دنیا طلبی خواص یکی از عوامل وقوع حادثه عاشورا

در میان کسانی که امام حسین(ع) را در حادثه عاشورا تنها گذاشتند. جریانی وجود داشت که توجه به آن اهمیت ویژه‌ای دارد. این جریان، جریان گسترده و بزرگی است که زیاد به آن پرداخته نشده است، ولی واقعاً نیاز به بحث دارد. بسیاری از افراد این جریان کسانی بودند که در ظاهر یا حتی در مواردی در باطن، طرفدار و محب سیدالشهدا علیه‌السلام و خیلی مواقع هم همراه اهل‌بیت علیهم‌السلام بودند، اما این حب و ارادت مانند جریان رهروان سیدالشهدا علیه‌السلام حب و ارادت تام نبود. به‌طوری‌که حاضر نشدند با نهضت عاشورا همراهی کنند.

افرادی از این جریان بودند که در رکاب اهل‌بیت حرکت می‌کردند. اما به‌دنبال منافع مالی و دنیوی خود بودند.

به‌هرحال ائمه‌ی اطهار علیه‌السلام به‌دنبال برپایی حکومت بودند. جایگاه و اعتباری در عالم و روزگار خود داشتند. و عده‌ای می‌خواستند از این موقعیت برای خود دکانی باز کنند. دم‌ و دستگاه درست کنند. و به نان‌ونوایی برسند.
بخشی از مردم کوفه و بصره را در آن زمان می‌توان جزء این گروه نام برد.

یکی از چهره‌های برجسته‌ی این دسته، احنف‌ بن ‌قیس بود.

ابوبَحر صَخر بن قَیس بن مُعاویة بن حُصَین (وفات ۶۷ق)، معروف به اَحْنَف بْن قَیس از افراد معروف صدر اسلام که در فتح ایران و حوادث دوران خلافت امام علی(ع) و آغاز دولت اموی نقش مهمی داشت.

احنف در جنگ صفین و جنگ نهروان در سپاه امام علی(ع) بود اما از جنگ جمل کناره گرفت. به امام حسین(ع) یاری نرساند و به عبیدالله بن زیاد اظهار وفاداری کرد. او در نبرد مختار، با مصعب بن زبیر، به مصعب پیوست.

وقتی امام حسین علیه‌السلام در مسیر حرکت به‌سوی کربلا طی نامه‌ای از او کمک خواست، گفت:

«قد جرّبنا آل أبی الحسن فلم نجد عندهم إیالة ولا جمعا للمال ولا مکیدة فی الحرب» : «ما فرزندان اباالحسن را آزموده‌ایم. در نزد این‌ها از توانایی حکومت کردن، جمع‌آوری مال و ثروت و حیله و مکر در جنگ خبری نیست..»

وی با این جمله راز همراهی گذشته‌اش با اهل‌بیت علیهم‌السلام را فاش کرد. زیرا گفت من بارها خاندان علی علیه‌السلام را درک کرده‌ام. کنار آن‌ها که باشی، نه پول و ثروتی نصیبت می‌شود. و نه پست و مقامی و نه در جنگ‌ها اهل نیرنگ هستند.

 

 

Views: 0