خواننده‌ محبوبی که آرزو کرد بعد از شهادت پیکرش در بیابان‌ رها شود

او را به «حنجره طلایی» انقلاب یمن می نامند که هرگاه با آهنگ های انقلابی و حماسی اش شروع به خواندن می کرد، پایه های رژیم های مستبد و دیکتاتور عربی را به لرزه در می آورد.

او آهنگساز و خواننده مشهورترین سرود انقلابی یمن است که با بیت «آنها را به مبارزه طلبید و کذب ادعاهایشان را برملا کرد  .. چون ملتی شکست ناپذیری که ایستادگی ات قدرتمندترین آنها را به لرزه درآود» شروع می شود.

او قهرمانی است که الهام بخش مردم یمن بود و به آنها یاد داد، اگر حق با شماست، چگونه قدرت های جهانی را به مبارزه بطلبند و چگونه زیر بار زندگی ذلت بار نروند. مشهورترین آهنگ انقلابی وی به نام «نمی هراسیم نمی هراسیم» برگرفته از این اعتقاد و باور شهید است که در میان یمنی ها شهرت بسیاری دارد.

کسی که به توئیت «به خدا که چون کوه به لرزه درآوردن من سخت است» معروف است و ایمان و تقوایش در این دنیا و تلاش برای شهادت را ثابت کرد.

او نماد ایستادگی و به مبارزه طلبیدن دشمنان است، کسی که آهنگ های انقلابی و سرودهای حماسی اش شوری بزرگ در دل یمنی ها به پا می کند و آتش ایستادگی و مقاومت را خرمن جوانان یمن شعله ور می سازد و عزم آنها در مبارزه و رویارویی با قدرت های اشغالگر و هم پیمانان مزدورشان را دو چندان می کند.

او کسی است که هیچ گاه به رشادت هایش مباهات نکرد و هرگز شجاعت و جوانمردی اش را به حربه ای برای فخر فروشی به هم وطنانش نکرد. به همین دلیل یمنی ها او را با صدایش می شناسند و به وی عشق می ورزند.

اما همین که وی را شناختند، علاوه بر عشق به صدایش، شیفته و سرگشته شخصیت، اخلاق و روح بزرگ اش شدند.

او کسی جز «لطف محمد الحقوم» نیست که از اولین ساعات شروع تجاوز سعودی – آمریکایی علیه یمن، صدایش همواره وحدت بخش صفوف یمنی ها در برابر دشمنان یمن بوده است.

کسی که خیلی زود خط مشی جهادی اش در میدان های مبارزه با اشغالگران و متجاوزان به نماد دفاع از انقلاب و ارزش ها و وطن و الگوی هزاران جوان یمنی در جهاد و مبارزه با متجاوزان تبدیل شد.

شهید لطف الحقوم هنوز وارد سومین دهه زندگی خود نشده بود که به فیض شهادت رسید. وی که از استان «صعده» سربر آورده بود، خیلی زود، در حالی که بیش از ۱۵ سال نداشت، به جنبش انصار الله ملحق شد.

در آن زمان انصار الله درگیر جنگ دوم با رژیم سعودی بود و «لطف الحقوم» مملو از انرژی و شور و حال نوجوانی پشت جبهه از هیچ کمکی به رزمندگان دریغ نمی کرد.

بعدها که سنش بالاتر رفت، هرگاه انصار الله به نیروهایش فراخوان می داد، الحقوم همواره در صف اول رزمندگان بود. از ابتدا آرزوی شهادت داشت. در آخرین دیداری که ۳ هفته پیش از شهادت با مادرش داشت، از وی ملتمسانه خواسته اگر او را دوست دارد، برای شهادتش دعا کند.

همسر شهید الحقوم با بیان اینکه حدود ۱۰ سال قبل با وی ازدواج کرده بود، می گوید: طی ۱۰ سال زندگی مشترک به یاد ندارم، وی سخنی بر زبان آورده باشند که از آن رنجیده خاطر شوم.

رفتار قرآنی و خصایل اسلامی که از آنها بهره می برد، خیلی زود وی را به یکی از مردمی ترین شخصیت های یمنی مبدل کرده بود. در آخرین دیداری که با هم داشتیم، از من خواسته بود، «زینبی» باشم.

در پایان نیز از من درخواست کرده بود که برای شهادتش دعا کنم .. از آرزویش گفته بود، اینکه دوست دارد به جمع سه برادرم و عمویم که به افتحار شهادت نائل شده بودند، ملحق شود.

همسر شهید الحقوم می افزاید: همواره سعی می کرد، مساوات را بین اطرافیان خود مراعات کند، به حدی که تمایزی بین پسران و برادران خود نمی گذاشت و همه را به یک اندازه دوست داشت.

درباره وصیت این شهید، همسرش می گوید: همیشه به ما وصیت می کرد، اگر به شهادت رسیدم، برایم گریه نکنید. بدنم را در بیابان رها کنید تا همواره مصایب روا داشته بر حضرت «زینب» سلام الله علیها در صحرای کربلا را به خاطر داشته باشید.

همسر شهید الحقوم نقل می کند که طی جنگ صعده با یکدیگر ازدواج کردیم، چند روز بعد از ازدواج به جبهه های جهاد و مبارزه ملحق شد، چون همواره به وطن احساس دین می کرد.

«جهاد» اولویت زندگی اش بود و در بین انواع جهاد به برای «جهاد اکبر» اهمیت بسیاری قائل بود و همواره ما را به آن توصیه می کرد. همواره در صف اول مجاهدین در جبهه ها حضور داشت.

همسر این شهید روایت می کند که یک بار «سید عبد الملک الحوثی»، رهبر جنبش انصار الله طی نامه ای از وی خواسته بود، از رفتن به فلان جبهه امتناع کند و در خانه بماند.

«عمار المفضل»، یکی از دوستان شهید الحقوم نقل می کند، یکی از مهمترین ویژگی های شخصیتی شهید که هر کسی را جذب خود می کرد، راهنمایی های برادرانه و پدرانه وی بود.

«تواضع» و «فروتنی» از دیگر خصایل نیک اخلاقی این شهید بود. وی فروتنی را لازمه شخصیت یک انسان مومن مسلمان می دانست و در طول زندگی کوتاه اما پر بارش همواره به این خصوصیت مزین بود، خود را «سرباز خدا» می دانست و همواره از خدا طلب می کرد، وی را شایسته و در خور چنین مقامی ببیند.

به همین دلیل علی رغم ۵ بار مجروح شدن در جبهه های کتاف دماج، جبل الرمیح و منطقه القطعه، هر بار پس از بهبودی مصمم تر از قبل راهی جبهه های مبارزه شد و به خاطر همین عزم و اراده بود که چند بار در معرض ترور قرار گرفت که تماما ناموفق بودند.

اگرچه باور داریم، شهیدان همواره یاد و خاطره ها زنده هستند و راه آنها تا ابد ادامه دارد، با این حال هستند، شهیدانی همچون شهید لطف الحقوم که اثر و نشانی پر رنگ تر از خود برجا گذاشته و حضور آنها همیشه در کنار مردم احساس می شود.

«حمود الاهنومی»، مدرس دانشگاه و پژوهشگر یمنی بر این باور است، شهادت لطف الحقوم اگرچه دل مردم یمن را به آتش کشید، اما این شهید با آنچه از خود برجای گذاشته، همواره در کنار این مردم زنده است.

این پژوهشگر یمنی با اشاره به آهنگ ها و سرودهای انقلابی که شهید لطف الحقوم اجرا کرده ، یاد آور می شود: «مهمترین ویژگی این آهنگ ها و سرودها این است که تمام طیف ها و گروه های اجتماعی و سنی جامعه یمن از جمله کودکان و نوجوانان را مورد خطاب قرار می دهد و با صدایی دلنشین فرهنگ جهاد و شهادت را در دل و جان نسل های آینده یمنی نشر می دهد و آن را احیا می کند و این نهایت ماندگاری یک انسان و پیوستن وی به ابدیت است، چه رسد به اینکه به افتخار شهادت فی سبیل الله نیز نائل شده باشد».

الاهنومی در اثبات این گفته خود به صدها هزار کودک و نوجوان یمنی استناد می جوید که آهنگ های حماسی و سرودهای انقلابی این شهید را در هر مناسبتی باز خوانی و شبانه رو آنها را با خود زمزمه می کنند.

لطف الحقوم ملقب به «حنجره طلایی» انقلاب یمن روز چهاردهم فوریه سال ۲۰۱۶ میلادی طی نبردهای جاری با اشغالگران سعودی در جبهه مأرب، محور «جبل هیلان» به فیض شهادت رسید.

بازدیدها: 146