خطبه حضرت ام کلثوم (س)
در این هنگام ام کلثوم(س) دختر امام علی(ع) از داخل کجاوه صدای خود را به گریه بلند کرد و فرمود:
«ای کوفیان! بدی بر شما باد که حسین (ع) را خوار کردید و او را کشتید، و اموالش را غارت کردید و وارث حکومت او شدید و ناموسش را اسیر کردید.
و حالا بر او گریه می کنید؟ مرگ بر شما! وای بر شما! آیا میدانید که چه مصیبتی را به بار آوردید؟
میدانید چه گناهی بر پشتتان سنگینی می کند؟ آیا میدانید که چه خونهایی را ریختید؟
و چه پرده نشینانی را از پرده بیرون افکندید؟ و چه اموالی را غارت کردید؟
شما بهترین مردان پس از پیامبر(ص) را کشتید و رحمت را از دلهای خود بیرون کردید، بدانید که حزب خداوند پیروز است و حزب شیطان همیشه شکست خورده است.
سپس فرمود: وای بر مادرانتان! که برادرم را کشتید و به زودی جزای خود را که آتش فروزان جهنم است؛ خواهید چشید.
شما خونهایی ریختید که خداوند، قرآن و سپس پیامبر(ص) و ریختن آنها را حرام دانسته اند؛
بدانید که به شما مژده جهنم رفتن را میدهم که در قهر دوزخ در آتش هایی سر به فلک کشیده، جای خواهید گرفت،
تا زمانی که زنده هستم بر برادرم که بهترین مردم بعد از پیامبر (ص) بود، گریه خواهم نمود؛
چنان میگریم که اشکهای زیاد بر روی صورتم همیشه جاری باشد و پایان نپذیرد.»
در این هنگام مردم صدای خود را به گریه و زاری بلند کردند، و
زنان موهای خود را پریشان کردند، و خاک بر سر ریختند و صورت های خود را خراشیدند، و سیلی به خود زدند و فریاد واویلا واویلا سر دادند.
و مردان نیز گریه میکردند و موهای محاسن خود را میکندند و هیچ وقت مشاهده نشد که مردم به اندازۀ آن روز گریه کنند.
اون نماز نفرینت میکنه! /سخنرانی حاج آقای رمضانی
بازدیدها: 0