رازگریه های علامه طباطبایی

آیت‌الله حسن رمضانی، استاد علوم عقلی نقل می‌کنند که علامه حسن‌زاده درباره علامه طباطبایی می‌گفتند که ایشان باورشان شده بود که در دنیای دیگر خبری است، ما ممکن است بر اساس یک مجموعه مبانی و مقدمات نسبت به برخی حقایق پایبند باشیم و اعتقاد پیدا کنیم اما اینکه باور صریح داشته باشیم، بحث متفاوتی است، علامه طباطبایی چنین باوری را داشتند.

لذا زمانی که علامه طباطبایی سخن از ابدیت می‌زنند و می‌گویند که ما هستیم که هستیم یعنی اگر پاک، خوب و ساخته شده باشیم تا ابد همین طور هستیم و اگر خدایی نکرده منحرف باشیم تا ابد نیز همین طور خواهیم بود و با آن دست و پنجه نرم می‌کنیم.

علامه حسن‌زاده نقل می‌کنند که ایشان زمانی به این سخن می‌رسیدند اشک می‌ریختند و از هیچ کس هم خجالت نمی‌کشیدند و حالت هراس و وحشت از دلشان حس می‌شد که وضع ما چگونه است و چطور می‌خواهیم برویم! بنابراین ایشان یک انسان آن سویی به تمام معنا بودند.

بنابراین علامه طباطبایی از اولیاءالله بودند، همواره در حضور، مراقبت و توجه و بدون گزاف در فن اصول و فقه هر دو مجتهد بودند.