مصاحبه با حاج صادق آهنگران در حاشیه همایش “حماسه خوانان”

سبک اینجانب برگرفته از سبک خوزستان است که فرهنگ خوزستان هم تلفیقی از چند نوا و ملودی در کنار سبک عرب، لر و بوشهری، آبادانی و دزفولی است که همین امر آن را اثرپذیر کرده است. ما در همین فضا بزرگ شدیم.

شهر دزفول سبک‌های حماسی و حزن معروف فراوان دارد. آنچه ما به عنوان سبک‌های حماسی در دوران دفاع مقدس می‌خواندیم. از سبک جنوبی گرفته شده است. حماسی خوانی ما در محدوده خوزستان بود. وقتی انقلاب پیروز شد به خصوص در ۸ سال دوران دفاع مقدس این سبک‌ها تجلی پیدا کرد.

سبک ها وجود داشتند اما معرفی نشده بود. و اینکه آن زمان مداحان معروف و مشهور کم بودند. و بیشترین بار حماسی خوانی بر عهده این حقیر بود. آقای غلام کویتی و حسین فخری هم حماسی می خواندند. اما چون ما در سپاه، قرارگاه و جبهه بودیم سبک ها معروف و رسانه‌ای شد.

^{شاعر ما یعنی حاج حبیب الله معلم و کشاورزی بودند. که در بین نوحه‌های حزن انگیز محرمی خود اشاره ای به بخش حماسی عاشورای امام حسین(ع) داشتند. او این سبک خود را از فرهنگ عاشورا گرفته بود. برهمین اساس روح، نفس و تفکر ایشان بر ما اثر کرد.}

بنده با این سبک‌ها آشنا بودم. و به آنها علاقه داشتم و بسیار پیگیر بودم. و حتی سبک‌های ۲۰ سال پیش را که روح حماسی داشتند را پیگیری می کردم. حتی آنچه در کربلا و عاشورا رخ داده بود. واژه‌ها را که تغییر می‌دادم حماسی می‌شد.

به عنوان مثال «با نوای کاروان بار بندید همرهان این قافله عزم کرب و بلا دارد» این نوحه محرمی بود. که برای حضرت علی اکبر(ع) سروده شده بود.

^{خوزستانی‌ها و به خصوص شاعر ما حاج حبیب الله روحیه حماسی داشتند. و همین مساله در اشعار آنها انتقال پیدا می کرد. و ما هم که ذوقی داشتیم سبب شد که اشعار حماسی ما در جنگ تجلی پیدا کند.}

ضمن اینکه مردم هم به علت دلچسب بودن سبک خوزستانی مرا تشویق و از آنچه می خواندیم استقبال می‌کردند. از جمله آثار ماندگار «با نوای کاروان»، «سوی دیار عاشقان»، «ای لشکر حسینی»، «ای لشکر صاحب زمان آماده باش آماده باش» و «شهیدان به خون غلطان خوزستان» همه آثار ماندگاری بودند که روح حماسی آنها از فرهنگ عاشورا برگرفته شده بود.

به خصوص در شهر دزفول، تار و پود مداح‌ها با حماسه خوانی عجین شده بود. شیخ جعفر شوشتری وقتی به دزفول می‌آمدند می‌گفتند به حسینیه می‌روم. چراکه در شهر دزفول علاوه بر مراثی سرایی همه مداحان روحیه حماسی هم داشتند. هر زمان که ما از روحیه حماسی خوانی منحرف می‌شدیم امام راحل ما را به مسیر برمی‌گرداندند.

^{در یکی از روزهای پیش از نماز جمعه این اشعار «بهر آزادی قدس از کربلا باید گذشت از کنار مرقد آن سر جدا باید گذشت» را خواندم. و قبل از آن متنی را خواندم که حزن انگیز بود. امام فرمودند که به ایشان بگویید حماسه بخوانند. امام راحل تحمل نداشتند حتی به میزان اندکی از حماسی خوانی غافل شویم.}

همین روحیه را هم امروز رهبر معظم انقلاب دارند. حماسه خوانی و حماسه سرایی برگرفته از فرهنگ عاشورا است. در فضای جبهه‌ها سینه زنی مشکلی نداشت. در فضای جبهه ها وقتی ای لشکر صاحب زمان می‌گفتیم همه سینه می‌زدند. موسیقی نداشتیم. امروز فضایی است که می‌گویند وقتی ذکر مصیبت می‌خوانید سینه بزنید وقتی که حماسی می‌خوانید باید دست‌ها را بالا نگه دارید. وقتی دست بالا برود و ریتم و ضرب نداشته باشد روح حماسی هم نخواهد داشت.

حتماً باید مارشی باشد که نمی‌شود در هیئت‌ها مارش بزنیم. بنابراین فکر کنید و کمک کنید که حل کنیم. یا بگویند نه واقعاً سینه بزنیم مشکلی ندارد به مستمع بگویید آنچه به سینه می‌زنید. به سینه دشمن می‌زنید. عزیزی آمد گفت وقتی حماسه می‌خوانید سینه نزنید. بنده می‌گویم وقتی حماسه می‌خوانید دیگر سینه نزنید. حماسه خوانی باید ریتمی داشته باشد. زمانی نوای «کربلا منتظر ماست بیا تا برویم جاده و اسب مهیاست بیا تا برویم» پخش شد که رهبر معظم انقلاب از آن تعریف کردند.

^{در زمینه حماسه خوانی جوان‌های عزیز همچون مهدری رسولی، طاهری و بسیاری عزیزان دیگر فعالیت و رشد خوبی دارند. اما به نظرم باید حماسه خوانی پروبال خوبی بگیرد. چرا که روحیه امام راحل و رهبر معظم انقلاب هم حماسی است. انشالله که در این کار هم مثل کارهایی که رشد کردند پیش از پیش رشد کند.}

نماهنگ جدید حاج صادق آهنگران در حمایت از جبهه مقاومت منتشر شد.

بازدیدها: 0