راهی که چهره را در قیامت خندان می‌کند

در ادامه انتشار مفاهیم سوره‌های پایانی قرآن کریم که توسط حجت‌الاسلام «حمید محمدی» در برنامه «فهم زبان قرآن» رادیو قرآن پخش می‌شود به سوره مبارکه «عصر» رسیدیم.

سوره مبارکه «عصر» سوره‌ای است «مکی» که صد‌وسومین سوره قرآن و سیزدهمین سوره‌ای است که بر قلب پیامبر(ص) نازل شده است.

ترجمه

به نام خدای بخشاینده مهربان

سوگند به عصر (1) که همانا انسان حتماً در زیان‌کاری است (2) مگر کسانى که ایمان آوردند و انجام دادند شایسته‌ها (کارهاى شایسته) را و سفارش کردند یکدیگر را به حق و سفارش کردند یکدیگر را به صبر (3)

شرح واژگان کلیدی

«عصر» در لغت به معنای فشردن و تحت فشار قرار دادن است. درباره فضیلت تلاوت این سوره در حدیثى از امام صادق(ع) می‌خوانیم: «هر کس سوره عصر را در نمازهاى نافله بخواند، خداوند او را در قیامت برمی‌انگیزاند، در حالى که صورتش نورانى، چهره‌اش خندان و چشمش به نعمت‌هاى الهى روشن است، تا داخل بهشت شود.» (ثواب‌الأعمال و عقاب‌الأعمال، ص 125)

سوره «عصر» در زمانی نازل شد که دشمنان اسلام بسیار بر مسلمانان سخت می‌گرفتند و آنها را تحقیر کرده، مورد آزار و اذیت قرار می‌دادند. سران قریش با این اقدام سعی داشتند مسلمانان را از آیین خود بازگردانند؛ اما تحمل این فشارها موجب تقویت ایمان مسلمانان و افزایش معنویت آنان می‌شد.

نمودار سوره

سوره مبارکه «عصر» با سوگند به سختی‌ها و فشارهایی که اهل ایمان به ویژه مسلمانان صدر اسلام در مسیر توحید و حق پرستی تحمل می‌کردند، آغاز می‌شود و در ادامه می‌افزاید: معمولاً انسا‌ن‌ها حاضر نیستند سختی‌ها و فشارها را تحمل کنند تا به کمال برسند؛ بلکه خود را با زندگی روزمره سرگرم می‌کنند و به‌جای رعایت تقوا، از امیال زودگذر و شهوات خود پیروی می‌کنند و همین امر موجب می‌شود که معمولاً انسان‌ها در زیان‌کارى به سر ببرند و سرمایه عمرشان رو به تباهى برود. تنها راه رهایی از خسران و جلوگیری از به هدر رفتن سرمایه انسانی، این است که انسان به برنامه‌هایی که خدا برای کمال و سعادت وی در نظر گرفته، عمل کند و خود را به چهار ویژگی «انجام اعمال صالح و شایسته»، «ایمان واقعی به خدا و دین»، «توصیه به حق» و «توصیه به صبر» آراسته سازد.

بازدیدها: 192