موضع روشن در برابر دشمن داشتن

در زیارت مخصوصه ی روز اربعین میخوانیم فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لَا مَعَ عَدُوَّکُمْ کسی که با شماست، پس با شماست و نه با دشمن شما.

در سایر زیارات نیز چنین معترف میشویم که
أُشْهِدُ اللهَ وَأُشْهِدُکُمْ أَنَّى مُؤْمِنُ بِکُمْ وَبِمَا أَتَیْتُ بِهِ کَافِرُ بِعَدُوَّکُمْ وَبِمَا کَفَرْتُمْ بِهِ مُسْتَبْصِرُ بِشَأْنِکُمْ وَبِضَلَالَهِ مَنْ خَالَفَکُمْ مُوَالٍ لَکُمْ وَلَا وَلِیَائِکُمْ مُبْغِضُ لِأَعْدَائِکُمْ وَمُعَادٍ لَهُمْ وَسِلْمُ لِمَنْ سَالَمَکُمْ وَحَرْبُ لِمَنْ حَارَبَکُمْ مُحَقَّقُ لِمَا حَقَّفْتُمْ مُبْطِلٌ لِمَا أَبْطَلْتُمْ مُطِیعُ لَکُ… فَمَعَکُمْ مَعَکُمْ لَا مَعَ عَدُوَّکُمْ آمَنْتُ بِکُمْ… بَرِثْتُ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى مِنْ أَعْدَائِکُمْ وَمِنَ الْجِبْتِ وَالطَّاغُوتِ وَ الشَّیَاطِینِ وَحِزْبِهِمُ الظَّالِمِینَ لَکُمْ… وَمِنْ کُلِّ وَلِیجَهٍ دُونَکُمْ وَکُلِّ مُطَاع سِوَاکُمْ وَمِنَ الْأَئِمَّهِ الَّذِینَ یَدْعُونَ إِلَى النَّار.

خدا و شما را گواه می گیرم که من به شما و آنچه شما به آن ایمان دارید. ایمان دارم. دشمن دشمنانتان و منکر آنچه شما منکر آنید هستم. به جایگاه شما و به گمراهی مخالفانتان بصیرم. دوست شما و دوستانتانم. نسبت به دشمنان شما غضبناکم. و دشمنشان هستم کسی که با شما در سلم و صلح است من هم با او چنین هستم. و سر جنگ دارم با کسی که با شما سر جنگ دارد. هر چه را شما حق بدانید حق میدانم. و هر چه را شما باطل بشناسید باطل میشناسم. پس وقتی با ،شمایم با شمایم. نه با دشمن شما به شما ایمان آوردم. بیزار و متنفرم از دشمنانتان و از جبت و طاغوت و از شیاطین و حزبشان که درباره شما ستم کردند. و همچنین بیزارم از هر معتمدی غیر شما. و از هر فرمانروایی به جز شما و نیز از پیشوایان و سرسلسله هایی که به دوزخ دعوت می کنند.»

این اقرارها تکیه بر تکلیفی دارد که سیدالشهدا (علیه السلام) برای همگان و من جمله زوار اربعین مشخص نمودند.

مِثْلِی لا یبَایِعُ مِثْلَه؛ همچو منی با همچو یزیدی بیعت (مشایعت) و (همراهی نمیکند.

بنابراین زائر حقیقی اباعبدالله (علیه السلام اولا باید دشمن زمانش
را بشناسد. و در وهله دوم موضعی روشن و خصمانه علیه او داشته باشد. ما داعیه ی محو نظام سلطه را داریم. یعنی رابطه ی سلطه گری سلطه گر و سلطه پذیر.

ما با دشمنان با استکبار که سر آشتی نداریم. و با برادران مسلمان بنای بر دشمنی و عداوت نداریم. بنای بر دوستی و رفاقت و برادری داریم. چون معتقدیم باید «أشِدَّاءُ عَلَى الکُفَّارِ ورُحَمَاءُ بَینَهُم» بود.

این درس امام بزرگوار ما است. این خط مسلّم جمهوری اسلامی است. مسئله مسئله ی اصول اسلام است. «کونوالِلظَّالِمِ خَصما وَلِلمَظْلُوم عونًا. این دستور اسلام است این راه ما است. این خط ما است».

معیت با ولی خدا و ثبات قدم در آن

از جمله التماسهای پرتکرار زوار اباعبدالله (علیه السلام) این است.

فَأَسْئَلُ اللهَ الَّذِى أَکْرَمَنى بِمَعْرِفَتِکُمْ وَمَعْرِفَهِ أَوْلِیَائِکُمْ وَرَزَقَنِی الْبَرَاثَهَ مِنْ أَعْدائِکُمْ أَنْ یَجْعَلَى مَعَکُمْ فِی الدُّنْیا وَالْآخِرَهِ وَأَنْ یُثَبِّتَ لى عِنْدَکُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِی الدُّنْیا وَالآخِرَهِ.

از خدایی که مرا با معرفت به شما و دوستانتان گرامی داشت. و نیز نفرت از دشمنانتان را روزیم نمود. چنین میخواهم که مرا در دنیا و آخرت همراه شما گرداند. و همچنین در دنیا و آخرت به من ثبات قدمی استوار نزد شما عنایت بفرماید.

 

 

برگرفته از کتاب ” کربلا طریق الاقصی”

بازدیدها: 0