ : ذو سُلطانٍ یَرحَمُ النّاسَ ، ویَحکُمُ لِلنّاسِ کَما یَحکُمُ لِنَفسِهِ ، ورَجُلٌ آتاهُ اللّهُ مالاً فَهُوَ یُنفِقُ مِنهُ ابتِغاءَ وَجهِ اللّهِ وفی طاعَهِ اللّهِ عَزَّوجَلَّ ، ورَجُلٌ یُفنی شَبابَهُ وقُوَّتَهُ فی طاعَهِ اللّهِ عَزَّوجَلَّ ،
ورَجُلٌ کانَ قَلبُهُ مُعَلَّقا فِی المَساجِدِ مِن حُبِّهِ إیّاها ، ورَجُلٌ لَقِیَ امرَأَهً حَسناءَفَأَمکَنَتهُ مِننَفسِها فَتَرَکَها مِنخَشیَهِ اللّهِ، ورَجُلٌ حَیثٌ کانَ یَعلَمُ أنَّ اللّهَ تَعالى مَعَهُ ، نَقِیَّهٌ قُلوبُهُم ، طَیِّبٌ کَسبُهُم ، یَتَحابّونَ بِجَلالی ، اُذکَرُ بِهِم ، ویُذکَرونَ بِذِکری . ورَجُلٌ فاضَت عَیناهُ مِن خَشیَهِ اللّهِ عَزَّوجَلَّ.
«الزهد لابن المبارک، ۱۶۱ / ۴۷۱ »
بازدیدها: 53