علامه حلى در کشف الیقین و علامه نورى در کلمه طیبه حکایتى که در بغداد اتفاق افتاده نقل مى‏کنند شخصى بنام عبدالله بن مبارک یک سال (در میان مى‏رفت) به زیارت بیت الله حج مى‏کرد و طواف مى‏کرد و مدت پنج سال در این امر مشغول بود.

در زمان حکومت مأمون یک وقت بیرون رفت در بعضى از سالها که نوبت حج او بود پانصد مثقال طلا با خود براشت و متوجه بازار شد که تدارک سفر حج بنماید.

پس در خرابه‏اى که بر سر راه او بود علویه‏اى را دید که مرغ مرده را برداشته و پرهاى او را مى‏کند و آن را پاک مى‏کند عبدالله بن مبارک به نزد او آمد و گفت: براى چه این مرغ مرده را پر مى‏کنى مگر قرآن نخوانده‏اى که خداوند تبارک و تعالى مى‏فرماید:

اانما حرم علیکم المیته و الدم و لحم الخنزی(۱)

گفت: مگر نمى‏دانى خوردن میته حرام است؟

زن علویه گفت: از حال من سوال مکن و مرا به حال خود بگذار و از پى کار خود برو.

عبد الله گفت: از سخن او چیزى بخاطر من رسید جویاى حال شدم تا اینکه گفت: اى عبدالله بدان که من زنى سیده و علویه هستم فرزندان یتیم دارم شوهرم از دنیا رفته این روز چهارم است که چیزى خوردنى به دست من و بچه‏هایم نیامده است و چون کار به اضطرار رسید این مرغ میته بر ما حلال است و من به غیر از این مرغ مرده چیزى به دست من نیامده اکنون مى‏خواهم آن را پاک کنم براى بچه‏هایم ببرم.

عبد الله گفت: چون این حکایت را شنیدم از این علویه با خود گفتم واى بر تو اى عبد الله کدام عمل بهتر از رعایت این علویه و سادات خواهد بود پس آن علویه را گفتم دامنت را باز کن پانصد مثقال طلا که داشتم همه را در دامن علویه ریختم و آن سال مکه نرفتم و به منزل خود مراجعت کردم چون حجاج مراجعت کردند من به استقبال ایشان رفتم به هر کس از حجاج مى‏رسیدم مى‏گفتم خداوند حج ترا قبول فرماید دیدم او نیز به من همین دعا را مى‏نماید.

و مى‏گوید: اى عبد الله آیا خاطر دارى که فلان محل با ما چنین و چنان گفتى و مردم بسیار به من همین را مى‏گفتند من تعجب کردم که امسال به حج نرفتم.

شب در عالم رویا دیدم رسول خدا صلى‏الله علیه و آله را که فرمود اى عبدالله عجب مدار بدرستى که چون تو به فریاد علویه و فرزندانش رسیدى من از خداوند متعال درخواست کردم که ملکى به صورت تو بفرستد براى تو حج بنماید حالا مى‏خواهى حج بکن و مى‏خواهى حج مکن بعد از این‏(۲)

عمل خوب دو ثمره دارد دنیوى و اخروى ملاحظه فرمودید تاریخ را که ذکر کردیم کسى که آخرت را مقدم بدارد او به دنیا هم مى‏رسد ولى اگر بطرف دنیا رفتیم به هیچ کدام نمى‏رسیم آیه قرآن هم اشاره به این مطلب دارد.

من کان یرید حرث الاخره نزد له فى حرثه و من کان یرید حرث الدنیا نوته منها و ماله فى الاخره من نصیب‏‏(۳)

ترجمه آیه شریفه: آنها که فقط براى دنیا کشت کنند تلاش براى بهره‏گیرى از این متاع زود گذر فانى باشد تنها کمى از آنچه را مى‏طلبند به آنها مى‏دهیم اما در آخرت هیچ نصیب و بهره‏اى نخواهند داشت.

۱- سوره ۲ آیه ۱۷۳
۲- ابن جوزى در تذکره الخواص، شیخ ذبیح الله محلاتى ج ۲ ریاحین ص ۱۴۷ هم ذکر کرده است
۳- سوره ۴۲ آیه ۲۰