در مسیر اربعین (کربلا طریق الاقصی) / بخش پنجم

خانه / ویژه نامه / ویژه نامه های مناسبتی / ویژه نامه اربعین / اربعین / در مسیر اربعین (کربلا طریق الاقصی) / بخش پنجم

شخصی به نام حمزه بن حمران می گوید روزی امام صادق (ع) درباره زیارت امام رضا فرمودند:

یکی از نوه های من در شهری به نام ،طوس از توابع سرزمین خراسان کشته می شود. هر کس که با معرفت به حقش او را زیارت کند. من با دست خودم در روز قیامت او را می گیرم. و به بهشت داخلش می سازم. اگرچه از اهل معاصی کبیره باشد.

به آن حضرت :گفتم فدایت شوم شناخت و معرفت حق او چیست؟ ایشان فرمودند: «شناخت حق او این است که بدانید او امامی واجب الاطاعه است و غریب و شهید است. هر کس با شناخت حقش او را زیارت کند. خدای عزوجل اجر هفتاد شهید از شهدایی را که پیش روی رسول خدا در دفاع از او از روی حقیقت به شهادت رسیده اند، به او عطا می کند.»

معنای قبولی زیارت

قبولی زیارت معنایش این است که آن فیضی که از ملاقات این ولی خدا به ملاقات کننده میرسد آن فیض به شما برسد.این معنای قبولی زیارت است اگر بخواهید این فیض به شما برسد. شرط اول این است که با حضرت ملاقات کنید. یعنی رفتن حرم و ،آمدن صرف رفتن به یک مکان و بیرون آمدن نباشد.

آنجا یک موجودی و یک روح والایی حضور دارد. به این حضور توجه بکنید. ولو حالا شما آن شخص زیارت شده را، یعنی آن کسی که میخواهید با او ملاقات ،کنید به چشم نمی بینید. لیکن به چشم دیدن که لازمه ملاقات نیست. او هست و سخن شما را میشنود. حضور شما را میبیند شخص شما را میبیند. با او حرف بزنید. این شد زیارت زیارت یعنی همین ملاقات ما وقتی می آییم. سراغ شما و خانه شما در واقع آمده ایم. به زیارت شما؛ معنای زیارت این است.

خب، انسان وقتی به ملاقات کسی می رود با او احوالپرسی می کند. به او سلام میکند. همین در ملاقات روح مطهر ائمه و اولیاء الهی اما لازم است باید ،رفت سلام کرد، عرض ادب کرد.

ما معروفین به محبت شماییم

برادران عزیزا آنچه ما وظیفه داریم این است که خود را شایسته ی انتساب به آن خاندان کنیم. البته منتسب بودن به خاندان رسالت و از جمله ی وابستگان آنها و معروفین به ولایت آنها ،بودن دشوار است. در زیارت میخوانیم که مامعروفین به دوستی و محبت شما هستیم.

این وظیفه ی مضاعفی را بر دوش ما میگذارد. ما باید خودمان را به این مرکز نور نزدیک کنیم. و نزدیک شدن به مرکز نور، لازمه و خاصیتش، نورانی شدن است.

باید با عمل، و نه با محبت خالی، نورانی بشویم. عملی که همان محبت و همان ولایت و همان ایمان، آن را به ما املاء میکند. و از ما میخواهد. با این عمل،باید جزو این خاندان و وابسته به این خاندان بشویم.

 

برگرفته از کتاب” کربلا طریق الاقصی”

Views: 0

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *